نصیحت و خیرخواهی از نظر احادیث

نصیحت و خیرخواهی از نظر احادیث

۲۹ تیر ۱۳۹۴ 0 معارف

 

نصيحت و خيرخواهى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ :
 أحَبُّ ما تَعَبَّدَ لي بهِ عَبدي ، النُّصحُ لي .
محبوبترين چيزى كه بنده ام به وسيله آن مرا عبادت مى كند، خيرخواهى (خلوص) براى من است.
( الترغيب و الترهيب : ۲ / ۵۷۷ / ۱۶ )
 
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ 
 مَن لا يَهتَمَّ بأمرِ المُسلِمينَ فلَيسَ مِنهُم ، و مَن لَم يُصبِحْ و يُمسِ ناصِحا للّه ِ و لرَسولِهِ و لكِتابِهِ و لإمامِهِ و لعامَّةِ المسلِمينَ فلَيسَ مِنهُم .
هركه به كار مسلمانان اهتمام نورزد، از آنان نيست و هركه صبح و شام خيرخواه خدا و رسول او و كتاب و امامش و توده مسلمانان نباشد، از آنان نيست.
( الترغيب و الترهيب : ۲ / ۵۷۷ / ۱۷  )
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
إنّ أعظَمَ النّاسِ مَنزِلَةً عِندَ اللّه ِ يَومَ القِيامَةِ أمشاهُم في أرضِهِ بالنَّصيحَة لِخَلقِهِ .
با منزلت ترين مردم نزد خداوند در روز قيامت، كسى است كه در راه خيرخواهى براى خلق او بيش از ديگران قدم بر دارد.
(  الكافي : ۲ / ۲۰۸ / ۵ )
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن يَضمَن لي خَمسا أضمَن لَهُ الجَنَّةَ : النَّصيحَةُ للّه ِ عَزَّ و جلَّ ، و النَّصيحَةُ لرَسولِهِ ، و النَّصيحَةُ لكِتابِ اللّه ِ ، و النَّصيحَةُ لدِينِ اللّه ِ ، و النَّصيحَةُ لجَماعَةِ المُسلِمينَ .
چه كسى پنج چيز را به من تضمين مى دهد تا من بهشت را براى او ضمانت كنم؟ : خيرخواهى براى خداوند عزّ و جلّ، خيرخواهى براى رسول او، خيرخواهى براى كتاب خدا، خيرخواهى براى دين خدا و خيرخواهى براى جامعه مسلمانان.
(  مشكاة الأنوار : ۵۳۳ / ۱۷۸۶ )
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 أنسَكُ النّاسِ نُسُكا أنصَحُهُم جَيبا ، و أسلَمُهُم قَلبا لجَميعِ المُسلِمينَ .
عابدترين مردم، بى غَلّ و غش ترين و پاكدل ترين آنها نسبت به همه مسلمانان است.
( الكافي : ۲ / ۱۶۳ / ۲)
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
لِيَنصَحِ الرّجُلُ مِنكُم أخاهُ كنَصيحَتِهِ لنَفسِهِ .
هر يك از شما همان گونه كه خيرخواه خويش است، بايد خيرخواه برادرش نيز باشد.
( الكافي : ۲ / ۲۰۸ / ۴)
صحيح مسلم ـ به نقل از تميم الدارى ـ :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :
نّ النبيّ صلى الله عليه و آله قالَ : الدِّينُ النَّصيحَةُ ، قُلنا : لِمَن ؟ قالَ : للّه ِ ، و لكِتابِهِ ، و لرَسولِهِ ، و لأئمَّةِ المُسلِمينَ ، و عامَّتِهِم .
  دين، نصيحت و خيرخواهى است. عرض كرديم : نصيحت و خيرخواهى براى چه كسى؟ فرمود : براى خدا، براى كتاب او، براى پيامبر او، براى پيشوايان مسلمانان و براى توده آنها.
( صحيح مسلم : ۱ / ۷۴ / ۹۵)
 امام على عليه السلام :
ما أخلَصَ المَوَدَّةَ مَن لَم يَنصَحْ .
 كسى كه خيرخواهى نكند، دوستى را خالص نگردانيده است.
(  غرر الحكم : ۹۵۸۰ )
امام على عليه السلام :
 امحَضْ أخاكَ النَّصيحَةَ ، حَسَنةً كانَت أو قَبيحَةً .
 برادرت را خالصانه نصيحت (راهنمايى) كن، خواه آن نصيحت خوشايند باشد يا ناخوشايند.
(  نهج البلاغة : الكتاب ۳۱. )
امام على عليه السلام : 
 ابذُلْ لصَديقِكَ نُصحَكَ ، و لمَعارِفِك مَعونَتَكَ ، و لكافَّةِ النّاسِ بِشرَكَ
