پرداخت فطریه قبل از نماز عید و فضیلت آن (اقبال الاعمال)
۰۱ تیر ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السابع و الثلاثون فيما نذكره من وظائف يوم عيد الفطر؛ فصل فيما نذكره من إخراج الفطرة قبل صلاة العيد و إن أفضلها التمر
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و ششم- اعمال و وظایف مخصوص روز عید فطر؛ فصل یازدهم، پرداختن فطريّه پيش از نماز عيد و فضیلت آن:
اعلم أن بدأة الله جل جلاله من [في] مقدس القرآن المجيد بذكر الزكاة قبل صلاة العيد تنبيه لأهل النجاة على البدأة بها قبل الصلاة و وصف من يفعل ذلك بالفلاح حث عظيم لأهل الصلاح على الاهتمام بإخراجها قبل الغدو إلى صلاة العيد و الرواح
اينكه خداوند-جلّ جلاله-در قرآن مجيد و مقدّس پيش از نماز عيد، سخن از زكات به ميان آورده است ، هشدارى به اهل نجات است تا پيش از نماز، زكات و فطريّه را بپردازند و اينكه خداوند عامل به آن را به رستگارى ستوده ، تشويق بزرگى براى اهل صلاح پيش از رفتن به نماز عيد و بازگشت از آن است.
رَوَيْنَا بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ
در حديثى از امام صادق -عليه السّلام-آمده است:
يَنْبَغِي أَنْ يُؤَدِّيَ الْفِطْرَةَ قَبْلَ أَنْ يَخْرُجَ النَّاسُ إِلَى الْجَبَّانَةِ فَإِنْ [فَإِذَا] أَدَّاهَا بَعْدَ مَا يَرْجِعُ فَإِنَّمَا هِيَ صَدَقَةٌ وَ لَيْسَتْ فِطْرَةً
«شايسته است كه فطريّه پيش از بيرون آمدن مردم به صحرا [براى گزاردن نماز عيد]پرداخت شود و اگر كسى بعد از بازگشت از نماز بدهد، صدقه محسوب مىشود نه فطريّه.»
و أما ما نذكره في فضل إخراج الفطرة تمرا
دربارهى فضيلت پرداخت خرما به عنوان فطريّه،
فَقَدْ رَوَيْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ يَعْقُوبَ الْكُلَيْنِيِّ بِإِسْنَادِهِ إِلَى هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ
«محمد بن يعقوب كلينى» نقل كرده است كه امام صادق-عليه السّلام-فرمود:
التَّمْرُ فِي الْفِطْرَةِ أَفْضَلُ مِنْ غَيْرِهِ لِأَنَّهُ أَسْرَعُ مَنْفَعَةً وَ ذَلِكَ أَنَّهُ إِذَا وَقَعَ فِي يَدِ صَاحِبِهِ أَكَلَ مِنْهُ
«در فطريّه، خرماى رسيده بهتر از غير آن است، زيرا زودتر از هر چيز به مستحقّ نفع مىرساند و به درد او مىخورد؛ براى اينكه وقتى در دست مستحقّ قرار مىگيرد، مىتواند آن را بخورد.»
وَ قَالَ نَزَلَتِ الزَّكَاةُ وَ لَيْسَ لَنَا أَمْوَالٌ وَ إِنَّمَا كَانَتِ الْفِطْرَة
و نيز فرمود: «از اينكه در آيهى مربوط، زكات واجب شده درحالىكه مردم اموالى نداشتند تا زكات بدهند، معلوم مىشود كه مقصود از زكات، فطريّه است.»