پندی از نهج البلاغه: دوستى با مردم

التودّدُ نصفُ العقلِ
دوستى و مهربانى با مردم نيمى از عقل است. (حکمت 142)

شرح حدیث:

شخص عاقل با شخص نادان تفاوتهاى زيادى دارد. اما اين تفاوتها هميشه و همه جا معلوم و آشكار مي گردد كه كدام يك عاقل و كدام يك نادان هستند.
يكى از اين موارد، طرز رفتار با مردم است. شخص نادان ارزش دوستى و مهربانى را نمي داند و به همين دليل با مردم دوستى نمى كند و محبت كسى را در دل خود جاى نمى دهد.
اما شخص عاقل چون به نيروى عقل خود قدر و قيمت دوستى و محبت را درك مى كند، با دوستانش نيز هميشه با مهر و محبت رفتار مى كند.
يكى از راههائى كه ما مي توانيم تشخيص دهيم چه كسى عاقل و چه كسى نادان است، همين است كه ببينيم آيا شخص مورد نظر با مردم دوستى و محبت مي كند يا با هيچكس از دل مهر و محبت و دوستى وارد نمي شود.
از آنجا كه دوستى و محبت با مردم يكى از مهمترين نشانه هاى عقل و شعور است، امام عليه السلام براى دوستى ارزش فراوانى قائل شده است، تا جائى كه فرموده است: همينكه شخصى با مردم دوستى و محبت كند، نشانه آن است كه دست كم نيمى از عقل طبيعى يك انسان در او وجود دارد.
______________________
منبع: پندهاى كوتاه از نهج البلاغه، هئيت تحريريه بنياد نهج ‏البلاغه