لزوم شناخت امام زمان (قسمت ششم)
۰۵ خرداد ۱۳۹۴ 0
عقل بديهى حكم مى‌كند كه اگر فرد مصلحى با زحمات توان فرساى خويش در طول ساليان دراز، طرحى را پياده كرده و روش جديدى را براى جامعه بشرى ابداع نموده، طبعاً بايستى براى بقاء و استمرار طرح و روش مزبور بلكه رشد و بالندگى آن نيز چاره انديشى كند، هرگز عقل سليم نمى‌پذيردكه شخص با زحمات بسيار، بنائى را تأسيس كند ولى براى حفظ آن از خطرات آينده هيچ نوع پيشگيرى به عمل نياورد و متولّى و مسئولى را براى حفظ آن بنا معرفى نكند.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله، بزرگترين شخصيت جهان بشريت است، با آوردن شريعت خود، تحوّلى عظيم در اجتماع بشرى ايجاد كرد و تمدّنى كاملاً نو را پى‌ريزى نمود. تعاليم حيات بخشى را به‌عنوان يك شريعت جاودانه به بشر عرضه كرده و باصراحت خود را آخرين پيامبران معرفى نموده و احكام شريعت خود را از اصول و فروع و حلال و حرام تا قيامت برقرار و غير قابل تغيير دانسته است. بنابر اين هرگز معقول نيست كه ايشان شريعتى ابدى را پايه گذارى كند ولى براى رهبرى آن پس از خود، و حفظ و حراست آن در تمام اعصار فكرى نكرده باشد. پيامبرى كه از بيان كوچكترين مسئله در زمينۀ سعادت بشر دريغ نكرده چگونه معقول است براى شريعتى جهانى و ابدى فردى را معين نكند كه متولّى اين شريعت باشد و در موقع لزوم و يا فراهم آمدن شرائط، آن شريعت را به جهانيان ارائه دهد. ١
پی نوشت:
١) . اين استدلال زيبا و روشن از كتاب منشور عقايد اماميه تاليف استاد عاليقدر و عالم فرزانه و كارشناس مسائل كلامى در عصر حاضر حضرت آيت اللّٰه سبحانى (مد ظله العالى) اقتباس شده است.
منبع: دوازده گفتار درباره دوازدهمین حجت خدا حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف , حسین اوسطی، ص29
