مناجات امیدواران
۳۱ مرداد ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتعلامه مجلسی در بحار فرموده که من این مناجات را یافتم مروی از حضرت علی بن الحسین علیه السلام در کتب بعضی اصحاب رضوان الله علیهم؛ مناجات چهارم: مناجات امیدواران
يَا مَنْ إِذَا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطَاهُ وَ إِذَا أَمَّلَ مَا عِنْدَهُ بَلَّغَهُ مُنَاهُ
اى آنكه هرگاه بنده اى از او بخواهد عطايش كند، و هرگاه چيزى را كه نزد اوست آرزو كند به آرزويش برساند،
وَ إِذَا أَقْبَلَ عَلَيْهِ قَرَّبَهُ وَ أَدْنَاهُ وَ إِذَا جَاهَرَهُ بِالْعِصْيَانِ سَتَرَ عَلَى ذَنْبِهِ وَ غَطَّاهُ
و زمانى كه به او روى آور مقرّب و نزديكش كند، و گاهى كه تظاهر به گناه كند گناهش را پرده پوشى نمايد،
وَ إِذَا تَوَكَّلَ عَلَيْهِ أَحْسَبَهُ وَ كَفَاهُ
و آنگاه كه بر او توكل نمايد او را بس باشد و كفايت كند،
إِلَهِي مَنِ الَّذِي نَزَلَ بِكَ مُلْتَمِسا قِرَاكَ فَمَا قَرَيْتَهُ
خداى من كيست كه بر آستانت وارد شده و خواهان مهمانپذيرى ات باشد و تو از او پذيرايى نكرده باشى،
وَ مَنِ الَّذِي أَنَاخَ بِبَابِكَ مُرْتَجِيا نَدَاكَ فَمَا أَوْلَيْتَهُ
و كيست كه مركب حاجت را با اميد به سخاوتت به درگاهت خوابانده باشد و تو احسانش ننموده باشى
أَ يَحْسُنُ أَنْ أَرْجِعَ عَنْ بَابِكَ بِالْخَيْبَةِ مَصْرُوفا وَ لَسْتُ أَعْرِفُ سِوَاكَ مَوْلًى بِالْإِحْسَانِ مَوْصُوفا
آيا خوشايند است كه از درگاهت با محروميت بازگردم، درحالى كه جز تو سرورى كه به احسان متصّف باشد نشناسم،
كَيْفَ أَرْجُو غَيْرَكَ وَ الْخَيْرُ كُلُّهُ بِيَدِكَ وَ كَيْفَ أُؤَمِّلُ سِوَاكَ وَ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ لَكَ
چگونه به غير تو اميد بندم درحالى كه هر خوبى به دست توست، و چگونه جز تو را آرزو كنم درحالى كه آفرينش و فرمان خاص تو است،
أَ أَقْطَعُ رَجَائِي مِنْكَ وَ قَدْ أَوْلَيْتَنِي مَا لَمْ أَسْأَلْهُ مِنْ فَضْلِكَ
آيا اميدم را از تو ببرم درحالى كه از روى احسان آنچه كه از تو نخواستم به من عطا فرمودى
أَمْ تُفْقِرُنِي إِلَى مِثْلِي وَ أَنَا أَعْتَصِمُ بِحَبْلِكَ
يا آيا به مانند خودم محتاج مى كنى درحالى كه به رشته محكمت چنگ مى زنم،
يَا مَنْ سَعَدَ بِرَحْمَتِهِ الْقَاصِدُونَ وَ لَمْ يَشْقَ بِنَقِمَتِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ،
اى آنكه قصد كنندگان به رحمتش خوشبخت شدند، و آمرزش خواهان به انتقامش بدبخت نشدند،
كَيْفَ أَنْسَاكَ وَ لَمْ تَزَلْ ذَاكِرِي وَ كَيْفَ أَلْهُو عَنْكَ وَ أَنْتَ مُرَاقِبِي
چگونه فراموشت كنم كه هميشه به يادم بوده اى، و چگونه از تو غافل شوم كه تو نگهبانم هستى،
إِلَهِي بِذَيْلِ كَرَمِكَ أَعْلَقْتُ يَدِي وَ لِنَيْلِ عَطَايَاكَ بَسَطْتُ أَمَلِي
خداى من دستم را به دامن كرمت آويختم، و براى رسيدن به عطايت سفره آرزويم را گستردم،
فَأَخْلِصْنِي بِخَالِصَةِ تَوْحِيدِكَ وَ اجْعَلْنِي مِنْ صَفْوَةِ عَبِيدِكَ
مرا به خلوص توحيدت خالص كن، و از بندگان برگزيده ات قرار ده،
يَا مَنْ كُلُّ هَارِبٍ إِلَيْهِ يَلْتَجِئُ وَ كُلُّ طَالِبٍ إِيَّاهُ يَرْتَجِي يَا خَيْرَ مَرْجُوٍّ
اى آنكه هر گريزانى به او پناه مى جويد، و هر جوينده اى به او اميد مى بندد، اى بهترين اميدبخش،
وَ يَا أَكْرَمَ مَدْعُوٍّ وَ يَا مَنْ لا يُرَدُّ سَائِلُهُ [يَرُدُّ سَائِلَهُ] وَ لا يُخَيَّبُ آمِلُهُ [يُخَيِّبُ آمِلَهُ]
اى كريم ترين خوانده، اى آنكه پرسنده اش برگردانده نشود، و آرزومندش محروم نگردد،
يَا مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ لِدَاعِيهِ وَ حِجَابُهُ مَرْفُوعٌ لِرَاجِيهِ
اى آنكه در رحمتش به روى خوانندگان باز است، و پرده درگاهش براى اميدواران گشوده است،
أَسْأَلُكَ بِكَرَمِكَ أَنْ تَمُنَّ عَلَيَّ مِنْ عَطَائِكَ بِمَا تَقِرُّ [تَقَرُّ] بِهِ عَيْنِي
از تو مى خواهم به بزرگواريت كه ببخشى از عطاى خود بر من آنچنانكه ديده ام به آن روشن شود،
وَ مِنْ رَجَائِكَ بِمَا تَطْمَئِنُّ بِهِ نَفْسِي وَ مِنَ الْيَقِينِ بِمَا تُهَوِّنُ بِهِ عَلَيَّ مُصِيبَاتِ الدُّنْيَا
و از اميد به تو سرشارم سازى به اندازه اى كه نهادم آرامش يابد، و از يقين آنچنان بر من منّت نهى كه با آن ناگواری هاى دنيا را برايم آسان نمايى،
وَ تَجْلُو بِهِ عَنْ بَصِيرَتِي غَشَوَاتِ الْعَمَى بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و با آن از ديدگانم دلم پرده هاى نابينايى را برگيرى به مهربانى ات اى مهربانترين مهربانان.