خيرخواهى (يكرنگى) خود را نثار دوستت كن و كمك و ياريت را نثار آشنايانت و خوش رويى ات را نثار همه مردم.
(  غرر الحكم : ۲۴۶۶ )
امام على عليه السلام : 
 النُّصحُ يُثمِرُ المَحَبَّةَ
خيرخواهى (يكرنگى)، محبّت به بار مى آورد.
( غرر الحكم : ۶۱۴  )
امام على عليه السلام : 
 النَّصيحَةُ تُثمِرُ الوُدَّ
خيرخواهى (يكرنگى)، دوستى به بار مى نشاند.
( غرر الحكم : ۸۴۴  )
امام على عليه السلام : 
 النَّصيحَةُ مِن أخلاقِ الكِرامِ
خيرخواهى (يكرنگى) از خصلت هاى بزرگواران است.
(  غرر الحكم : ۱۲۹۸ )
امام على عليه السلام : 
 المؤمِنُ غَريزَتُهُ النُّصحُ
مؤمن، غريزه اش خيرخواهى (يكرنگى) است.
(  غرر الحكم : ۱۳۰۵ )
امام على عليه السلام : 
أ يُّها النّاسُ ، إنّ لي علَيكُم حَقّا و لَكُم علَيَّ حَقٌّ ، فأمّا حَقُّكُم علَيَّ فالنَّصيحَةُ لَكُم ··· و أمّا حَقِّي علَيكُم فالوَفاءُ بالبَيعَةِ ، و النَّصيحَةُ في المَشهَدِ و المَغيبِ
اى مردم! شما را بر من حقّى است و مرا نيز بر شما حقى است. حقّ شما بر من اين است كه خير خواهتان باشم··· و حقّ من بر شما اين است كه به بيعت خود وفادار و در حضور و غياب خيرخواه (و يك رنگ) باشيد.
(  نهج البلاغة : الخطبة ۳۴ )
امام على عليه السلام : 
ليسَ عَلَى الإمامِ إلاّ ما حُمِّلَ من أمرِ ربِّهِ : الإبلاغُ في المَوعِظَةِ ، و الاجتِهادُ في النَّصيحَةِ
امام وظيفه اى جز آنچه پروردگارش به دوش او نهاده است، ندارد : جدّيت در موعظه [مردم] و كوشش در خيرخواهى (راهنمايى) .
(  نهج البلاغة : الخطبة ۱۰۵ )
امام على عليه السلام :
مِن واجِبِ حُقوقِ اللّه ِ على عِبادِهِ النَّصيحَةُ بمَبلَغِ جُهدِهِم، و التَّعاونُ على إقامَةِ الحَقِّ بَينَهُم
 از جمله حقوق واجب خداوند بر مردم اين است كه با تمام توان خود خيرخواهى كنند و در راه برپا داشتن حق ميان خود، همكارى نمايند.
(  نهج البلاغة : الخطبة ۲۱۶ )
امام على عليه السلام ـ درباره ياران شايسته و درستكار خود ـ فرمود :
 أنتُمُ الأنصارُ علَى الحَقِّ ، و الإخوانُ في الدِّينِ ··· فأعِينُوني بمُناصَحَةٍ خَلِيّةٍ (جَلِيّةٍ) مِن الغِشِّ
 شماييد ياوران حق و برادران دينى··· پس با خيرخواهى و ارشادِ به دور از غلّ و غش، مرا يارى دهيد.
( نهج البلاغة : الخطبة ۱۱۸ )
امام صادق عليه السلام :
 إنّ عَلِيّا عليه السلام كانَ عَبدا ناصِحا للّه ِ عَزَّ و جلَّ فَنَصَحَهُ، و أحَبَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ فأحَبَّهُ
 على عليه السلام بنده اى خيرخواه براى خداوند عزّ و جلّ بود و خداوند هم خيرخواه او شد و خداوند عزّ و جلّ را دوست مى داشت و خدا هم دوستدار او گرديد.
( الكافي: ۸/۱۴۶/۱۲۳ )
امام صادق عليه السلام : 
يَجِبُ لِلمؤمنِ علَى المؤمنِ النَّصيحَةُ لَهُ في المَشهَدِ و المَغيبِ
بر مؤمن واجب است كه در حضور و غياب مؤمن خيرخواه او باشد.
(  الكافي : ۲/۲۰۸/۲ )
امام صادق عليه السلام : 
علَيكُم بالنُّصحِ للّه ِ في خَلقِهِ ، فلَن تَلقاهُ بعَمَلٍ أفضَلَ مِنهُ
 براى خدا خيرخواه خلق او باشيد ؛ زيرا هرگز خداوند را با عملى بهتر از اين كار ملاقات نخواهى كرد.
(  الكافي : ۲ / ۲۰۸ / ۶ )
امام صادق عليه السلام : 
 المؤمنُ أخو المؤمنِ يَحِقُّ علَيهِ نَصيحَتُهُ
مؤمن برادر مؤمن است، حق دارد او را نصيحت كند.
( المؤمن : ۴۲ / ۹۶ )

