اطعام دادن در احادیث

فضيلت اطعام گرسنه

امام صادق از پدرانش عليهم السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :

إنّ أهوَنَ أهلِ النارِ عَذابا عبدُ اللّه ِ بنُ جذعانَ، فقيلَ لَهُ : و لِمَ يا رسولَ اللّه ِ ؟ قالَ : إنّهُ كانَ يُطعِمُ الطَّعامَ .
 كم عذابترين دوزخى، عبد اللّه بن جذعان است . عرض شد : چرا اى رسول خدا؟ فرمود : چون اطعام مى كرد .

( المحاسن : ۲/۱۴۶/۱۳۸۵ )

امام على عليه السلام :

ما أكَلتَهُ راحَ، و ما أطعَمتَهُ فاحَ .
آنچه بخورى ، برود و آنچه بخورانى فراوان و پر بركت شود .

(  غرر الحكم : ۹۶۳۴ )

امام على عليه السلام :

إذا أطعَمتَ فَأشبِعْ
 هرگاه [به كسى] غذا دادى ، [او را ]سير كن .

(  غرر الحكم : ۴۰۰۴  )

امام باقر عليه السلام :

إنّ اللّه َ يُحِبُّ إطعامَ الطَّعامِ و هِراقَةَ الدِّماءِ
 خداوند اطعام كردن و قربانى كردن را دوست دارد .

(  المحاسن : ۲/۱۴۲/۱۳۷۰ )

امام صادق عليه السلام :

إنّ اللّه َ يُحِبُّ إطعامَ الطَّعامِ و إراقَةَ الدِّماءِ بِمِنى
 خداوند اطعام كردن و ريختن خون در مِنا را دوست دارد .

(  المحاسن : ۲/۱۴۳/۱۳۷۳ )

امام صادق عليه السلام :

مِن مُوجِباتِ الجَنَّةِ و المَغفِرَةِ إطعامُ الطَّعامِ السَّغْبانَ، ثُمَّ تَلا قولَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ : «أَوْ إِطْعامٌ في يَومٍ ذِي مَسْغَبةٍ ···»
يكى از موجبات بهشت و آمرزش ، اطعام گرسنه است ؛ سپس اين سخن خداوند عزّ و جلّ را تلاوت كرد : «يا در روز گرسنگى طعام دادن ···» .

( المحاسن : ۲/۱۴۵/۱۳۸۱ )

امام صادق عليه السلام :

إنَّ أميرَ المؤمنينَ عليه السلام أشبَهُ الناسِ طُعمَةً برسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، كانَ يَأكُلُ الخُبزَ و الخَلَّ و الزَّيتَ، و يُطعِمُ الناسَ الخُبزَ و اللَّحمَ .
امير المؤمنين عليه السلام در زمينه طعام و غذا شبيه ترين مردم به رسول خدا صلى الله عليه و آله بود ؛ خود نان و سركه و روغن مى خورد و به مردم نان و گوشت مى خوراند .

( المحاسن : ۲/۲۷۹/۱۹۰۱)

امام صادق عليه السلام :

 مَن أطعَمَ مُسلِما حتّى يُشبِعَهُ لَم يَدْرِ أحَدٌ مِن خَلقِ اللّه ِ ما لَهُ من الأجرِ في الآخِرَةِ، لا مَلَكٌ مُقَرَّبٌ و لا نَبِيٌّ مُرسَلٌ إلاّ اللّه ُ ربُّ العالَمينَ ··· ثُمّ تَلا قولَ اللّه ِ تعالى : «أَو إِطعامٌ في يَومٍ ذِي مَسْغَبَةٍ» .
هركه مسلمانى را غذا دهد تا سير شود ، از پاداش آخرت او جز خدا، پروردگار جهانيان، هيچ كس ، حتى فرشته مقرّب و پيامبر مرسل ، خبر ندارد ··· سپس اين سخن خداوند متعال را تلاوت كرد : «يا اطعام كردن در روز گرسنگى» .

(  المحاسن : ۲/۱۴۵/۱۳۸۱  )

المحاسن ـ به نقل از معمّر بن خلاّد ـ : از ابو الحسن الرضا عليه السلام پرسيدم كه منظور از دوست داشتن در آيه «و يطعمون الطعام على حُبّه مسكيناً» دوست داشتن خداست يا دوست داشتن غذا فرمود : ؟

 حُبُّ الطَّعامِ .
دوست داشتن غذا .

( المحاسن : ۲/۱۶۰/۱۴۳۶ )

كيفر كسى كه مستمندان را اطعام نمى كند

امام باقر از پدرانش از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :

و الذي نَفسُ محمّدٍ بِيَدِهِ ، لا يُؤمِنُ بي عَبدٌ يَبِيتُ شَبعانَ و أخُوهُ ـ أو قالَ : جارُهُ ـ المُسلمُ جائعٌ .
سوگند به آن كه جان محمّد در دست اوست ، هيچ بنده اى به من ايمان نياورده، در حالى كه شب را سير بخوابد و برادر ـ يا فرمود : همسايه ـ مسلمانش گرسنه باشد .

(  الأمالي للطوسي : ۵۹۸/۱۲۴۱  )

امام زين العابدين عليه السلام :

مَن باتَ شَبعانَ و بحَضرَتِهِ مُؤمِنٌ طاوٍ، قالَ اللّه ُ تعالى : مَلائكَتِي ، اُشهِدُكُم على هذا العَبدِ إنّي أمَرتُهُ فَعَصانِي و أطاعَ غَيرِي فَوَكَلتُهُ إلى عَمَلِهِ، و عِزَّتِي و جَلالي لا غَفَرتُ لَهُ أبدا .
هركه شب را با شكم سير بگذراند و در كنارش مؤمنى گرسنه باشد ، خداوند متعال فرمايد : فرشتگان من! شما را بر اين بنده گواه مى گيرم، كه من به او دستور دادم و او نا فرمانيم كرد و از غيرِ من فرمان برد ؛ پس ، او را به كارش وا گذاشتم . به عزّت و جلالم سوگند كه هرگز او را نيامرزم .

(  المحاسن : ۱/۱۸۲/۲۹۰ )

میزان الحکمه،جلد ششم.