پندی از محضر مبارک امام جواد علیه السلام

پندی از محضر مبارک امام جواد علیه السلام

۱۸ آذر ۱۳۹۳ 0
 
 مردى به امام جواد علیه السلام گفت: اى فرزند رسول خدا (ص) مرا پندى ده.
فرمود: آیامی پذيرى؟
گفت: آرى.
حضرت فرمود: شكيبايى پيشه كن و به فقر قانع باش و از شهوت ها، بگريز و با هواى نفس مخالفت كن و بدان كه هرگز از چشم خدا دور نيستى، بنابراين متوجه باش كه چه می ‏كنى.
 هر كس گوش جان به گوينده‏ اى بسپارد، او را پرستيده است. حال اگر گوينده از خدا بگويد خداى را پرستيده و اگر گوينده از زبان ابليس سخن گويد، ابليس را پرستيده است.
تأخير در توبه، فريب‏ خوردگى است و تعلل بسيار، سرگردانى در پى دارد و بهانه آوردن در برابر خدا، هلاكت در پى دارد و پافشارى بر گناه، تحقق مكر خداوندى دربارۀ خويش است و تنها زيانكارانند كه مكر خداوندى را دربارۀ خويش محقق می بينند.
مؤمن به سه خصلت نياز دارد: توفيق الهى، پندپذيرى از خويش و پذيرش از كسى كه پندش می دهد.
هر كس براى تحقق هواى نفس خويش، راه راست را از تو پوشيده دارد، دشمنت داشته است. نيازها با اميد برآورده می ‏شوند و با قضاى الهى، فرود می آيند و تندرستى، بهترين بخشش الهى است.
 
هر كس گوش جان به گوينده‏ اى بسپارد، او را پرستيده است. حال اگر گوينده از خدا بگويد، خداى را پرستيده و اگر گوينده از زبان ابليس سخن گويد، ابليس را پرستيده است.
 
با كسى دشمنى مورز تا اينكه آنچه را ميان او و خداوند متعال است، دانسته باشى؛ اگر نيكوكار باشد كه خداوند وى را به تو واگذار نمی ‏كند و اگر كار زشتى كرده باشد، همان آگاهى تو از وى او را بسنده است و ديگر با او دشمنی مورز.
چنين مباش كه در آشكار، دوست خدا باشى و در نهان دشمنش باشى.
به اندازۀ ترس، بايد محافظه ‏كارى داشت. گذر زمان، اسرار نهانى را بر تو می گشايد.
كسى كه هم پيمان خدا شد، خداوند او را از نظر دور نمی دارد و كسى كه خدا را بخواهد، دامنش آلوده نمی شود.
زنهار، از دوستى و همنشينى با آدم هاى بد، دورى كن كه چنين كسانى همچون شمشير آخته هستند؛ ظاهرى آراسته و باطنى زشت دارند. خيانت كسى همان بس كه امين خائنان باشد.
عزت مؤمن بی ‏نيازى او از مردم است و شهوتران از لغزش در امان نمی ‏ماند.
 

چنين مباش كه در آشكار، دوست خدا باشى و در نهان دشمنش باشى

ستمكار و ياری ‏رسانش و کسی که راضى به اين كارش است، همه با هم شريكند و هنگام عدالت بر ستمكار از هنگام ستم بر مظلوم، سخت‏ تر است.

علما به دليل بسيارى نادانان، غريب هستند.
نعمت خداوند بر بنده هنگامى فراوان می ‏شود، كه كمك بسيار بر مردم كند و هر كس بار چنين كمكى را به دوش نكشد، نعمت خداى را از دست می دهد.
نيكوكاران بيش از نيازمندان، به انجام كار نيك نيازمندترند زيرا پاداش و افتخار و ياد آن را براى خود دارند و هر چه كسى كار نيك انجام دهد، براى خود انجام داده و نبايد منتظر سپاس كارى باشد كه براى خود كرده است.

منبع

 زندگانى دوازده امام عليهم السلام ،ج‏2، ص 463تا464
تنظیم: منیره ملکوتی خواه
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث