شعر حافظ درباره ماه شعبان

 نفس باد صبا مشك فشان خواهد شد

 عالم پير دگر باره جوان خواهد شد

 ارغوان جام عقيقى به سمن خواهد داد

  چشم نرگس به شقايق نگران خواهد شد

  اين تطاول كه كشيد از غم هجران بلبل          

   تا سراپرده گل نعره‏زنان خواهد شد

گر ز مسجد به خرابات شدم، خرده مگير 

مجلس وعظ درازست و زمان خواهد شد

 اى دل ار عشرت امروز به فردا فكنى

 مايه نقد بقا را كه ضمان خواهد شد؟

ماه شعبان منه از دست قدح كاين خورشيد

از نظر تا شب عيد رمضان خواهد شد

گل عزيز است غنيمت شمريدش صحبت

كه به باغ آمد ازين راه و از آن خواهد شد

مُطربا مجلس انس است، غزل خوان سرود

چند گوئى كه چنين رفت و چنان خواهد شد

«حافظ» از بهر تو آمد سوى اقليم وُجود

قدمى نِه به وداعش كه روان خواهد شد