اسناد هجوم به خانه حضرت زهرا سلام الله علیها

1. روایت جوینی 

روزي پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم نشسته بود ، حسن بن علي بر او وارد شد ، ديدگان پيامبر كه بر حسن افتاد ، اشك آلود شد ، سپس حسين بن علي بر آن حضرت وارد شد ، مجدداً پيامبر گريست . در پي آن دو ، فاطمه و علي عليهما السلام بر پيامبر وارد شدند ، اشك پيامبر با ديدن آن دو نيز جاري شد ، وقتي از پيامبر علت گريه بر فاطمه را پرسيدند ، فرمود : "زماني كه فاطمه را ديدم ، به ياد صحنه اي افتادم كه پس از من براي او رخ خواهد داد ، گويا مي بينم ذلت وارد خانهء او شده ، حرمتش پايمال گشته ، حقش غصب شده ، از ارث خود ممنوع گشته ، پهلوي او شكسته شده و فرزندي را كه در رحم دارد ، سقط شده ؛ در حالي كه پيوسته فرياد مي زند : وا محمداه ! ؛ ولي كسي به او پاسخ نمي دهد ، كمك مي خواهد؛ اما كسي به فريادش نمي رسد . او اول كسي است كه از خاندانم به من ملحق مي شود ؛ و در حالي بر من وارد مي شود كه محزون ، گرفتار و غمگين و شهيد شده است 

و من در اينجا مي گويم : خدايا لعنت كن هر كه به او ظلم كرده ، كيفر ده هر كه حقش را غصب كرده ، خوار كن هر كه خوارش كرده و در دوزخ مخلد كن هر كه به پهلويش زده تا فرزندش را سقط كرده و ملائكه آمين گويند .(1)

در مورد اعتبار این روایت این مطلب را مشاهده نمایید 

2. ابن أبي شيبه (239هـ) :

"هنگامي كه مردم با ابي بكر بيعت كردند ، علي و زبير در خانه فاطمه به گفتگو و مشاوره مي پرداختند ، و اين مطلب به عمر بن خطاب رسيد . او به خانه فاطمه آمد ، و گفت : اي دختر رسول خدا ! محبوب ترين فرد براي ما پدر تو است و بعد از پدر تو خود تو !!! ولي سوگند به خدا اين محبت مانع از آن نيست كه اگر اين افراد در خانه تو جمع شوند من دستور دهم خانه را بر آنها بسوزانند .اين جمله را گفت و بيرون رفت ، وقتي علي (عليه السلام) و زبير به خانه بازگشتند ، دخت گرامي پيامبربه علي (عليهم السلام) و زبير گفت: عمر نزد من آمد و سوگند ياد كرد كه اگر اجتماع شما تكرار شود ، خانه را بر شماها بسوزاند ، به خدا سوگند! آنچه را كه قسم خورده است انجام مي دهد"(2)

سند این روایت صحیح است و اشکال سندی به آن نیست( مشاهده کنید)    و جالب اینجاست که اهل سنت گاه خودشان به اعتبار این روایت اعتراف کرده اند به عنوان نمونه دکتر حسن بن فرحان مالکی، یکی از اساتید و محققین در امور تربیتی و آموزش و پرورش عربستان سعودی در باره روایت ابن ابی‌شیبه می‌نویسد:

« من در ابتدا فکر می‌کردم قصه  هجوم دروغ است و صحت ندارد؛ ولی پس از مراجعه و تحقیق، سندهای محکمی برای آن یافتم که یکی از این سندها، سخن ابن ابی‌شیبه در کتابش المصنف است؛ پس این حادثه دلخراش با سندهای صحیح ثابت می‌شود"(3) . (لینک دانلود کتاب, پاورقی 37 را مشاهده نمایید) 

3 . علامه بلاذري (270هـ) :

"ابو بكر به دنبال علي براي بيعت كردن فرستاد چون علي(عليه السلام) از بيعت با ابوبكر سرپيچي كرد، ابوبكر به عمر دستور داد كه برود و او را بياورد ، عمر با شعله آتش به سوي خانه فاطمه(عليها السلام) رفت. فاطمه(عليها السلام)پشت در خانه آمد و گفت: اي پسر خطّاب! آيا تويي كه مي خواهي درِ خانه را بر من آتش بزني؟ عمر پاسخ داد: آري! اين كار آنچه را كه پدرت آورده محكم تر مي سازد"(4) .

