شیعه حقیقی از نظر امام باقر علیه السلام

ابو اسماعیل گوید: به امام باقر علیه السلام عرض کردم فدایت شوم در محیطى که ما زندگى مى کنیم "شیعه" بسیار زیاد است .
امام باقر (ع) فرمود: آیا توانگر به فقیر توجه دارد؟ آیا نیکوکار از خطا کار در مى گذرد؟ و آیا نسبت به یکدیگر همکارى و برادرى دارند؟
عرض کردم : نه .
حضرت فرمود: آنها شیعه نیستند شیعه کسى است که این کارها را انجام دهد. [1]

دوستی و محبت اهل بیت (ع) افتخار بزرگی است. محبت انسان را به محبوبش نزدیک می کند. و چه محبوبی بهتر از ایشان که سرتا پای وجودشان بندگی خداوند است. دوستی اهل بیت (ع) به ادعا نیست و دوستان حقیقی ایشان  کسانی هستند که در اخلاق و عمل به ایشان تمسک کرده و دنباله رو ایشان هستند:

امام عزیزمان (ع) در جای دیگر فرمودند: «سوگند به خدا! شیعه ی ما نیست مگر کسی که تقوای الهی داشته باشد و از او اطاعت کند. ای جابر! شیعیان، شناخته نمی شوند مگر به تواضع و فروتنی و امانتداری و زیاد یاد خدا کردن و روزه و نماز و نیکی به پدر و مادر و تعهد نسبت به همسایگان فقیر و زمینگیر و مقروض و یتیمان و راستگویی و تلاوت قرآن و بازداشتن زبان از گفت و گوی در مورد مردم، جز در مورد نیکی آنها. آنان، در همه کارها، امین اطرافیان شان هستند» [2]

منبع: سید مهدی خدایی، موج همراه  

پی نوشت:

[1].کافی 2/173/11.
[2]. کافی 2/74/3.