1. ولادت امام باقر (ع):

امام باقر(ع)، پنجمين امام معصوم در یکم رجب سال 57 هجرى قمری در شهر مدينه چشم به جهان گشود [۱].

2. نام، کنیه و لقب حضرت:

او را «محمد» ناميدند و «ابو جعفر» كنيه و «باقر العلوم» يعنى «شكافنده ى دانشها» لقب آن گرامى است.

3. نسب امام باقر (ع):

4. دانش امام:

دانش امام باقر عليه السلام نيز همانند ديگر امامان از سر چشمه ى وحى بود. آنان آموزگارى نداشتند و در مكتب بشرى درس نخوانده بودند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به جابر ـ فرمود :

إنّكَ ستُدرِكُ رجُلاً مِنّي، اسمُه اسْمِي و شَمائلُهُ شَمائلي يَبْقَرُ العِلْمَ بَقْرا .
 تو مردى از [ خاندان] مرا درك خواهى كرد كه نامش نام من، و رفتار و كردارش ، رفتار و كردار من است و دانش را تا ژرفايش مى شكافد.

وقتى از ايشان امام سجاد علیه السلام پرسیده شد: امام بعد از شما كيست؟ ـ فرمود :

فرزندم محمّد، كه دانش را ژرف مى شكافد.

5. اخلاق امام باقر (ع):

6. اصحاب و شاگردان امام(ع):

• «ابان بن تغلب »: ابان از شخصيتهاى علمى عصر خود بود و در تفسير، حديث، فقه، قرائت و لغت تسلط بسيارى داشت. والايى دانش ابان چنان بود كه امام باقر (ع) به او فرمود در مسجد مدينه بنشين و براى مردم فتوى بده زيرا دوست دارم مردم چون تويى را در ميان شيعيان ما ببينند.[۵]
• «زراره»: زراره از قرائت و فقه و كلام و شعر و ادب عرب بهره اى گسترده داشت و نشانه هاى فضيلت و ديندارى در او آشكار بود. [۶]
• «محمد بن مسلم »: فقيه اهل بيت و از ياران راستين امام باقر و امام صادق عليهما السلام بود. او اهل کوفه بود و براى بهره گرفتن از دانش بيكران امام باقر (ع) به مدينه آمد و چهار سال در مدينه ماند.

7. شهادت امام باقر (ع):

8. برخی از سخنان امام (ع):

• دروغ خرابى ايمان است.[۷]
• مؤمن، ترسو و حريص و بخيل نمى شود.[۸]
• همانا خداوند با حيا و بردبار را دوست مى دارد.[۹]
• آنكه خشمش را از مردم باز دارد خداوند عذاب قيامت را از او باز دارد.[۱۰]
• آنانكه امر به معروف و نهى از منكر را عيب مى دانند بد مردمانى هستند.[۱۱]

منبع: دانشنامه اسلامی