4 . ابن قتيبه دينوري (212-276هـ) :

ابي بكر به دنبال عده اي كه حاضر نشده بودند با او بيعت كنند بود همان افرادي كه نزد علي ( عليه السلام ) تجمع كرده بودند ، لذا عمر را به دنبال آنها فرستاد عمر سر رسيد آنان را صدا كرد، ولي آنها اعتنايي نكرده و از خانه خارج نشدند. عمر هيزم خواست و گفت:به همان خدايي كه جان عمر در دست اوست، سوگند ياد مي كنم كه بيرون بياييد و گرنه خانه را با كساني كه در آن هستند آتش خواهم زد. به عمر گفتند: اي اباحفص! فاطمه(عليها السلام) در اين خانه است. عمر پاسخ داد: باشد!(5)

عمر با عده زيادي از انصار و افراد كمي از مهاجرين درب خانه حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها آمده بود .

... فاطمه(عليها السلام) چون صداي آن ها را شنيد ، با صداي بلند ندا كرد: اي پدر! اي رسول الله(صلي الله عليه وآله وسلم)! ما پس از تو چه (ظلم ها) كه از (عمر) بن خطاب و (ابوبكر) ابن ابي قحافه ديديم(6)...

5 . محمد بن جرير طبري (310هـ) :

عمر بن خطاب به خانه علي آمد در حالي كه گروهي از مهاجران در آنجا گرد آمده بودند. وي رو به آنان كرد و گفت: به خدا سوگند خانه را به آتش مي كشم مگر اينكه براي بيعت بيرون بياييد. زبير از خانه بيرون آمد در حالي كه شمشير كشيده بود، ناگهان پاي او لغزيد و شمشير از دستش افتاد، در اين موقع ديگران بر او هجوم آوردند و شمشير را از دست او گرفتند.(7)

6 . مسعودي شافعي (345هـ) :

به او هجوم آورده و درب خانه او را آتش زدند و او را به زور از آن بيرون آوردند و سرور زنان را با در چنان فشار دادند كه سبب سقط محسن گرديد(8) .

7 . ابن عبد ربّه (463هـ) :

ابوبكر به عمر بن خطاب مأموريت داد كه برود و آنان را از خانه بيرون بياورد و به وي گفت: چنانچه مقاومت كردند و از بيرون آمدن خودداري كردند، با آنان جنگ كن. عمر با شعله آتشي كه همراه داشت و آن را به قصد آتش زدن خانه فاطمه(عليها السلام)برداشته بود، به سوي آنها حركت كرد. فاطمه(عليها السلام)گفت: يابن الخطاب اجيت لتحرق دارنا؟ اي پسرخطاب! آتش آورده اي خانه مرا بسوزاني؟ گفت: بلي، مگر اين كه به آنچه امت در آن داخل شده اند (بيعت با ابوبكر) شما هم داخل شويد ... (10).

این کتاب یک کتاب تاریخی و ادبی است بنابراین روایات را بدون سند ذکر کرده است. چنین نقلهایی اگر چه به خودی خود قابل استناد نیستند اما خود شاهدی هستند بر آن حقایقی که در روایات آمده است 

8 . ابن عبد البر قرطبي (368 -463هـ) :

پس فاطمه به ايشان گفت : عمر به نزد من آمد و قسم خورد كه اگر دوباره به اينجا آمديد قسم به خداوند كه چنين و چنان مي كنم . و قسم به خدا كه وي چنين خواهد كرد(11).