حق نصيحت كننده و نصيحت خواه

امام على عليه السلام : 
 مُناصِحُكَ مُشفِقٌ علَيكَ ، مُحسِنٌ إلَيكَ ، ناظِرٌ في عَواقِبِكَ ، مُستَدرِكٌ فَوارِطَكَ ، ففي طاعَتِهِ رَشادُكَ ، و في مُخالَفَتِهِ فَسادُكَ .
كسى كه تو را نصيحت (راهنمايى) مى كند: دلسوز توست، به تو خوبى مى كند، به عواقب كار تو مى انديشد، و كاستى هايت را جبران مى نمايد. بنا بر اين، اطاعت از او موجب هدايت توست و مخالفت با او مايه تباهى و زيانت.
( غرر الحكم : ۹۸۳۹ )
امام على عليه السلام ـ در نامه اى به مردم بصره ـ نوشت : 
مَع أنّي عارِفٌ لذِي الطّاعَةِ مِنكُم فَضلَهُ ، و لذِي النّصيحَةِ حَقَّهُ .
من ارزش آن كس از شما را كه در راه فرمانبردارى گام بردارد و حق آن كس را كه خيرخواه است مى شناسم.
( نهج البلاغة: الكتاب۲۹ )
امام زين العابدين عليه السلام : 
حَقُّ المُستَنصِحِ أن تُؤدِّيَ إلَيهِ النَّصيحَةَ ، و ليَكُنْ مَذهَبُكَ الرّحمَةَ لَهُ و الرِّفقَ بهِ ، و حَقُّ النّاصِحِ أن تُلِينَ لَهُ جَناحَكَ و تُصغِيَ إلَيهِ بسَمعِكَ ، فإن أتَى الصَّوابَ حَمِدتَ اللّه عَزَّ و جلَّ ، و إن لَم يُوافِقْ رَحِمتَهُ ، و لَم تَتَّهِمْهُ و عَلِمتَ أنّهُ أخطأ ، و لَم تُؤاخِذْهُ بذلكَ إلاّ أن يكونَ مَستَحِقّا لِلتُّهمَةِ فلا تَعبَأ بشيءٍ مِن أمرِهِ على حالٍ .
حقّ كسى كه از تو نصيحت (مشورت) مى خواهد اين است كه او را نصيحت كنى و اين كار را با مهربانى و ملايمت انجام دهى. و حقّ كسى كه نصيحت مى كند (مشورت مى دهد) اين است كه در برابرش فروتن و ملايم باشى و به سخنش گوش بسپارى. اگر سخنى به صواب گفت خداوند عزّ و جلّ را سپاس گويى و اگر نادرست گفت، با او مهربان باشى و [به داشتن سوء نيّت ]متّهمش نگردانى با اين كه مى دانى خطا مى كند بدان مؤاخذه اش نكنى، مگر اينكه در خور اتهام و بدگمانى باشد، در اين صورت به هيچ وجه به سخنان او اعتنا مكن.
(  الخصال : ۵۷۰ / ۱ )

