لجبازی کودکان و شیوه برخورد با آن

نوشته زیر برگرفته از کتاب «نسیم مهر» (متن پیاده شده برنامه پرسش و پاسخ رادیویی استاد حسین دهنوی) می باشد.

سؤال: دختر 2 ساله ام بسیار لجباز شده است. لطفاً راهنمایی ام کنید.

جواب:
لجبازی کودکان از یک سالگی آغاز می شود و در 2 سالگی به اوج می رسد. در 6 تا 9 سالگی هم شدت دارد. لجبازی کودکان تا حدی از ضرورت های رشد و مقطعی است؛ بنابراین، چندان نگران نباشید. لجبازی کودکان، اغلب منشأ محیطی دارد و به ندرت (در صورت شدت و دوام) ممکن است مشکل عصبی باشد. در هر صورت، برای جلوگیری از نهادینه شدن این رفتار، بهتر است برای کاستن از آن بکوشید.
از جمله علل لجبازی کودکان می توان به این موارد اشاره نمود:
1. تثبیت استقلال:
فرزند شما در سنی است که می خواهد استقلال خود را تثبیت کند. با استفاده از راهکارهای ایجاد استقلال در او، این نیاز را برطرف سازید تا مجبور نشود آن را از طریق لجبازی تثبیت کند.
2. جلب توجه:
در موارد بسیاری، لجبازی به جهت جلب توجه است؛ بنابراین، در مقابل این رفتار، حساسیت فراوان نشان ندهید و بکوشید در زمان غیرمتعارض (زمانی که لجبازی نمی کند) توجه بیشتری به او داشته باشید.
3. اثبات محبوب بودن نزد والدین:
او به ویژه در حضور دیگران لجبازی می کند تا شما عکس العمل نشان دهید و به دیگران ثابت کند که دوستش دارید. برای پیشگیری از لجبازی او به این دلیل، از او تعریف کنید و نقاط مثبت او را در جمع بگویید.

چـنـد توصیـه:
الف. برای اصلاح این رفتار، از زور و اهرم فشار استفاده نکنید؛ زیرا لجبازی او تشدید می شود.
ب. از اعطای نقش لجباز به او بپرهیزید؛ زیرا اثر تلقینی دارد و رفتار او را تشدید می کند.
ج. در مقابل لجبازی های او آرامش خود را حفظ کنید و عصبانی نشوید. در موارد بسیاری، لجبازی بیشتر کودکان، بازخورد عصبانیت والدین است.
_________________________
منبع:
نسیم مهر جلد 2، پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان؛ حسین دهنوی