حضرت مهدي(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، در سوگ امام حسين(علیه السلام)
۱۰ آبان ۱۳۹۳ 0 اهل بیت علیهم السلامحضرت مهدي عج در سوگ جدش حسین علیه السلام بر سر و سینه می زند
يکي از ويژگي هاي بارز و از خصايص برجسته علامه بحر العلوم (ره)، ارادت وصفناپذير و شور و عشق خالصانه او به سالار شهيدان و ارج نهادن به سوگواري براي آن حضرت و بزرگداشت روزهاي جاودانه تاسوعا و عاشورا بود. در اين رابطه، علامه بحر العلوم، حضرت ولي عصر (عج) را نيز در صف عزاداران ميبيند که قضيه از اين قرار است:
روز عاشورايي بود و موج سوگواران از هر سو، به سوي کربلا در حرکت بود. علامه بحرالعلوم (ره) نيز به همراه گروهي از طلاب، به استقبال عزاداران و سينه زنان حرکت کردند. در فاصله نه چندان دوري از کربلا، محلي به نام «طُوَيرج» هست که دسته سينه زني آنان و سبک سوگواريشان مشهور بود.
هنگامي که علامه و همراهانش به آنان رسيدند، ناگهان علامه با آن کهولت سن و موقعيت اجتماعي و علمي، لباس خويش را به کناري نهاده، و سينه خويش را گشود و در صف سينه زنان، با شوري وصفناپذير به سينه زدن پرداخت.
علما و طلاب که همراه او جهت استقبال سوگواران و دستههاي عزاداري آمده بودند، هر چه تلاش کردند تا مانع کار او شوند و از شور و احساسات گرم و عارفانه او بکاهند، نه تنها موفق نشدند؛ بلکه گروهي از آنان، چنان تحت تاثير او قرار گرفتند که به او پيوستند و گروهي ديگر نيز براي حفظ او - که مبادا بر اثر موج جمعيت زير دست و پا بيفتد و دچار ناراحتي و صدمه شود - به مراقبت از او پرداختند.
سرانجام مراسم پرشور سوگواري و سينه زني پايان يافت و آن سيد بزرگوار، لباس خود را پوشيده، به خانه بازگشت. يکي از خواصّ، از او پرسيد: چه رويدادي پيش آمد که شما چنان دچار احساسات پاک و خالصانه شديد که آن گونه سر از پا نشناخته، لباس از تن در آورديد و به سينه زنان پيوستيد؟
آن مرحوم در پاسخ گفت:
حقيقت آن است که با رسيدن به دسته سوگواران و سينه زنان، به ناگاه چشمم به محبوب دلها، کعبه مقصود و قبله موعود، امام عصر (ع) افتاد و ديدم آن گرامي مرد عصرها و نسلها، با سر و پاي برهنه در ميان انبوه سينه زنان، در سوگ پدر والايش حسين (ع) با چشماني اشکبار به سر و سينه ميزند. به همين جهت آن منظره مرا به حالي انداخت که قرارم از کف رفت و سر از پا نشناخته، وارد صف سوگواران و سينه زنان شدم ودر برابر کعبه مقصود و قبله موعود، به سوگواري پرداختم.1
عنايت حضرت مهدي به مجالس ذکر امام حسين علیه السلام
از آنجايي که امام زمان (ع) صاحب عزاي واقعي است، بدون ترديد به مجالسي که براي جد بزرگوارش (ع) برگزار ميشود، عنايت و توجّه ويژهاي دارد.
خطيب بزرگ شيعه، مرحوم شيخ عبدالزهراء کعبي (ره) ميگويد: يک روز بعد از ظهر وارد صحن مطهر امام حسين (ع) شدم، شخصي در مقابل يکي از حجرههاي صحن شريف - که کتابهاي مذهبي ميفروخت و ما با من سابقه آشنايي داشت. مرا ديد و گفت: کتاب کوچکي دارم که به نظرم براي شما خوب باشد و در آن اشعاري بسيار زيبا دارد. قيمت آن هم اين است که يک بار آن را برايم بخواني.
کتاب را گرفتم. خيلي کتاب مفيد و سودمندي بود؛ زيرا اشعار قصيده ابن عَرَنْدَس حلّي - که مدتها دنبال آن ميگشتم - در آن بود. در يکي از رواقها نشسته، به خواندن آن اشعار براي کتاب فروش مشغول شدم و هر دو اشک ميريختيم که ناگهان سيدي از بزرگان عرب را ديدم که در برابرم ايستاده به اشعارم گوش ميدهد و گريه ميکند.
چون به اين بيت رسيدم:
ايقتل ظمْآناً حسين بکربلا و في کل عضوٍ من انامِله بحرُ
گريه آن بزرگوار شديد شد، رو به ضريح امام حسين (ع) کرد؛ اين بيت را تکرار مينمود و همچون زن جوان مرده ميگريست. همين که اشعار را به پايان رساندم، ديگر آن بزرگوار را نديدم. براي ديدن ايشان، از صحن خارج شدم تا شايد او را بيابم؛ ولي ايشان را نديدم. به هر کجا رو نمودم، اثري نيافتم؛ گويا از برابر چشمم غايب شده است. به يقين دانستم که حضرت حجت و امام منتظر (ع) بوده است. 2
علامه اميني (ره) در الغدير3ميگويد:
در ميان اصحاب ما مشهور است که در هر مجلسي قصيده ابن عرندس خوانده شود، موجب تشريف فرمايي حضرت بقية الله - روحي له الفداه - به آن مجلس ميشود.
ما براي تيمن و تبرک چند بيت اين قصيده را ذکر مينماييم.
ايقتل ظمْآناً حسين بکربلا و في کلّ عضو من انامله بحر
و والدهُ الساقي علي الحَوْض في غدٍ و فاطمه ماء الفرات لها مهر
فوالهف نفسي للحسين و ما جني عليه غداة الطف في حربه الشمر
پانویس:
1. ديدار يار، علي کرمي ج 2، ص 200. هر چند مرحوم نهاوندي اين گفت و گو را از تشرفات مرحوم بحرالعلوم (ره) به محضر امام زمان (عج) دانسته است؛ ولي مرحوم دربندي (متوفاي 1285 ه ق) در اسرار الشهادات تصريح کرده که اين گفت و گو بين مرحوم بحرالعلوم و شاگرد زاهد و عارفش شيخ حسين نجف انجام گرفته است. (اسرار الشهادات، ج 3، ص 46، قم، انتشارات ذوي القربي، 1420 ه ق)
2. شيفتگان حضرت مهدي(عج)، ج 3، ص 172؛ ملاقات با امام عصر، ص 315؛ عنايات حضرت مهدي(عج) به علما و طلاب، ص397؛ کلمةالمختار، ج 1، ص440
3. الغدير، ج 7، ص 14
منابع:
از امام حسين عليه السلام تا حضرت مهدي عليه السلام، محمدرضا فواديان، ص35
مطالب مرتبط:
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