نشانه شخص خيرخواه

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
 أمّا علامَةُ النّاصِحِ فأربَعةٌ : يَقضي بالحَقِّ ، و يُعطي الحَقَّ مِن نَفسِهِ ، و يَرضى للنّاسِ ما يَرضاهُ لنَفسِهِ ، و لا يَعتدي على أحَدٍ .
 نشانه شخص خيرخواه چهار چيز است : به حق قضاوت مى كند و از خود به ديگران حق مى دهد، براى مردم همان مى پسندد كه براى خود مى پسندد و به [حقّ ]هيچ كس دست درازى نمى كند.
تحف العقول : ۲۰)
امام على عليه السلام : 
حَسبُ المَرءِ ··· مِن نُصحِهِ نَهيُهُ عَمّا لا يَرضاهُ لنَفسِهِ .
در خيرخواهى انسان همين بس كه [ديگران را ]از آنچه براى خود نمى پسندد نهى كند.
(  كشف الغمّة : ۳ / ۱۳۷، ۱۳۸ )
امام على عليه السلام : 
لاَ يَنصَحُ اللَّئيمُ أحَدا إلاّ عن رَغبَةٍ أو رَهبَةٍ ، فإذا زالَتِ الرَّغبَةُ و الرَّهبَةُ عادَ إلى جَوهَرِهِ .
انسان فرومايه هيچ كس را نصيحت (راهنمايى) نمى كند، مگر از روى طمع يا ترس. و هرگاه طمع و ترس او از بين برود به ماهيّت خودش بر مى گردد.
(  غرر الحكم : ۱۰۹۱۰ )
 
امام على عليه السلام : 
رُبَّما نَصَحَ غيرُ النّاصِحِ و غَشَّ المُستَنصَحُ .
گاهى اوقات شخصى كه خيرخواه (مشاور) نيست، خيرخواهى (راهنمايى) مى كند و [بر عكس] كسى كه از او نصيحت (مشورت) خواسته مى شود خيانت روا مى دارد.
( نهج البلاغة : الكتاب ۳۱  )
 امام على عليه السلام ـ در نامه خود به مالك اشتر ـ نوشت : 
و لا تَعجَلَنَّ إلى تَصديقِ ساعٍ ، فإنَّ السّاعيَ غاشٌّ و إن تَشَبَّهَ بالنّاصِحينَ .
سخن بد گوى را زود باور مكن؛ زيرا كسى كه بدگويى مى كند دغلكار است، هرچند چهره خير خواهان را به خود گيرد.
( نهج البلاغة: الكتاب۵۳ )
امام زين العابدين عليه السلام : 
كَثرَةُ النُّصحِ يَدعو إلَى التُّهمَةِ .
نصيحت زياد باعث بدبينى و تهمت مى شود.
(  الدرّة الباهرة : ۲۶ )
امام صادق عليه السلام :
 النَّصيحَةُ مِن الحاسِدِ مُحالٌ .
 خيرخواهى (ارشاد) از حسود محال است.
( بحار الأنوار : ۷۸ / ۱۹۴ / ۹ )

