علل خطرناک بودن علمای فاسق

«و لقد أنزلنا إلیک آیات بینات و ما یکفر بها إلا الفاسقون * أو کلما عاهدوا عهدا نبذه فریق منهم بل أکثرهم لا یؤمنون* و لما جاءهم رسول من عند الله مصدق لما معهم نبذ فریق من الذین أوتوا الکتاب کتاب الله وراء ظهورهم کأنهم لا یعلمون؛

نشانه هاى روشنى براى تو فرستادیم، و جز فاسقان کسى به آنها کفر نمی ورزد* و آیا هر بار آنها (یهود) پیمانى (با خدا و پیامبر) بستند جمعى آن را دور نیفکندند؟ (و با آن مخالفت نکردند؟) و بیشتر آنها ایمان نمی آورند* و هنگامى که فرستاده اى از سوى خدا به سراغشان آمد در حالى که با نشانه هایى که نزد آنها بود مطابقت داشت، جمعى از آنان که داراى کتاب بودند کتاب خدا را پشت سر افکندند، گویى اصلا از آن خبر ندارند».

«إن الله لا یستحیی أن یضرب مثلا ما بعوضة فما فوقها فأما الذین آمنوا فیعلمون أنه الحق من ربهم و أما الذین کفروا فیقولون ما ذا أراد الله بهذا مثلا یضل به کثیرا و یهدی به کثیرا و ما یضل به إلا الفاسقین* الذین ینقضون عهد الله من بعد میثاقه و یقطعون ما أمر الله به أن یوصل و یفسدون فی الأرض أولئک هم الخاسرون؛ خدا از اینکه به پشه و یا کوچکتر از آن مثل بزند شرم نمیکند مؤمنان چون آن را بشنوند میدانند که درست است و از ناحیه پروردگارشان است، ولى کافران گویند خدا از این مثل چه منظور داشت بسیارى را با آن هدایت و بسیارى را بوسیله آن گمراه میکند ولى جز گروه بدکاران کسى را بدان گمراه نمی کند* کسانى که پیمان خدا را از پس آنکه آن را بستند می شکنند و رشته اى را که خدا به پیوستن آن فرمان داده میگسلند و در زمین تباهى می کنند آنها خودشان زیانکارانند».

«و الذین کذبوا بایاتنا یمسهم العذاب بما کانوا یفسقون؛

کسانى که آیات ما را تکذیب کنند در برابر این فسق و نافرمانى گرفتار مجازات الهى خواهند شد».

صفات فاسقان

«و منهم أمیون لا یعلمون الکتاب إلا أمانی و إن هم إلا یظنون* فویل للذین یکتبون الکتاب بأیدیهم ثم یقولون هذا من عند الله لیشتروا به ثمنا قلیلا فویل لهم مما کتبت أیدیهم و ویل لهم مما یکسبون؛

و پاره اى از آنها عوامانى هستند که کتاب خدا را جز یک مشت خیالات و آرزوها نمیدانند، و تنها به پندارهایشان دل بسته اند* واى بر آنها که مطالبى با دست خود مینویسند سپس میگویند: از طرف خدا است تا به بهاى کمى آن را بفروشند، واى بر آنها از آنچه با دست خود نوشتند، و واى بر آنها از آنچه از این راه به دست میآورند».

«فاما من کان من الفقهاء صائنا لنفسه، حافظا لدینه، مخالفا على هواه، مطیعا لامر مولاه فللعوام ان یقلدوه؛

اما دانشمندانى که پاکى روح خود را حفظ کنند، و دین خود را نگهدارند، مخالف هوى و هوس و مطیع فرمان مولاى خویش باشند عوام میتوانند از آنها پیروى کنند ...» (وسائل الشیعه، جلد 18، صفحه 94 ».

«یا بنى ایاک و مصادقه الاحمق فانه یرید ان ینفعک فیضرک وایاک و مصادقه البخیل فانه یقعد عنک احوج ما تکون الیه و ایاک و مصادقه الفاجر فانه یبیعک بالتافه وایاک و مصادقه الکذاب فانه کالسراب یقرب علیک البعید و یبعد علیک القریب؛

پسرم! از دوستى نادان بپرهیز، چه او خواهد که تو را سود رساند لکن دچار زیانت گرداند و از دوستى بخیل بپرهیز، چه او آنچه را سخت بدان نیازمندى از تو دریغ دارد، و از دوستى تبهکار بپرهیز که به اندک بهایت بفروشد و از دوستى دروغگو بپرهیز که او سراب را ماند، دور را به تو نزدیک و نزدیک را به تو دور نمایاند».

«ایاک و مصاحبه الفساق فان الشر بالشر ملحق؛

از رفاقت با بدکاران بپرهیز که بدى به بدى پیوندد».

«و ایاک و مصاحبه الفاسق فانه بایعک باکله و اقل من ذلک؛

از رفاقت با فاسق بپرهیز که او تو را به لقمه اى و بلکه کمتر از لقمه اى میفروشد».

«ایاک و مصاحبة الشریر فانه کالسیف المسلول یحسن منظره ویقبح اثره؛

از رفاقت با آدم شرور بپرهیز که مانند شمشیر خوش منظر و بد اثر است».

منـابـع