شعر شیرزن کربلا (وفات حضرت زینب سلام الله علیها)

 زينب اى جلوه آيات خدا

   سر و پا نور عنايات خدا

 زينب اى محيى «4» آيين رسول

حامى حكم حق و دين رسول‏

زينب اى زينت سامان على 

ناز پرورده دامان على‏

زينب اى آينه روى حسن

مظهر صبر حسن خوى حسن‏

زينب اى خواهر ممتاز حسين 

همدم و همره و همراز حسين

زينب اى نابغه در فضل و كمال

  صبر را برده به سر حد كمال‏

صبر از صبر تو بيتاب شده

آتش از سوز غمت آب شده‏

زينب، اى امّ ابيها  مامت

شده خوش زين ابيها  نامت

كمترين وصف تو تسليم و رضاست

 قَدرَت امر بَر و بنده قضاست‏

روزها صائم  و شبها قائم

بر لبت نغمه قرآن دائم‏

باشدت خون خدا  در رگ و پوست

  كه سراپاى وجودت، همه اوست‏

  چشمه علم تو، جارى از غيب

  ساحت قدس تو، عارى از عيب‏

  ياد تو زنده كند، دلها را

  حل كند نام تو، مشكلها را

زينب! اى شير زن كرب و بلا

و اى بلى گفته به پيمان بلا

  اندر آن نهضت پر جوش حسين 

همه جا همره و همدوش حسين‏

چون حسين بن على را كشتند

  دست در خون خدا، آغشتند

شدى از حكم قضاى ازلى 

نايب خاص حسين بن على

رخت از آتش دل چون مرجان  

داغ هفتاد و دو قربان بر جان‏

  اى بزرگ اسرا قافله را

ترك ناكرده شبى نافله  را

بر سر نى، سر آن عرش سرير

خواند قرآن و تو كردى تفسير

  اى تو بانوى دوم در اسلام  

بر تو و روح دلير تو سلام‏

  در مديح تو سخن بسيار است 

ليك تقرير سخن دشوار است‏

من «مويّد» كه بَدَم يا خوبم

هر چه هستم به شما منسوبم‏

عمّه جان دست من و دامانت  

سر تعظيم من و سامانت‏

بگشا با نگهى مشكل من

عقده كرب و بلا از دل من