خير خواه ترين مردم

امام على عليه السلام : 
إنّ أنصَحَ النّاسِ أنصَحُهُم لِنَفسِهِ ، و أطوَعُهُم لِرَبِّهِ .
خير خواه ترين مردم كسى است كه نسبت به خودش خير خواه تر و در برابر پروردگارش مطيع تر باشد.
(  غرر الحكم : ۳۵۱۵ )
 
امام على عليه السلام :
 إنّ أنصَحَ النّاسِ لِنَفسِهِ أطوَعُهُم لِرَبِّهِ ، و إنّ أغَشَّهُم لِنفسِهِ أعصاهُم لِرَبِّهِ .
 خير خواه ترين مردم به خود، فرمانبردارترين آنان از پروردگار خويش است و خيانت كارترين آنان به خود، كسى است كه در برابر پروردگارش نا فرمان تر باشد.
(  نهج البلاغة : الخطبة ۸۶ )
امام على عليه السلام :  
إنّ أنصَحَكُم لنَفسِهِ أطوَعُكُم لِرَبِّهِ ، و إنّ أغَشَّكُم لِنَفسِهِ أعصاكُم لِرَبِّهِ .
خير خواه ترين شما نسبت به خودش كسى است كه از همه بيشتر مطيع پروردگارش باشد و خيانت كارترين شما با خودش كسى است كه از همه بيشتر نافرمانى پروردگارش كند.
( الأمالي للمفيد : ۲۰۶ / ۳۸ )
امام على عليه السلام :
مَن نَصَحَ نَفسَهُ كانَ جَديرا بِنُصحِ غَيرِهِ ، مَن غَشَّ نَفسَهُ كانَ أغَشَّ لِغَيرِهِ .
 كسى كه خيرخواه خويشتن باشد، شايستگى خيرخواه بودن نسبت به ديگران را دارد و كسى كه به خودش خيانت ورزد با ديگران خيانت كارتر است.
( غرر الحكم : ۹۰۴۳ ، ۹۰۴۴ )
امام على عليه السلام : 
نَحنُ أفصَحُ، و أنصَحُ، و أصبَحُ .
ما (اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله ) شيوا سخن تر، خير خواه تر و خوب روتريم.
( نهج البلاغة : الحكمة ۱۲۰)
امام صادق عليه السلام :
ما ناصَحَ اللّه َ عَبدٌ مُسلِمٌ في نَفسِهِ ، فأعطَى الحَقَّ مِنها و أخَذَ الحَقَّ لَها ، إلاّ اُعطِيَ خَصلَتَينِ : رِزقا مِن اللّه ِ عَزَّ و جلَّ يَقنَعُ بهِ و رِضىً عنِ اللّه ِ يُنجيهِ .
 هيچ بنده مسلمانى براى خدا خيرخواه نفس خود نشد و حقّ را از نفس خويش و براى آن نگرفت مگر اينكه دو نعمت به او داده شد : رزقى از جانب خداوند عزّ و جلّ كه او را كفايت كند و خشنودى و رضايتى از خدا كه وى را نجات بخشد.
( الخصال : ۴۶ / ۴۷  )

كسانى كه نصيحت بردار نيستند

امام على عليه السلام : 
كيفَ يَنتَفِعُ بالنَّصيحَةِ مَن يَلتَذُّ بالفَضيحَةِ ؟ ! 
چگونه از نصيحت سود برد كسى كه از فضيحت لذّت مى برد؟
(غرر الحكم : ۷۰۰۸ )
 

