شیطنت کودکان و چگونگی برخورد با آن
۰۳ اسفند ۱۳۹۳ 0 فرهنگ و اجتماعنوشته زیر برگرفته از کتاب «نسیم مهر» (متن پیاده شده برنامه پرسش و پاسخ رادیویی استاد حسین دهنوی) می باشد.
سؤال 1- تا چه حد باید جلو شیطنت کودکان را بگیریم؟
پاسخ:
به جز کارهایی که ضرر قابل توجه و خطر دارد، کودکان را در بقیهی کارها آزاد بگذارید. در وجود کودک نیروهای نهفتهای وجود دارد که باید رها شود، و اگر رها نشود، در آینده مشکلساز خواهد بود. شیطنت کودکان، سبب شادابی آنان میشود و چون در کودکی بچگی کردهاند، در بزرگی بچگی نخواهند کرد.رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمودند: «شیطنت کودک در کودکی، سبب افزایش عقل او در بزرگی خواهد بود».
سؤال 2ـ پسر 6 ساله ام بسیار شیطنت می کند. با او چگونه برخورد کنم؟رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمودند: «عرامة الصبی فی صغره زیادة فی عقله فی کبره». [1] شیطنت کودک در کودکی، سبب افزایش عقل او در بزرگی خواهد بود.
امام کاظم (علیه السلام) می فرمایند: «تستحبّ عرامة الصبی فی صغره لیکون حلیما فی کبره». [2] شیطنت کودک در کودکی نیکو است؛ چرا که سبب بردباری او در بزرگی خواهد شد.
بسیاری از شیطنتهای کودکان، اقتضای سن آنها است و اگر پدر و مادر به این نکته توجه داشته باشند، بسیاری از رفتارهای شیطنتآمیز کودکان لذتبخش میشود.
توصیه میکنم از رفتارهایی چون سر و صدای زیاد (در صورتی که سبب آزار دیگران نمیشود)؛ دویدن و تحرک فراوان (در صورتی که خطری برایش ندارد)؛ پریدن از ارتفاعات کم روی تشک و جاهای نرم، بازی روی مبل و صندلیها و... کودک را منع نکنید.
پاسخ:
شیطنت کودکان تا حدودی طبیعی و مقتضای سن آنان است و شیطنت فراوان در موارد بسیاری به سبب حساسیت والدین است که نیاز کودکان به جلب توجه، آنان را به این عمل وا می دارد؛ پس توصیه می کنم در مقابل شیطنت هایی که خطرساز نیست و ضرر جدی به شما نمی زند، حساسیت چندانی نشان ندهید.
کودکان دارای این روحیه، به مراقبت بیشتری نیاز دارند تا خطر یا ضرری جدی را متوجه خود و دیگران نکنند؛ البته توجه داشته باشید که مراقبت از او، شدید و غیرمتعارف نباشد؛ زیرا مراقبت شدید، اضطراب می آورد و اعتماد به نفس او را می گیرد.
چند توصیه:
1. زمینه های خطر را با دور کردن وسایل الکتریکی و خطرساز از بین ببرید؛ البته این وسایل را هنگام شیطنت کودک از او دور نکنید؛ زیرا حریص تر می شود: «الانسان حریصٌ علی ما مُنعَ» [3] انسان بر آنچه منع می شود، حریص تر است.
در صورت احتمال خطر جدی، ابتدا از شیوه «حواس پرت کردن» استفاده کنید و اگر مؤثر نبود، به شکل فیزیکی و بدون کلام، وسیله خطرساز را از او بگیرید.
2. هنگام شیطنت، او را تنبیه و تهدید نکنید. داد و فریاد و نهی های پیاپی نیز مؤثر نیست؛ بلکه او را بین دو انتخاب منطقی مخیر سازید تا یکی را برگزیند؛ برای مثال به او بگویید: یا از شیطنت دست بردار یا از اتاق برو بیرون. یا به وسایل برقی دست نزن یا از اتاق برو بیرون.
این گونه برخورد، افزون بر این که روحیه همکاری را در او می پروراند، از شیطنت او نیز می کاهد؛ زیرا به فرزند خود حق انتخاب داده اید. توجه داشته باشید که دو طرف انتخاب باید منطقی باشد؛ بنابراین، از او نخواهید که یا از شیطنت دست بردارد یا بخوابد؛ چون او گزینه دوم را برنمی گزیند و به شیطنت خود ادامه خواهد داد.
__________________________
پی نوشت:
[1] ـ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 14، ص 379.
[2] ـ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 15، ص 198.
[3] ـ تفسیر شریف لاهیجی، ج1، ص 292 .
منبع:
نسیم مهر جلد 1، پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان؛ حسین دهنوی