توبه، پاك كننده گناهان

 

 

قُلْ يا عِبادِىَ الَّذينَ اَسْرَفُوا عَلى اَنْفُسِهُمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ اِنَّ اللّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعا اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمَ .(1)

اى پيغمبر ما به بنده هاى گنه كار ما بگو كه خداوند متعال مى فرمايد: اى بندگان من كه بر نفس خود در گناه اسراف و در ستم و ظلم به نفس خود زياده روى كرده ايد (توبه كنيد) و از رحمت خدا نا اميد نشويد زيرا كه (اگر توبه كرديد) خدا هم تمام گناهان و معصيت هاى شما را مى آمرزد و او بسيار بخشنده و مهربان است .

تعبيراتى كه در اين آيه آمده مانند، بندگان من ، نا اميد نشويد، رحمت خدا، غفران تمام گناهان ، غفور و رحيم بودن خدا، همه حكايت از وسعت دامنه استغفار و قبولى توبه و گستردگى رحمت مطلق الهى ميكند، بخصوص تعبير به عبادى (بندگان من ) و نسبت بندگان به ذات پاك حق ، بيانگر آنستكه همه از خوب و بد بندگان خدا هستند و خداوند به آنها آنچنان مهربان است كه آنها را بندگان خودش ‍ خوانده است بنا بر اين چشم انداز اميد به آمرزش بسيار وسيع و گسترده است .

آقا حضرت امام رضا (ع ) از بعضى از اصحاب و ياران خود شنيدند كه مى گفتند خدا لعنت كند كسى را كه با آقا على (ع ) جنگيدند.

حضرت فرمود: بگوئيد مگركسيكه توبه كرد واصلاح نمود حال خود را.

سپس فرمود: گناه كسى كه على (ع ) را يارى نكرد و پيشمان هم نشد بزرگتر است از گناه كسى كه با آقا على (ع ) جنگيد و پيشمان شد و توبه و انابه نمود.(2)

از اين حديث فهميده مى شود كه اعظم گناهان يعنى جنگ با امام و وصى پيغمبر است ، هم به توبه قابل بخشش است يعنى اگر آنها هم توبه كردند خدا از سر تقصير آنها مى گذرد.

---

پی نوشت ها:

1- سوره زُمر: آيه 53 . 

2- وسايل الشيعه : كتاب جهاد، باب 36، حديث 10 .

منبع: قصص التوابین؛داستان توبه کنندگان،علی میر خلف زاده