پذيرش نصيحت

امام على عليه السلام :
 اِتّعِظوا بمَواعِظِ اللّه ِ ، و اقبَلوا نَصيحَةَ اللّه ِ ··· و اعلَموا أنّ هذا القرآنَ هُو النّاصِحُ الّذي لا يَغُشُّ ··· و استَنصِحوهُ على أنفُسِكُم ، و اتَّهِموا علَيهِ آراءكُم ، و استَغِشُّوا فيهِ أهواءكُم
 از موعظه هاى خداوند پند بگيريد و نصيحت خدا را بپذيريد··· و بدانيد كه اين قرآن نصيحت كننده و مشاورى است كه خيانت روا نمى دارد··· در برابر نفْس هايتان از آن راهنمايى بخواهيد، و افكارى را كه برخلاف قرآن داريد متّهم سازيد [نه قرآن را] و خواهش هاى مخالف آن را كه در وجود شماست خيانتكار بدانيد.
(  نهج البلاغة : الخطبة ۱۷۶)
 
امام على عليه السلام : 
 
 أيُّها النّاسُ ، إنّهُ مَنِ استَنصَحَ اللّه َ وُفِّقَ
اى مردم! كسى كه از خدا خيرخواهى (ارشاد) طلبد كامياب مى شود.
( نهج البلاغة : الخطبة ۱۴۷)
امام على عليه السلام :
تَمَسَّكْ بحَبلِ القرآنِ و استَنصِحْهُ
 به ريسمان قرآن چنگ درزن و از آن راهنمايى و نصيحت بخواه.
( نهج البلاغة: الكتاب۶۹ )
 
 اِسمَعوا النَّصيحَةَ مِمَّن أهداها إلَيكُم ، و اعقِلوها على أنفُسِكُم
 نصيحت (ارشاد) را از كسى كه آن را به شما هديه مى كند بشنويد و آن را با جان و دل بپذيريد.
( غرر الحكم : ۲۴۹۴ )
 
امام على عليه السلام : 
أشفَقُ النّاسِ علَيكَ أعوَنُهُم لكَ على صَلاحِ نَفسِكَ ، و أنصَحُهُم لكَ في دِينِكَ
دلسوزترين مردم نسبت به تو كسى است كه در راه اصلاح نَفْست به تو بيشتر يارى رساند و تو را در دينت بيشتر نصيحت (راهنمايى) كند.
( غرر الحكم : ۳۳۷۳ )
 
امام على عليه السلام : 
طُوبى لمَن أطاعَ ناصِحا يَهديهِ ، و تَجَنَّبَ غاوِيا يُرديهِ
خوشا كسى كه از نصيحت كننده اش اطاعت نمايد و از گمراهى كه وى را به هلاكت مى افكند دورى كند.
(غرر الحكم : ۵۹۴۴ )
امام على عليه السلام : 
قد نُصِحتُم فانتَصِحوا ، و بُصِّرتُم فأبصِروا ، و اُرشِدتُم فاستَرشِدوا
بى گمان شما نصيحت شده ايد، پس نصيحت را بپذيريد و به شما بينش داده شده است، پس بينا باشيد و ارشاد شده ايد پس راه راست را در پيش گيريد.
( غرر الحكم : ۶۶۸۳ )
امام على عليه السلام : 
 لِيكُنْ أحَبَّ النّاسِ إلَيكَ المُشفِقُ النّاصِحُ
بايد محبوبترين مردم نزد تو،شخص دلسوز خیرخواه باشد.
(غرر الحكم : ۷۳۸۶)
امام على عليه السلام : 
مَن خالَفَ النُّصحَ هَلَكَ
هركه از نصيحت و راهنمايى سر پيچد، هلاك گردد.
( غرر الحكم: ۷۷۴۳ )
امام على عليه السلام : 
 مَن عَصى نَصيحَهُ نَصَرَ ضِدَّهُ
هر كه از مشاور [دلسوز ]خود نافرمانى كند، دشمن خود را كمك كرده است.
( غرر الحكم: ۸۳۵۵ )
امام على عليه السلام :
 مَن نَصَحَكَ فَقد أنجَدكَ
 كسى كه تو را نصيحت و راهنمايى مى كند، بى گمان تو را كمك كرده است.
( غرر الحكم: ۷۷۶۷ )
امام على عليه السلام : 
مَن قَبِلَ النَّصيحَةَ أمِنَ مِن الفَضيحَةِ
كسى كه نصيحت بپذيرد، از رسوايى در امان ماند.
( غرر الحكم: ۸۳۴۴ )
امام على عليه السلام : 
 مِن أكبَرِ التَّوفيقِ الأخذُ بالنَّصيحَةِ
يكى از بزرگترين توفيق ها، به گوش گرفتن نصيحت است.
(غرر الحكم: ۹۳۰۵  )
امام على عليه السلام : 
مَن أمَرَكَ بإصلاحِ نَفسِكَ فهُو أحَقُّ مَن تُطيعُهُ
كسى كه تو را به خودسازى فرمان دهد، سزاوارترين كسى است كه اطاعتش مى كنى.
( غرر الحكم: ۸۵۶۶  )
امام على عليه السلام : 
مَن أقبَلَ علَى النَّصيحِ أعرَضَ عنِ القَبيحِ ، مَنِ استَغَشَّ النَّصيحَ غَشِيَهُ القَبيحُ
كسى كه به نصيحت كننده (مشاور دلسوز) رو كند از زشتى روى گرداند؛ كسى كه نصيحت كننده (مشاور) را مغرض شمارد زشتى ، او را فرو پوشاند.
(غرر الحكم: ۸۶۸۳ و ۸۶۸۴ )
امام على عليه السلام :
مَن أعرَضَ عَن نَصيحَةِ النّاصِح اُحرِقَ بِمَكيدَةِ الكاشِحِ
 كسى كه از نصيحت نصيحتگر (مشاور صادق) روى گرداند در آتش نيرنگ دشمنى كه به ظاهر دَم از دوستى مى زند بسوزد.
( غرر الحكم: ۸۶۹۷ )
امام على عليه السلام : 
 مَرارَةُ النُّصحِ أنفَعُ مِن حلاوَةِ الغِشِّ
تلخى نصيحت (راهنمايى مشفقانه) سودمندتر از شيرينى غلّ و غش است .
(غرر الحكم: ۹۷۹۹  )
امام على عليه السلام :
لا تَرُدَّنَّ علَى النَّصيحِ ، و لا تَستَغِشَّنَّ المُشيرَ
 نصايح نصيحت كننده را رد مكن و به كسى كه تو را راهنمايى مى كند گمان غرض ورزى و خيانت مبر.
(غرر الحكم: ۱۰۲۷۹ )
امام على عليه السلام : 
لا خَيرَ في قَومٍ لَيسوا بناصِحينَ و لا يُحِبُّونَ النّاصِحينَ
در مردمى كه نه خود نصيحت كننده هستند و نه نصيحت كنندگان را دوست دارند خيرى نيست.
( غرر الحكم: ۱۰۸۸۴ )
امام باقر عليه السلام : 
 اِتَّبِعْ مَن يُبكيكَ و هُو لكَ ناصِحٌ ، و لا تَتَّبِعْ مَن يُضحِكُكُ و هُو لكَ غاشٌّ
از كسى كه تو را مى گرياند اما خيرخواه توست پيروى كن و از كسى كه تو را مى خنداند اما با تو رو راست نيست پيروى مكن.
(المحاسن : ۲ / ۴۴۰ / ۲۵۲۶ )
 
 
 
میزان الحکمه،جلد دوازدهم.

 

کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث