وقایع روز بیست و ششم ربیع الثانی

شهادت محدث اصولى فقيه متكلم سيد نورالله شوشترى مرعشى در سال ۱۰۱۹ قمرى

آن بزرگوار در سال ۹۵۶ ق در شوشتر متولد شده سيد از شوشتر به خراسان رفت و بعد از دو سال به هندوستان براى اشاعه مذهب جعفرى مسافرت كرد و سلطان جلال الدين اكبر شاه تيمورى به جهت فضل و كمال سيد او را به اصرار تمام قاضى نمود.

قضاة و مفتين از سيد حسد مى بردند روزى شنيدند بعد از نام امير المؤمنين: عليه الصلاة و السلام گفت: حاضرون گفتند بدعت است صلاة و سلام مخصوص پيامبر مى باشد سپس فتوى دادند كه خون سيد مباح است و طومارى نوشتند .همگى امضا نمودند مگر يك قاضى پير كه اين بيت را به سلطان نوشت:

                      گر لحمك لحمى بحديث نبوى هى                                               بى صلِّ على نام عَلى بى ادبى هى

سلطان از قتل او منصرف شد تا اينكه سلطان مرد و جهانگير پسر او بر جاى پدر نشست قضاة وقت را غنيمت شمردند مردى از طلّاب علم را مأمور نمودند تا ملازم سيد شد و سيد كاملا به تشيع روی آورد .علماى سنت جمع شده و غضب سلطان را شعله ور كردند تا اينكه شاه امر نمود او را لخت كرده و با شاخه هاى خاردار آن قدر زدند كه گوشت بدنش پراكنده و متفرق شد و شهيد گرديد و در نسخه خطى آمده كه بعد از آن آتشى در ظرف مسى نهادند و بر سر سيد بزرگوار گذاشتند تا مغزش جوش كند سپس در اكبرآباد هند به خاك سپردند كه الآن مزار و مطاف است .

صد و چهل تأليف از اين شهيد غريب و بزرگوار به جا مانده از جمله :احقاق الحق - صوارم المهرقة - مصائب النواصب - مجالس المؤمنين و غيرها  . 

او اولين كسى است تشيّع را در بلاد هند اظهار كرده و اين بزرگوار از خاندان مرعشى مى باشد و نسب شريفش ازاين قرار است: سيد ضياء الدين قاضى نورالله بن شريف الدين بن احمد بن تاج الدين حسين بن شاه بن مبارزالدين مانده بن حسين جمال الدين بن نجم الدين بن احمد بن تاج الدين حسين بن ابى مفاخر محمد بن على ابى الحسن بن ابى على احمد بن ابى طالب بن ابى اسماعيل ابراهيم بن ابى الحسين يحيى بن ابى عبدالله الحسين بن ابى على محمد بن ابى على حمزه بى على مامطرى قاضى بن ابى القاسم حمزه بن ابى الحسن على مرعشى بن عبدالله ابى جعفر امير العراقين بن محمد سليق بن حسن محدّث بن ابى عبدالله حسين اصغر بن امام على بن زين العابدين عليه‌السلام .

ناگفته نماند كه پدر مرحوم قاضى نورالله از بزرگان علم و دانش در مذهب تشيع بود و نياكان او در شهر مرعش كه يكى از شهرهاى كنونى تركيه در نزدیكى انطاكيه است زندگى مى كردند كه بعدها به شوشتر آمده و در آنجا ماندگار شدند و پدر قاضى نورالله در شهر شوشتر وفات كرد و در همان جا به خاك سپرده شد و مادرش فاطمه از زنان بسيار وارسته و پرهيزگار بود .

مرحوم شهيد قاضى طبع شعر عالى داشت .از باب نمونه چند بيت را مى آوريم:

                     شه ولايت على عالى قدر                                         كه كنه او نشناسد جز ايزد متعال

              سؤال خاتم از او بى محل ميان نماز                                   لطيفه ايست نهانى از ايزد متعال

                 اميدوار چنانم كه مستجاب كند                                        دعاى خسته دلان لطف ايزد متعال