چگونگی رفتار با کودک عقب مانده ذهنی

نوشته زیر برگرفته از کتاب «نسیم مهر» (متن پیاده شده برنامه پرسش و پاسخ رادیویی استاد حسین دهنوی) می باشد.

سؤال: سن عقلی فرزندم، 2 سال از سن تقویمی‏‌اش کمتر است و عقب ماندگی ذهنی دارد. با او چگونه باید رفتار کنم؟

پاسخ:
کودکی که سن عقلی‏‌اش (MENTAL AGE) از سن تقویمی‏‌اش کمتر است، تفاوت چندانی با کودکان متوسط ندارد. او نیز به بازی (خاک بازی، بالا رفتن از درخت، خانه سازی، اسباب بازی و...) علاقه دارد، با این تفاوت که علاقه‏‌اش به کودکان کوچک‏‌تر و اسباب بازی‏‌های متناسب با سنین پایین‏‌تر است؛ بنابراین در این گونه امور، با فرزند عقب مانده‏‌ی خود، برخورد طبیعی داشته و در اموری چون آموزش غذا خوردن، توالت رفتن، نظم و انضباط و... بیشتر از سن عقلی‏‌اش از او انتظار نداشته باشید.
اموری که باید در این زمینه از آن‏‌ها بپرهیزید:
1. احساس گناه نکنید و خود را مقصر ندانید. احساس گناه شما سبب می‏‌شود بیش از حد معمول به او توجه کنید و این توجه فراوان، مشکلاتی را همچون حسادت فرزندان دیگر و حتی همسر در پی خواهد داشت.
2. از داشتن چنین فرزندی شرمسار نباشید. والدینی که از داشتن چنین فرزندی خجالت می‏‌کشند، به او عشق نمی‏‌ورزند. هر قدر بیشتر به او عشق بورزید و محبت کنید، دلپذیر و دوست داشتنی‏‌تر می‏‌شود.
3. از بهبود او قطع امید نکنید که در این صورت، برای تحصیل مناسب او، خرید اسباب‏‌بازی، پیدا کردن همبازی و... گامی بر نخواهید داشت و در نتیجه، استعدادهایش شکوفا نخواهد شد.
4. سعی نکنید کند ذهنی او را نادیده بگیرید. برخی والدین می‏‌کوشند هوشمندی فرزند کند ذهن خود را به دیگران اثبات کنند؛ بدین سبب برای آموزش آداب و معاشرت، توالت رفتن، غذا خوردن و... و پیشرفت او، آزارش می‏‌دهند و همین امر باعث می‏‌شود در مقابل والدین مقاومت کند و اعتماد به نفسش را از دست بدهد.
 

منبع:
نسیم مهر جلد 1، پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان؛ حسین دهنوی