9 . مقاتل بن عطية (505هـ) :

"هنگامي كه ابوبكر از مردم با تهديد و شمشير و زور بيعت گرفت ، عمر ، قنفذ و جماعتي را به سوي خانه علي و فاطمه (عليها السلام) فرستاد ، و عمر هيزم جمع كرد و درِ خانه را آتش زد ..."(12)

10 . ابي الفداء (732هـ) 

"ابو بكر عمر را به نزد علي و همراهيان وي فرستاد تا ايشان را از خانه فاطمه بيرون آورد ؛ و گفت اگر ممانعت كردند پس با ايشان جنگ بنما . پس عمر با مقداري آتش به سمت ايشان آمد تا خانه را به آتش بكشد . پس فاطمه عليها السلام او را ديد و گفت به كجا مي روي اي فرزند خطاب . آيا آمده اي كه خانه ما را به آتش بكشي؟ گفت آري مگر اينكه همان كاري را بنماييد كه مردم كردند . پس علي بيرون آمده به نزد ابا بكر رفت پس با وي بيعت نمود"(13)

11 . صفدي (764هـ) 

"عمر در روز بيعت به شكم فاطمه ضربه اي زد كه منجر به سقط شدن محسن از شكمش شد" (14)

12 . ابن حجر عسقلاني (852هـ) و شمس الدين ذهبي (748هـ ):

و آيا به مجرد رافضي (شیعه) بودن مي توان روايت فردي را كنار زد و باطل قلمداد نمود ؟

1- عبيد الله بن موسي :

2- جعفر بن سليمان الضبعي 

3- عبد الملك بن أعين الكوفي

13 . ابو وليد محمد بن شحنه حنفي (817هـ):

14 . محمد حافظ ابراهيم (1287-1351هـ):

15 . عمر رضا كحالة (معاصر) :

"ابو بكر عمر را به دنبال عده اي كه از بيعت با او سرباز زده بودند  از جمله عباس و زبير و سعد بن عبادة  و نزد آقا امير المؤ منين علي عليه السلام در خانه حضرت زهرا تحصن كرده بودند فرستاد ، عمر آمد و آنها را صدا زد كه بيرون بيايند آنها در خانه بودند و از بيرون آمدن ابا كردند ، عمر هيزم طلب كرد و گفت : قسم به آنكه جان عمر در دست اوست يا بيرون بيائيد و يا اينكه خانه را با اهلش به آتش مي كشم . به گفته شد اي اباحفص (كنيه عمر) در اين خانه فاطمة است ، او گفت اگرچه فاطمه هم باشد ( خانه را به آتش مي كشم ) ."(27)

16 . عبد الفتاح عبد المقصو(28)

عمر گفت : قسم به كسي كه جان عمر در دست او است ، بيرون بياييد و الا خانه را بر سر ساكنانش به آتش مي كشم ! گروهي كه از خدا مي ترسيدند و حرمت پيامبر را در نسل او نگه مي داشتند ، گفتند : اي أبا حفص ! فاطمه در اين خانه است . و او بي پروا فرياد زد : باشد ! عمر نزديك آمد و در زد ، سپس با مشت و لگد در كوبيد تا به زور وارد شود ، علي (عليه السلام) پيدا شد . صداي ناله زهرا در آستانه خدا بلند شد . آن صدا ، طنين استغاثه اي بود كه دختر پيامبر سر داده و مي گفت : پدر ! اي رسول خدا ... مي خواست از دست ظلم يكي از اصحابش او را كه در نزديكي وي در رضوان پروردگارش خفته بود ، برگرداند ، تا كه سركش گردن فراز بي پروا را به جاي خود نشاند و جبروتش را زايل سازد و شدّت عمل و سختگيريش را نابود كند و آرزو مي كرد قبل از اين كه چشمش به وي بيفتد ، صاعقه اي نازل شده او را در يابد . وقتي جمعيت برگشت و عمر مي خواست همچون آهوان رميده ، از برابر صيحه زهراء فرار كند ، علي از شدت تأثير و حسرت با گلوي بغض گرفته و اندوهي گران ، چشمش را در ميان آنان مي گردانيد و انگشتان خود را بر قبضه شمشير فشار مي داد و مي خواست از شدت خشم در آن فرو رود .(29)