مجموعه اشعار غدیر: فسرده طبع من ای عندلیب دستان ساز
۰۵ خرداد ۱۴۰۴ 0
فسرده طبع من ای عندلیب دستان ساز
چه روی داده که برناید ازتو هیچ آواز
مگرچه شده که تو گشتی زخویشتن مأیوس
چو صعوه ای که در افتد به چنگل شهباز
گر از حوادث دهری ملول ایمن باش
که نیست بار خدا را کسی به ملک انباز
هر آنچه بینی حق بین و بس، سخن کوتاه
مپوی راه دو بینی مساز قصه دراز
اگر به دیدۀ تحقیق بنگری بینی
حقیقت است که پوشد همی لباس مَجاز
غرض زکنج خموشی بچم به طرف چمن
غزل سرای و سخن گوی وساز عشرت ساز
رسید فصل گل و کبک و بوالملیح و تذرو
به بوستان همه در نغمه اند و سوز و گداز
فتاده غلغله در سقف آسمان بلند
ز بس ترانه زیرو بم و نشیب و فراز
شعاع شمس نتابد دگربه صحن چمن
زبس که مرغ کند در هوای آن پرواز
گرفته لاله به دل داغ چون دل محمود
پریش طرۀ سنبل شده چو زلف ایاز
به آب جوی درافکنده سر و سایه مگر
شنیده اینکه نکویی کن و در آب انداز
هوا هوای بهشت است گوییا به جهان
دربهشت در اردیبهشت گردد باز
الا به عیش و طرب کوش و باده نوش و نیوش
مر این ترانه دلکش زحافظ شیراز
در این مقام مَجازی به جز پیاله مگیر
در این سراچۀ بازیچه غیر عشق مباز
علی الخصوص به فصلی ز فصل ها خوشتر
به ویژه روز شریفی ز روزها ممتاز
چه روز روز سعید غدیر کاندر وی
فتاد سرّ هویّت برون ز پردۀ راز
نمود ابروی خود یار تا بدان محراب
کنند مردم دیر و کنشت و کعبه نماز
نهاد ناز و درآمد ز پشت پرده و خواست
که عالمی همه جان ها بر او کنند نیاز
ز راه بنده نوازی به بندگان ز علی
نمود جلوه سراپا خدای بنده نواز
به تنگ امدم ای عقل تا کی اش خوانی
گهی خدیو عجم گاه پادشاه حجاز
گهی به مدحش گویی نموده این سان رزم
گهی به وصفش خوانی کز اوست این اعجاز
تو می نیاری این راه را در نوردیدن
بجا بایست که عشق آمده است در تک و تاز
علی است ما حصل لا اله الّاهو
به حق پرستی خود ای علی پرست بناز
علی است کنز خفی کزخفای ذات قدیم
ظهور یافت بدان فر و شوکت و اعزاز
چو حق ندیدی و نشناختی چه بستایی
ببین و بشناس آنگه به بندگی پرداز
اگر خدا طلبی روی در علی آور
اگرعلی طلبی بین به شاه صابر باز
جهان صبر و محیط صفا و قلزم صدق
سحاب مکرمت و کوه حلم ومخزن راز
طریق اوست طریق علی و آل و صغیر
مطیع وی شده وز هر طریق آمده باز
شاعر: صغیر اصفهانی (ره)
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
