عبادت امام کاظم علیه السلام

 امام کاظم علیه السلام در  عبادت و زهد از همه مردم عصر خويش برتر بود. و بدين روى او را لقب «العبدالصّالح» داده بودند.

•  حضرتش عابدترين مردم زمانه خويش و پارساترين و بزرگوارترين و داناترين آنان به كتاب و احكام خدا بود.
• حضرت نمازهاى نوافل شب را مى‏خواند و آنها را به نماز صبح وصل مى‏كرد سپس تا طلوع آفتاب تعقيبات، به جاى مى‏آورد.
• از ترس از خداوند مى‏گريست تا آنجا كه محاسنش از اشك خيس مى‏شد.
• دارای صدای خوش در قرائت قرآن بود.
• وقتى كه آن حضرت قرآن مى‏خواند، حالت حزن و اندوه به خود مى‏گرفت و مى‏گريست و شنوندگان نيز از قرائت او به گريه مى‏افتادند.
• وى در مقام، از ساير مردمان بزرگوارتر و در دين، بالاتر و در زبان، فصيح‏تر و در دلاورى پردل‏تر بود. خداوند او را به شرف ولايت اختصاص داده بود و او ميراث نبوت را برخوردار شده و بر اريكه خلافت تكيه زده بود.

زین الجمتهدین :

موسى بن جعفر (ع) فقيه‏ترين مردم روزگار خويش بود و كتاب خدا را از همه بهتر حافظ و نگهبان بود و از همه قرآن را خوشتر مى‏خواند و هر گاه قرآن تلاوت مى‏فرمود خود اندوهگين مى‏شد و مى‏گريست و كسانى كه قرآن خواندنش را مى‏شنيدند مى‏گريستند و مردم مدينه او را زين المجتهدين نام نهاده بودند. 

عبادت امام کاظم علیه السلام در زندان

آن حضرت همواره به عبادت مشغول بود. شب را تماما با خواندن نماز و قرائت قرآن و دعا زنده مى‏داشت و در بيشتر روزها، روزه مى‏گرفت و هيچ‏گاه رخ از محراب بر نمى‏تافت.

بعضى از مامورين زندان اشاره  کرده اند که :  بسيار شنيدم كه آن حضرت در دعايش ‍ مى گفت :

«اللَّهم إنك تعلمُ أني كنتُ أسألك أن تُفرِّغَني لعبادتك ، اللَّهُم وقد فعلتَ ، فَلَكَ الحمدُ».

خدايا من از تو مى خواستم فراغت و فرصتى براى عبادت تو بيابم ، خواسته ام را برآوردى ، تو را بر اين كار حمد و سپاس مى گويم .

و در سجده خود مى گفت :

قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ وَ التَّجاوُزُ مِنْ عِنْدِكَ

زشت است گناه از بنده تو، پس عفو و گذشت نيك از جانب تو مى باشد.

منبع:

سيره معصومان، سيد محسن امين عاملى / مترجم على حجتى كرمانى‏، سروش‏:تهران‏،1376،ص117.