آزادگى‏ امام حسین علیه السلام

هرگاه زمام امور جامعه اسلامى به دست كسى چون يزيد بيفتد، فاتحه اسلام را بايد خواند.

چنانچه در همه جهان هيچ پناهگاهى نيابد، باز هم زير بار بيعت با يزيد نخواهد رفت. «1»

ما خاندان پيامبر و كان رسالت و محل آمد و شد فرشتگانيم. خداوند با ما آغاز كرد و با ما به پايان برد. كسى چون من با يزيد، اين مرد فاسق و مى‏ گسارى كه به ناحق خون مى ‏ريزد، بيعت نمى‏ كند. «2»

به خدا سوگند از اين راه بيرون نمى ‏روم تا آن‏كه خداوند هر چه‏ بخواهد مقدر سازد.

آيا مرا از مرگ مى ‏ترسانى؟ مى ‏پندارى كه با كشتن من آسوده‏ خاطر مى ‏شويد؟ منطق من، منطق آن برادر اوسى است كه قصد يارى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را داشت ولى پسرعمويش او را از مرگ بيم مى‏ داد و او در پاسخ گفت: من مى ‏روم، زيرا تا هنگامى كه نيت جوانمرد حق باشد و در راه اسلام بجنگد، مرگ برايش ننگ نيست؛ من جان خويش را تقديم مى ‏كنم و خواهان بقاى آن نيستم. تا آن‏كه دو سپاه كوچك و بزرگ به ميدان كارزار درآيند؛ اگر زنده بمانم پشيمان نيستم و اگر كشته شدم نكوهشم نكنند؛ مرد را پستى همين بس كه زنده باشد ولى فرمان زور ببرد!