شعر میلاد با سعادت حضرت سید الشهداء

باز شعبان رسید و عید آمد

شادی و خرمی پدید آمد

کُنت کنزاَ که بود سر خفی

از پی قفل آن کلید آمد

در صف دشمنان شکست افتاد

در دل دوستان امید افتاد

جبرئیل امین به ختم رسل

وحی آورد و این نوید آمد

که خداوند بهر این مولود

به جهان از جنان دری بگشود

ماه شعبان از آن معظم شد

که در ان عهد دو دوست محکم شد

عهد و میثاق حق بروز نخست

با کرامت نصیب آدم شد

خواست حق منتی نهد به بشر

این مه اسباب ان فراهم شد

یعنی آمد نمونه یی بوجود

که توان بخش هر دو عالم شد

بالغ امره نقش خاتم او

هر دو عالم بزیر پرجم او

آنکه باشد جهان بقربانش

آسمان و زمین بفرمانش

آنکه عقل نخست روز اول

شده مبهوت و مات و حیرانش

انکه با افتخار جبرائیل

امده گاهواره جنبانش

آنکه قران  که رحمت است و شفا

شده نازل تمام در شانش

آنکه بر عرش زیب و زین بود

نام نامی او حسین بود

آنکه آزادگیست مشرب او

عدل و احسان اصول مذهب او

آنکه تا حشر بر زنان بخشید

عزت و افتخاز زینب او

لامگر در تشهد و تسبیح

نشنیده است سائل از لب او

درس مردانگی و عشق و وفا

طرفه برنامه ای زمکتب او

الحُیوهُ عقیدهُ و جهاد

بجهان درس داده رادمردی داد

این صدف همتراز گوهر باد

که به یک مه چهارگوهر زاد

سومین روز آن حسین عزیز

پای از غیب در شهود نهاد

چارمین روز آن علمدارش

که بود فخر عالم ایجاد

پنجمین روز نورد یدده او

زین عباد حضرت سجاد

نیمه اش نیز گوهری تابان

حجه ابن الحسن امام زمان

باری این مه معظم است و بجاست

زانکه میلاد اولیای خداست

شادی اهل بیت در آن درج

شادی اهل بیت شادی ماست

مصطفی رازی و علی خوشنود

مجتبی شاد و شادمان زهراست

وز برای نثار مقدمشان

اندر این ماه درفشان دریاست

موسم شادی است و ماه برات

بر محمد و ال محد صلوات