امام حسین و قرآن : يزيد، مصيبت بزرگ جهان اسلام
۱۹ بهمن ۱۳۹۳ 0قلب اولیاء خدا تجلیگاه آیات قرآن و همه شئون حیات ایشان آیینه تمام نمای آیات الهی است. امام حسین علیه السلام, آن حجت آسمانی و قرآن ناطق, هر لحظه از حیات با برکتش تصویری از آیات قرآن بود. حسین ابن علی چنان زیست که اگر تاریخ زندگیش را چون صفحاتی گرد هم آریم چیزی جز قرآن کریم فرا هم نیاید. در نوشتار پیش رو آیه ای از قرآن را در آیینه حیات او به نظاره می نشینیم:
«... إِنّا لِلَّهِ وَ إِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ ...». «بقره/156»
ما از آنِ خدا هستيم و به سوى او بازمىگرديم ....
معاويه- لعنة اللّه عليه- در سال شصتم هجرى، به هلاكت رسيد و همان سال، يزيد از عمّال خود، در شهرهايى كه تحت حكومت وى بودند، خواست كه از مردم براى وى بيعت بگيرند. استاندار مدينه، امام حسين عليه السلام را طلبيد و ماجرا را به عرض رساند؛ ولى از آن حضرت، پاسخ مثبتى دريافت نكرد و آن نشست با نگرانى پايان يافت.
صبح روز بعد، امام عليه السلام از خانه بيرون آمد تا اخبار را به دست آورد. در راه، با مروان حكم روبهرو شد. او كه وابسته به حكومت يزيد بود، به امام حسين عليه السلام عرض كرد:
يا اباعبداللَّه! من خيرخواه توام. سخن مرا بشنو و بپذير كه رشد و صلاح تو در آن است. امام فرمود: «سخن تو چيست كه من بپذيرم؟» او گفت: من تو را امر مىكنم كه با يزيد بن معاويه بيعت كنى، كه خير دين و دنياى تو است. حضرت نخست در پاسخ او اين آيه را قرائت فرمود: «إِنّا لِلَّهِ وَ إِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ»؛ ما براى خداييم و ما به سوى او باز مى گرديم. آنگاه فرمود:و بايد فاتحه اسلام را خواند هنگامى كه امت اسلامى دچار زمامدارى مانند يزيد شود و من خود شنيدم كه جدم رسول خدا مىفرمود: «خلافت بر آل ابى سفيان حرام است».« لهوف، ص 20»
امام حسين عليه السلام درباره بيعت مردم با يزيد، آيه «إِنَّا لِلَّهِ» را مىخواند، آيه اى كه نشان از وقوع يك بلاى بزرگ داشته، از پيش آمدن حادثهاى دردناك و رنج آور و مصيبتى سنگين خبر مى دهد. و آنگاه خود، رمز قرائت اين آيه را بيان مى كند كه يزيد مى خواهد قدرت را به دست بگيرد و زمامدار امت اسلامى گردد، رويدادى كه با محو و نابودى اسلام، همراه و مساوى است و پيامبر بزرگوار اسلام حكم به تحريم آن فرموده، آن را حتى براى يك لحظه هم مجاز نشمرده است.
درباره زمامدارى يزيد و فرمانفرمايى آن عنصر پليد، امام حسين «إِنَّا لِلَّهِ» مىگويد، و «إِنَّآ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» مى سرايد و به اشاره يا صراحت، به ديگران مى فهماند كه كسى كه بنده خدا است، تن به هر كارى نمىدهد و در برابر هر جريانى سكوت نكرده، آرام نمىنشيند. نيز اظهار مىدارد كه ما كاروان انسانها رو به سوى خدا در حركتيم و بازگشت همگان به سوى او خواهد بود.
به بيان ديگر، آن حضرت، بندگى خدا و مالكيت ذات الهى و نفى مالكيت هر كس ديگر و هر چيزى را اعلام مىكند و براى لقاء اللَّه و رها كردن اين حيات مادى زودگذر و پيوستن به ابديت و ارواح پاك اولياى خدا و انبيا اظهار آمادگى مىفرمايد. به بيان سوم، در چنين مراحل خطرناك و وحشتزاى ضد دينى، زندگى ارزشى ندارد و بايد آماده شهادت گرديد و به جوار پيامبران خدا و اوصياى گرامى آنان در جهان ابدى شتافت.
منبع: امام حسین و قرآن, محمد جواد مغنیه
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
