امام سجاد عليه السلام و ياد قيامت‏

امام صادق عليه السّلام فرمود:

در مدينه مردى دلقك و هوسبازى بود كه مردم مدينه را با گفتارش مى خندانيد، روزى امام سجّاد عليه السّلام را ديد، و به مردم گفت: هر كار كردم اين مرد را بخندانم نتوانستم، اين مرد مرا درمانده و خسته كرد، هر حيله زدم نخنديد، ولى روزى با نيرنگى، او را به خنده وامى دارم.تا اينكه يك روز آن حضرت عبور مى كرد، و دو نفر از غلامانش همراهش بودند، آن دلقك هوسباز از پشت سر آمد و عباى امام سجّاد عليه السّلام را از دوشش ربود و فرار كرد. امام اعتنائى نكرد، دو غلام آن حضرت، او را دنبال كردند، و عبا را از او گرفته و آوردند و روى دوش امام افكندند، ولى آن حضرت با كمال آرامش، سر به زير انداخته و بلند نمى كرد، آنگاه به دو غلامش فرمود: “اين شخص چه كسى بود؟”گفتند: “او يكى از هرزه گويانى است كه مردم مدينه را مى خنداند، و از اين راه نانى به دست مى آورد و شكم خود را سير مى كند”.امام سجّاد عليه السّلام به دو غلامش فرمود؛ به او بگوئيد:

يا ويحك انّ للّه يوما يخسر فيه البطّالون 

“اى واى بر تو، همانا براى خدا روزى هست (روز قيامت) كه هرزه گويان مسخره كننده در آن روز زيان مى برند” 

نگاهى بر زندگى چهارده معصوم عليهم السلام، ص: 171