داستان توبه کنندگان: توبه بُت پرست

 

بت پرست كه آن روز جانش به لب رسيده بود و ميل عصيان عليه بُت را داشت سر انجام بر او شوريد و زبان به پرخاش گشود و گفت : اى بُت گمراه و بدبختى كه چندين سال تو را پرستيده ام ، اگر حاجتم را بر نياورى ، روى به خدا خواهم آورد:

بُت پرست در يك لحظه ، از صنم به صمد متوجه گرديد (از بت پرستى ، به خدا پرستى روى آورد) توبه درونى و توجه واقعى .

بر بُت تكيه نكن و به خداى روى آور. از او بخواه ، از خدا با تمام قلب و روح خويش را متوجه پروردگار كن . اگر تاكنون بت را مى پرستيدى و از او حاجت مى خواستى ، اينك از صميم قلب ، بُت خود را بشكن ، آن را خوار و ذليل كن ، و به او روى آور، به پروردگار.

آنچه در درون بُت پرست گذشت ، يك بازگشت واقعى به پروردگار بود و ناگهان پاسخ خود را شنيد هنوز از پيش پاى بُت به درستى بر نخاسته بود كه حاجتش را بر آورده شده يافت .

داستان توبه و بازگشت مرد بت پرست از باطل به حقيقت به گوش ‍ مردى عالم رسيد. آن مرد عالم در شگفت شد و پذيرش داستان بُت پرست حبرايش مشكل به نظر رسيد، او با خود مى گفت : چطور ممكن است مردى كه بيشتر سالهاى عمرش را به بت پرستى و گمراهى مشغول بوده است ، براى يك لحظه خدا را بخواند و پاسخ بشنود؟!

---

منبع: قصص التوابین؛داستان توبه کنندگان،علی میر خلف زاده