پندی از محضر مبارک امام جواد علیه السلام
۱۸ آذر ۱۳۹۳ 0 مردى به امام جواد علیه السلام گفت: اى فرزند رسول خدا (ص) مرا پندى ده.
فرمود: آیامی پذيرى؟
گفت: آرى.
حضرت فرمود: شكيبايى پيشه كن و به فقر قانع باش و از شهوت ها، بگريز و با هواى نفس مخالفت كن و بدان كه هرگز از چشم خدا دور نيستى، بنابراين متوجه باش كه چه می كنى.
هر كس گوش جان به گوينده اى بسپارد، او را پرستيده است. حال اگر گوينده از خدا بگويد خداى را پرستيده و اگر گوينده از زبان ابليس سخن گويد، ابليس را پرستيده است.
تأخير در توبه، فريب خوردگى است و تعلل بسيار، سرگردانى در پى دارد و بهانه آوردن در برابر خدا، هلاكت در پى دارد و پافشارى بر گناه، تحقق مكر خداوندى دربارۀ خويش است و تنها زيانكارانند كه مكر خداوندى را دربارۀ خويش محقق می بينند.
مؤمن به سه خصلت نياز دارد: توفيق الهى، پندپذيرى از خويش و پذيرش از كسى كه پندش می دهد.
هر كس براى تحقق هواى نفس خويش، راه راست را از تو پوشيده دارد، دشمنت داشته است. نيازها با اميد برآورده می شوند و با قضاى الهى، فرود می آيند و تندرستى، بهترين بخشش الهى است.
هر كس گوش جان به گوينده اى بسپارد، او را پرستيده است. حال اگر گوينده از خدا بگويد، خداى را پرستيده و اگر گوينده از زبان ابليس سخن گويد، ابليس را پرستيده است.
با كسى دشمنى مورز تا اينكه آنچه را ميان او و خداوند متعال است، دانسته باشى؛ اگر نيكوكار باشد كه خداوند وى را به تو واگذار نمی كند و اگر كار زشتى كرده باشد، همان آگاهى تو از وى او را بسنده است و ديگر با او دشمنی مورز.
چنين مباش كه در آشكار، دوست خدا باشى و در نهان دشمنش باشى.
به اندازۀ ترس، بايد محافظه كارى داشت. گذر زمان، اسرار نهانى را بر تو می گشايد.
كسى كه هم پيمان خدا شد، خداوند او را از نظر دور نمی دارد و كسى كه خدا را بخواهد، دامنش آلوده نمی شود.
زنهار، از دوستى و همنشينى با آدم هاى بد، دورى كن كه چنين كسانى همچون شمشير آخته هستند؛ ظاهرى آراسته و باطنى زشت دارند. خيانت كسى همان بس كه امين خائنان باشد.
عزت مؤمن بی نيازى او از مردم است و شهوتران از لغزش در امان نمی ماند.
چنين مباش كه در آشكار، دوست خدا باشى و در نهان دشمنش باشى
ستمكار و ياری رسانش و کسی که راضى به اين كارش است، همه با هم شريكند و هنگام عدالت بر ستمكار از هنگام ستم بر مظلوم، سخت تر است.
علما به دليل بسيارى نادانان، غريب هستند.
نعمت خداوند بر بنده هنگامى فراوان می شود، كه كمك بسيار بر مردم كند و هر كس بار چنين كمكى را به دوش نكشد، نعمت خداى را از دست می دهد.
نيكوكاران بيش از نيازمندان، به انجام كار نيك نيازمندترند زيرا پاداش و افتخار و ياد آن را براى خود دارند و هر چه كسى كار نيك انجام دهد، براى خود انجام داده و نبايد منتظر سپاس كارى باشد كه براى خود كرده است.
منبع
زندگانى دوازده امام عليهم السلام ،ج2، ص 463تا464
تنظیم: منیره ملکوتی خواه
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
