سپاسگزاری از خداوند نسبت به نعمت ها در روز بیست و پنجم ذی القعده

سپاسگزاری از خداوند نسبت به نعمت ها در روز بیست و پنجم ذی القعده

۱۰ تیر ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیارات
الجزء الأول؛ هذا مبدأ ذكر الأعمال الأشهر الثلاثة أعني شوال و ذي قعدة و ذي حجة من كتاب الإقبال‏، الباب الثاني فيما نذكره من فوائد شهر ذي القعدة، فصل فيما نذكره مما يختم به ذلك اليوم‏
جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب دوم، فوائد ماه ذی القعده، فصل شانزدهم، عمل پایانی روز  بیست و پنجم ذي القعده
اعلم أن كل يوم سعيد و فصل جديد ينبغي أن يكون خاتمته على العبيد كما لو بسط ملك لعباده بساط ضيافة يليق بإرفاده و قدم إليهم موائد سعادة ثم جلسوا على فراش إكرامه فأكلوا ما احتاجوا إليه من طعامه و قاموا عن البساط ليطوي إلى سنة أخرى فلا يليق بعبد يعرف قدر تلك النعمة الكبرى إلا أن يراه سلطانه لإنعامه شاكرا و لإكرامه ذاكرا و لفضائل مقامه ناشرا على أفضل العبودية للجلالة الإلهية و يجعل آخر ذلك النهار كل [محل‏] الملاطفة للمطلع على الأسرار أن يقبل منه ما عمله و يبلغه [يتقبله‏] من مراحمه و مكارم أمله و يطيع في طاعته أجله فإنه يوشك إذا اجتهد العبد في لزوم الأدب لكل يوم سعيد أن يؤهله الله تعالى للمزيد (لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيد)[1]
شايسته است پايان هر روز فرخنده و زمان نو در نزد بندگان به‌گونه‌اى باشد كه گويى پادشاه وقت بساط ضيافت خود را براى خدمت‌كاران خود گشوده است و به اندازه‌ى توان خود به آنان بخشش كرده و سفره‌هاى پاداش خود را گسترانيده و آنان بر سر سفره‌ى اكرام او نشسته و به اندازه‌ى نياز خود، از سفره‌اى كه تا سال ديگر گسترده نخواهد شد، غذا ميل مى‌كنند و برمى‌خيزند. بنابراين، براى بنده‌اى كه قدر اين نعمت بزرگ را مى‌شناسد شايسته است پادشاه، او را در حالى مشاهده كند كه سپاسگزار نعمت و به ياد اكرام او است و حق فضايل مقام او را به بهترين نحو بندگى در برابر عظمت او ادا مى‌كند و در پايان اين روز، با درخواست مهرورزى كامل از خدايى كه از رازهاى او آگاه است، درخواست كند كه عمل او را بپذيرد و به مرحمت‌ها و برترين آرزوهايش نايل گرداند و كارى كند كه در طاعت او، عمرش را به سر آورد؛ زيرا اگر بنده در رعايت ادب روزهاى فرخنده بكوشد، اميد مى‌رود كه خداوند متعال به زودى او را شايسته‌ى فزونى نعمت كند: «اگر از من سپاسگزارى كنيد، قطعا افزون خواهم كرد و اگر ناسپاسى كنيد، عذاب من به شما سخت خواهد بود.»

[1]) سوره ابراهیم، آیه 7

 

کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث