نماز عید فطر (اقبال الاعمال)
۰۵ تیر ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السابع و الثلاثون فيما نذكره من وظائف يوم عيد الفطر؛ فصل فيما نذكره من صفة صلاة العيد
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و ششم- اعمال و وظایف مخصوص روز عید فطر؛ فصل نوزدهم، ویژگی نماز عید، ابتدا به چگونگی خواندن این نماز می پردازیم:
المهم منها إخلاص النية و كمال الأدب مع العظمة الإلهية فتقصد بقلبك ما معناه أصلي صلاة العيد مندوبا لوجه ندبها أعبد الله بذلك لأنه أهل للعبادة ثم تكبر تكبيرة الإحرام و تقرأ الحمد و سبح اسم ربك الأعلى[1] و ترفع يديك بالتكبير معظما لمولاك الأعظم الكبير و تبسطهما بالذل و الابتهال كما جرت عادة المضطر في السؤال و تقول
اما چيزى كه در اين نماز مهم است، اخلاص و پاك كردن نيت و رعايت كامل ادب در برابر عظمت الهى است. بنابراين، با قلب خود اين معنا را قصد كن: نماز عيد را كه مستحب است، به‌صورت مستحبى مى‌خوانم و مقصودم از آن عبادت خدا است از آن جهت كه شايسته‌ى پرستش است، سپس تكبيرة الاحرام بگو و سوره‌ى حمد و سوره‌ى «سَبِّحِ اِسْمَ رَبِّكَ اَلْأَعْلَى» را بخوان و بعد باز دست‌هايت را براى گفتن تكبير و به منظور تعظيم مولاى والا و بزرگ خود بالا بر و تكبير بگو، سپس همانند گدايان مضطرّ و بيچاره، دست‌هاى خود را با خوارى و تضرّع براى قنوت بگشا و بگو:
اللَّهُمَّ أَنْتَ أَهْلُ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْعَظَمَةِ
خداوندا، تو اهل بزرگمنشى و بزرگى
وَ أَهْلُ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ أَهْلُ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ الْمَغْفِرَةِ
و زيبنده‌ى بخشش و شكوه برتر و شايسته‌ى گذشت و رحمت و سزاوار تقوا [بازدارندگى]و آمرزشى.
أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذَا الْيَوْمِ الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِينَ عِيداً
به حق اين روز، كه آن را براى مسلمانان عيد
وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ذُخْراً وَ شَرَفاً [وَ كَرَامَةً] وَ مَزِيداً أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و براى حضرت محمّد-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-اندوخته و مايه‌ى برترى [و كرامت]و افزونى قرار داده‌اى، خواستارم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى
وَ أَنْ تُدْخِلَنِي فِي كُلِّ خَيْرٍ أَدْخَلْتَ فِيهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ
و مرا در همه‌ى نيكى‌هايى كه محمّد و آل محمّد را در آن وارد كرده‌اى، وارد كنى
وَ أَنْ تُخْرِجَنِي مِنْ كُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ
و از همه‌ى بدى‌هايى كه محمّد و آل محمّد-درودهاى تو بر او و بر همه‌ى آنان-را از آن بيرون آورده‌اى، بيرون آورى.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ مَا سَأَلَكَ بِهِ عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ وَ أَعُوذُ بِكَ مِمَّا اسْتَعَاذَ [مِنْ شَرِّ مَا اسْتَعَاذَ] مِنْهُ عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ [الْمُخْلِصُونَ]
خداوندا، بهترين درخواست‌هايى را كه بندگان شايسته‌ات از تو بدان درخواست كرده‌اند، خواستارم و از آنچه بندگان شايسته [به تمام وجود پاكيزه‌ى]تو از [شرّ] آن به تو پناه برده‌اند، به تو پناه مى‌برم.
ثُمَّ تُكَبِّرُ الثَّانِيَةَ تَكْبِيرَ أَهْلِ الضَّرَاعَةِ بِحَسَبِ مَا تَجِدُهُ مِنَ الِاسْتِطَاعَةِ وَ تَدْعُو بِالْفَصْلِ الْمَذْكُورِ
سپس به‌قدر توان خود همانند متضرّعان و التماس‌كنندگان تكبير دوّم را بگو و بعد از آن دعاى گذشته را در قنوت بخوان،
ثُمَّ تُكَبِّرُ الثَّالِثَةَ تَكْبِيرَ أَهْلِ الِاسْتِكَانَةِ بِخُشُوعِ أَهْلِ الْخِيَانَةِ وَ تَدْعُو بِالْفَصْلِ الْمُشَارِ إِلَيْهِ
آن‌گاه همانند بيچارگان و جنايتكاران و با فروتنى تكبير سوّم را بگو و بعد از آن دعاى يادشده را در قنوت بخوان،
ثُمَّ تُكَبِّرُ [تَكْبِيرَ] الرَّابِعَةِ تَكْبِيرَ أَهْلِ الرَّهْبَةِ عِنْدَ شِدَّةِ الْكُرْبَةِ وَ تَدْعُو بِالْفَصْلِ الْمَوْصُوفِ
بعد همانند افراد بيمناك و گرفتار اندوه‌هاى سخت، تكبير چهارم را بگو و بعد از آن دعاى گذشته را در قنوت بخوان،
ثُمَّ تُكَبِّرُ الْخَامِسَةَ تَكْبِيرَ الرَّاغِبِ عِنْدَ فَتْحِ أَبْوَابِ الْمَطَالِبِ وَ تَدْعُو بِالدُّعَاءِ الْمُتَكَرَّرِ
آن‌گاه همانند كسانى كه هنگام گشوده شدن درهاى برآورده شدن خواسته‌ها از خود تمايل نشان مى‌دهند، تكبير پنجم را بگو و بعد از آن دعاى يادشده را در قنوت بخوان،
ثُمَّ تُكَبِّرُ السَّادِسَةَ تَكْبِيرَ أَهْلِ التَّبَتُّلِ وَ الْخُضُوعِ بِإِرْسَالِ الدُّمُوعِ وَ قُلْ مِنَ الدُّعَاءِ مَا قَدَّمْنَاهُ
سپس همانند كسانى كه از دنيا بريده‌اند و با ريختن اشك اظهار فروتنى مى‌كنند، تكبير ششم را بگو و دعاى گذشته را در قنوت بخوان،
ثُمَّ تُكَبِّرُ تَكْبِيرَةَ الرُّكُوعِ وَ ارْكَعْ بِأَبْلَغِ الْخُشُوعِ وَ ارْفَعْ رَأْسَكَ ثُمَّ اسْجُدْ السَّجْدَتَيْنِ وَ قُمْ
آن‌گاه تكبير ركوع را بگو و بارساترين فروتنى ركوع كن، سپس سر از ركوع بردار و بعد دو سجده را به‌جا آور و به‌پا خيز
فَاقْرَأِ الْحَمْدَ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحَيهَا[2] وَ كَبِّرْ تَكْبِيرَةً عَلَى مَا شَرَحْنَاهُ وَ ادْعُ بِمَا ذَكَرْنَاهُ ثُمَّ كَبِّرْ ثَانِيَةً كَمَا وَصَفْنَاهُ وَ ادْعُ بِمَا كُنَّا رَوَيْنَاهُ ثُمَّ كَبِّرْ ثَالِثَةً كَمَا حَرَّرْنَاهُ وَ ادْعُ بِمَا قَدَّمْنَاهُ ثُمَّ كَبِّرْ رَابِعَةً عَلَى مَا أَوْضَحْنَاهُ وَ ادْعُ بِمَا أَسْلَفْنَاهُ ثُمَّ كَبِّرْ خَامِسَةً
و سوره‌ى حمد و سوره‌ى «وَ اَلشَّمْسِ وَ ضُحٰاهٰا» را بخوان و پنج تكبير با دعاى گذشته،
وَ ارْكَعْ وَ اسْجُدْ سَجْدَتَيْنِ ثُمَّ تَشَهَّدْ وَ سَلِّمْ ثُمَّ [وَ] سَبِّحْ تَسْبِيحَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ ع [ص]
سپس ركوع و دو سجده را به‌جا آور و تشهد و سلام بگو و آن‌گاه تسبيح فاطمه‌ى زهرا-صلوات اللّه عليها-را بگو
وَ كَبِّرِ التَّكْبِيرَ الَّذِي ذَكَرْنَاهُ عَقِيبَ صَلَاةِ الْمَغْرِبِ مِنْ لَيْلَةِ الْعِيدِ وَ أَحْضِرْ عَقْلَكَ وَ قَلْبَكَ لِلتَّحْمِيدِ وَ التَّمْجِيدِ
و بعد تكبيرى را كه در تعقيب نماز مغرب شب عيد ذكر كرديم، بگو و عقل و قلب خود را براى ستايش و تمجيد و دعاى بعد از نماز عيد كه در ذيل مى‌آيد، آماده كن.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
