سروده آیت الله صافی گلپایگانی به مناسبت شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها، شرح سیلی
۱۶ آذر ۱۴۰۱ 0 اهل بیت علیهم السلامای دخت گرامی پیمبر
ای سرّ رسول در تو مضمر
در بیت شریف وحی، خاتون
بر چرخ رفیع مَجد اختر
ای شبه نبی به خلق و اوصاف
ای نور مجسّم مصوّر
ای خادم خانه تو حوّا
و ای حاجب درگه تو هاجر
در طورِ لقا یگانه بانو
در مُلك وجود زیب و زیور
با شیر خدا علیّ عالی
هم سنگر و هم پیام و همسر
مانند تو زن جهان ندیدهاست
غمخوار و نگاهبانِ شوهر
ای عین كمال و جان بینش
ای شخص شخیص عصمت و فرّ
بر رفعت قدر تو گواه است
بیت و حجر و مقام و مشعر
ای سیّده زنان عالم
ای بضعه حضرت پیمبر
تو اصلی و دیگران همه فرع
تو جانی ودیگران چو پیكر
در مُلك وَلا ولیّة الله
بر نخلِ وجود احمدی بَر
قرآن به فضیلت تو نازل
برهان تو محكم و مقرّر
روی تو جمال كبریایی
كوی تو رواق قُرب داور
از جوی تو شبنمی است زمزم
و از بحر تو شعبهای است كوثر
زآن خطبه آتشین كه پیچید
در ارض و سما بسان تندر
محكوم شد آن نظام و گردید
حق روشن و غالب و مظفّر
من عاجزم از بیان وصفت
تو بحری و من ز قطره كمتر
ای امّ محامد و معالی
ای از تو مشام جان معطّر
با این همه عزّ و رفعت شأن
با آن همه فخر بی حد و مرّ
از ظلم منافقین امّت
شد قلب منیر تو مكدّر
آن را كه نمود حقّ مقدّم
كردند معاندان مؤخّر
بردند فدك به غصب و بسـتند
بر باب تو گفته ای مزوّر
افسوس شكست دشمن دین
پهلوی تو را به ضربت در
بازوی تو را به تازیانه
زد قنفذ ملحد سـتمگر
از سیلی و شرح آن نگویم
كافتد به دل از بیانش آذر
در ماتم محسن شهیدت
ماییم به سوگ و ناله اندر
بر لطفی صافی از سر لطف
بنگر كه بُوَد پریش و مضطر
بس فخر از آن كند كه دارد
بر سر ز سـتایش تو افسر