دعای اللهم إن الملوک و الأمراء قد وهبوا خلعاً در روز عید فطر
۲۵ خرداد ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السابع و الثلاثون فيما نذكره من وظائف يوم عيد الفطر؛ فصل
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و ششم- اعمال و وظایف مخصوص روز عید فطر؛ فصل سوم (مورد خطاب قرار دادن خداوند در استقبال از روز عید)
أقول و إن أراد المتشرف باستقبال يوم العيد أن يخاطب كرم المالك للتأبيد و المزيد فيقول
افزون بر اين، كسى كه به استقبال روز عيد مشرّف شده، اگر خواست، مى‌تواند براى تأييد و رحمت افزون، كرم خداوندگار را اين‌گونه مورد خطاب قرار دهد
اللَّهُمَّ إِنَّ الْمُلُوكَ وَ الْأُمَرَاءَ قَدْ وَهَبُوا خِلَعاً لِمَمَالِيكِهِمْ وَ عَبِيدِهِمْ وَ جُنُودِهِمْ وَ لَوْ كَانَ الْمَمَالِيكُ مِنَ الْأَغْنِيَاءِ
خداوندا، پادشاهان و فرمانروايان به مملوك‌ها و بردگان و لشكريان خود خلعت‌ها بخشيده‌اند هرچند مملوك‌ها غنى و بى‌نياز باشند
وَ الْعَبْدُ الْمَمْلُوكُ رَأْسُهُ مَكْشُوفٌ مِنْ عَمَائِمِ الْمُرَاقَبَةِ الَّتِي تَلِيقُ بِكُمْ وَ مِنْ مَيَازِرِ الْإِخْلَاصِ الَّتِي تَجِبُ لَكُمْ
و اين بنده‌ى مملوك، سرش از سرپوش مراقبه‌اى كه سزاوار تو است و [تن‌اش] از لنگ‌هاى اخلاصى كه بايسته‌ى تو است
وَ مِنْ سِتْرِ [سَتْرِ] الْإِقْبَالِ عَلَيْكُمْ وَ مِنَ الْخِلَعِ الَّتِي تَصْلُحُ لِلْحُضُورِ بَيْنَ يَدَيْكُمْ وَ ثِيَابُ الْعَبْدِ الْمَمْلُوكِ
و از پوشش اقبال بر تو و از خلعت‌هايى كه براى حضور در پيشگاهت شايسته است، خالى و باز است و جامه‌هاى اين بنده‌ى مملوك
خَلِقَةٌ بِيَدِ الْغَفَلَاتِ وَ دَنِسَةٌ مِنْ وَسَخِ الشَّهَوَاتِ وَ لِبَاسُ سَتْرِ عُيُوبِهِ مُمَزَّقٌ بِيَدِ إِيثَارِهِ عَلَيْكُمْ
به واسطه‌ى غفلت‌ها، پاره‌پاره و از چرك خواهش‌هاى نفسانى آلوده است و جامه‌اى كه عيب‌هاى او را مى‌پوشاند، به واسطه‌ى مقدم داشتن خود پاره‌پاره گرديده
وَ مِغْفَرُ غُفْرَانِ ذُنُوبِهِ مُكَسَّرٌ بِيَدِ تَهْوِينِهِ بِالاسْتِغْفَارِ الَّذِي يُقَرِّبُهُ إِلَيْكُمْ وَ عَوْرَاتُهُ مَكْشُوفَةٌ
و كلاه‌خود آمرزش گناهان او به واسطه‌ى كوچك شمردن آمرزش‌خواهى‌اى كه او را به درگاه شما نزديك مى‌گرداند، شكسته است و زشتى‌هاى او آشكار
وَ عَثَرَاتُهُ مَخُوفَةٌ فَهُوَ مُتَهَتِّكٌ [مهتك] فِي هَذَا الْعِيدِ السَّعِيدِ بِسُوءِ مَلْبُوسِهِ
و لغزش‌هاى او بيمناك است و در نتيجه در اين عيد فرخنده، آبروى او به واسطه‌ى جامه‌ى زشت او هتك شده
وَ خَجْلَانٌ خِزْيَانٌ مِنْ ثِيَابِ نُحُوسِهِ فَمَا أَنْتُمْ صَانِعُونَ بِمَمْلُوكٍ يَقُولُ لِسَانُ حَالِهِ (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ)[1]
و به واسطه‌ى پوشيدن جامه‌هاى بدبختى شرمسار و رسوا است. اكنون شما با اين مملوك خود چه خواهيد كرد كه با زبان حال مى‌گويد: «ما از آن خداييم و به‌سوى او باز مى‌گرديم.»
وَ أَنْتُمْ عَلَّمْتُمُ الْمَمْلُوكَ [الْمُلُوكَ] مَكَارِمَ الْأَخْلَاقِ وَ عَنْكُمْ وَ مِنْكُمْ عُرِفَ ابْتِدَاءُ الْخِلَعِ
و شما خوى‌هاى بزرگمنشانه را به پادشاهان [بندگان خود]آموخته‌ايد و آغاز بخشش خلعت‌ها
وَ إِطْلَاقُ الْأَعْنَاقِ وَ الْأَرْزَاقِ وَ قَدْ كَانَ الْعَبْدُ الْمَمْلُوكُ لَمَّا ابْتَدَأْتُمْ بِإِنْشَائِهِ عَرَفْتُمْ مَا يَقَعُ مِنْهُ مِنْ سُوءِ إِيَابِهِ [إِبَائِهِ]
و آزاد كردن انسان‌ها و روزى‌ها از طرف شما و به وسيله‌ى شما شناخته شده است و از آن زمان كه پديد آوردن اين بنده‌ى مملوك را آغاز كرديد، از سركشى و نافرمانى [فرجام]زشتى كه از او سر خواهد زد، آگاه بوديد
وَ وَسِعَهُ حِلْمُكُمْ حَتَّى خَلَعْتُمْ عَلَيْهِ خِلَعَ الْبَقَاءِ وَ خِلَعَ سَلَامَةِ الْأَعْضَاءِ وَ خِلَعَ الشِّفَاءِ مِنَ الْأَدْوَاءِ
و بردبارى‌تان گنجايش اين را داشت كه خلعت‌هاى پايندگى و سلامت اندام‌ها و بهبودى از دردها را به او ارزانى بداريد
وَ كَسَوْتُمُوهُ لَحْماً وَ جِلْداً وَ بَالَغْتُمْ مَعَهُ إِنْعَاماً وَ رِفْداً فَيَبْقَى الْعَبْدُ الْمَمْلُوكُ عُرْيَاناً بِحَضْرَتِكُمْ [فبحضرتكم]
و به او گوشت و پوست بپوشانيد و انعام و بخشش بسيار به او بكنيد و اكنون كه بنده‌ى مملوك شما در حضور شما عريان است،
فَمَنْ ذَا يَسْتُرُهُ وَ يَكْسُوهُ إِذَا رَآهُ وَ قَدْ ضَاقَتْ عَنْهُ سَعَةُ رَحْمَتِكُمْ وَ مَنْ يَأْوِيهِ إِذَا نُودِيَ عَلَيْهِ أَيْ طَرِيدَ نَقِمَتِكُمْ
چه كسى او را مى‌پوشاند و به او جامه ارزانى مى‌دارد، اگر ببيند كه رحمت گسترده‌ى شما بر او تنگ آمده است؟ و چه كسى جايش مى‌دهد اگر بر او ندا شود: «اى رانده‌ى كيفر!» ؟
فَيَا مَنْ خَلَعَ عَلَيْهِ وَ قَدْ عَرَفَ مَا يَنْتَهِي حَالُهُ إِلَيْهِ وَ رَبَّاهُ وَ غَذَّاهُ وَ آوَاهُ فَقَدْ أَحَاطَ عِلْماً بِجُرْأَتِهِ عَلَيْهِ
پس اى كسى كه خلعت بر بنده‌ات ارزانى داشتى و از فرجام حال او آگاهى و او را پرورش و تغذيه و پناه دادى، به راستى كه دانش تو گستاخى او بر خود
وَ مَا كَانَ قَدْ تَشَرَّفَ بِمَعْرِفَةِ مَوْلَاهُ وَ لَا ارْتَضَاهُ أَنْ يَخْدِمَهُ فِي دُنْيَاهُ ارْحَمْ اسْتِغَاثَتَهُ بِكَ وَ اسْتِكَانَتَهُ لَكَ
و نيز عدم تشرّف او را به شناخت مولايش و عدم خشنودى به بندگى تو در دنيا، فراگرفته است. بنابراين، بر دادخواهى او از خود و خضوع و خاكسارى به درگاهت
وَ اسْتِجَارَتَهُ بِظِلِّكَ وَ وَسِيلَتَهُ بِفَضْلِكَ إِلَى عَدْلِكَ وَ اكْسُهُ مِنْ [مَعَ] خِلَعِ الْعَفْوِ وَ الْغُفْرَانِ وَ الْأَمَانِ وَ الرِّضْوَانِ
و پناه جستن در زير سايه‌ات و توسل به فضل تو براى رسيدن عدل و دادگرى‌ات، رحم كن و از خلعت‌هاى گذشت و آمرزش و ايمنى‌بخش و خشنودى‌ات به او بپوشان
مَا يَكُونُ ذِكْرُهَا وَ شُكْرُهَا وَ نَشْرُهَا مَنْسُوباً إِلَى مُجَرَّدِ رَحْمَتِكَ وَ جُودِكَ فَقَدِ انْكَسَرَ قَلْبُهُ وَ خَجِلَ
به‌گونه‌اى كه ياد و سپاسگزارى و گسترش آن فقط به رحمت و بخشش تو منتسب گردد، زيرا دل او از برهنه ايستادن در پيشگاه تو در روز عيد، شكسته
وَ اسْتَحْيَا مِنْ وُقُوفِهِ عُرْيَاناً فِي يَوْمِ [يَوْمَ] عِيدِكَ مَعَ كَثْرَةِ مَنْ خَلَعْتَ عَلَيْهِ مِنْ عَبِيدِكَ وَ وُفُودِكَ
و سرافكنده و شرمسار است، باوجود اين‌كه تو بندگان و واردشوندگان بسيارى را خلعت بخشيده‌اى
وَ مَا لَهُ بَابٌ غَيْرُ بَابِكَ وَ هُوَ عَاجِزٌ عَنْ عِتَابِكَ فَكَيْفَ يَقْوَى عَلَى حِرْمَانِكَ وَ عِقَابِك
و او درى جز در تو ندارد و از سرزنش تو درمانده است، پس چگونه توان محروم ساختن كيفر تو را دارد؟ !
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
