مقصود از احیای شب؛ مراد از احياى شب با انجام عبادات، آن است كه همه‌ى حركات، سكنات، خواست‌ها و ناخوشايندى‌هاى تو، همگى معامله و مراقبه با خداوند-جلّ جلاله-باشد و نيت تو از آن‌ها، تقرب و اقبال به درگاه خدا و رعايت ادب در همه‌ى امور-اعم از خوشايند و ناخوشايند-در پيشگاه خدا باشد، به صورتى كه گويا در پيشگاه مولاى خود هستى و مولاى تو، تو را مى‌بيند. بنابراين، اگر آن شب، عبادت مخصوصى داشت، به همان‌ها عمل كن و اگر عبادت خاصى نداشت، يا عبادت ويژه‌اى بر آن شب نقل شده بود ولى بخشى از شب داراى وظيفه‌ى مشخص نبود، مقدار باقى‌مانده از شب را با انجام استغفار و اصلاح رابطه‌ى ميان خود و خداوند-جلّ جلاله-با تطهير دل و زدودن تاريكى‌هاى حاصل از اصرار بر گناه و انجام اذكار و امور ديگر كه براى كسب سعادت دنيا و سراى جاودانه‌ى آخرت بدان نياز دارى، احيا كن و اگر خواب بر تو چيره شد، به نيت تقرب به عظمت الهى بخواب تا بدين‌وسيله نشاط لازم را تحصيل نموده و به انجام عبادات بيشتر به درگاه ربانى روى آورى. اگر به اين ترتيب عمل كنى، ان شاء اللّه تعالى به صورت كامل به احياى شب، نايل خواهى شد.

[1]) مصباح المتهجد، ص 648. نيز ر. ك: صحيفه‌ى سجاديه، دعاى 46.