دعای فرج در شب بیست و سوم رمضان (اقبال الاعمال)
۱۵ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الرابع فيما نذكره مما يختص بأول ليلة من شهر رمضان؛ فصل فيما نذكره مما يختم به كل ليلة من شهر الصيام [رمضان]
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب چهارم از اعمالی که مختص شب اول ماه رمضان است؛ فصل بیست و پنجم: آخرين عمل در هر شب از ماه رمضان:
اعلم أن حديث كل ضيف مع صاحب ضيافته و كل مستخفر بخفير فحديثه مع المقصود بخفارته و إذا كان الإنسان في شهر رمضان قد اتخذ خفيرا و حاميا كما تقدم التنبيه عليه فينبغي كل ليلة بعد [عند] فراغ عمله أن يقصد بقلبه خفيره و مضيفه و يعرض عمله عليه و يتوجه إلى الله جل جلاله بالحامي و الخفير و المضيف و بكل من يعز عليه و بكل وسيلة إليه في أن يبلغ الحامي أنه متوجه بالله جل جلاله و بكل وسيلة إليه و في أن يكون هو المتولي لتكميل عمله من النقصان و الوسيط بينه و بين الله جل جلاله في تسليم العمل إليه من باب قبول أهل الإخلاص و الأمان أقول و من وظائف كل ليلة أن يبدأ العبد في كل دعاء مبرور و يختم في كل عمل مشكور بذكر من يعتقد أنه نائب الله جل جلاله في عباده و بلاده و أنه القيم بما يحتاج إليه هذا الصائم من طعامه و شرابه و غير ذلك من مراده من سائر الأسباب التي هي متعلقة بالنائب عن رب الأرباب و أن يدعو له هذا الصائم بما يليق أن يدعى به لمثله و يعتقد أن المنة لله جل جلاله و لنائبه كيف أهلاه لذلك و رفعاه به في منزلته و محله
سر سخن هر ميهمان و حمايت جو با ميهماندار و حامى خود است. در ماه رمضان نيز-چنان كه پيش از اين نيز اشاره شد- انسان براى خود پناهگاه و حامى مى گيرد. بنابراين، شايسته است كه در پايان اعمال هر شب، دل خود را متوجه حامى و ميهماندار خود نموده و عمل خود را بر او عرضه كند و با توسل به او و ديگر كسانى كه نزد خدا عزيزاند و نيز به هر وسيله ممكن به خداوند-جلّ جلاله-توجه نموده و از او بخواهد كه حامى او را آگاه كند كه او با هر وسيله ممكن به خدا توجه نموده است و نيز از خدا بخواهد كه حامى اش را عهده دار تكميل اعمال او از كاستى ها گردانده و در سپردن عمل به خدا، حامى خود را واسطه ميان خود و خداوند-جلّ جلاله-گرداند تا خداوند مانند اهل اخلاص و ايمنى يافتگان، عمل او را بپذيرد. يكى ديگر از وظايف هر شب ماه رمضان اين است كه بنده در آغاز هر دعاى نيك و در پايان هر عمل مورد سپاس، به كسى كه معتقد است نايب خداوند -جلّ جلاله-در ميان بندگان و سرزمين ها و سرپرست ما يحتاج او است-اعمّ از خوراكى و نوشيدنى و خواسته ها و اسباب ديگر غير از اين كه به دست آن نايب ربّ الارباب است-توجه نموده و از او بخواهد كه هر چيز را صلاح است براى او بخواهد و افزون بر اين، اعتقاد داشته باشد كه اين توجه منّتى از سوى خداوند-جلّ جلاله-و نايب او است كه شايستگى اين توجه را به او داده و منزلت و جايگاه او را بالا برده اند.
فَمِنَ الرِّوَايَةِ فِي الدُّعَاءِ لِمَنْ أَشَرْنَا إِلَيْهِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ مَا ذَكَرَهُ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا وَ قَدْ اخْتَرْنَا مَا ذَكَرَهُ ابْنُ أَبِي قُرَّةَ فِي كِتَابِهِ-: فَقَالَ بِإِسْنَادِهِ إِلَى عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدِ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الصَّالِحِينَ ع قَالَ
يكى از روايات درباره دعا براى جانشين خدا (امام زمان-صلوات اللّه عليه-)، اين دعا است كه گروهى از راويان اماميّه ذكر كرده اند و ما متنى را كه «ابن ابى قرّه» در كتاب خود نقل كرده است برمى گزينيم. او به سند خود از برخى امامان-عليهم السّلام- نقل كرده است كه فرمود:
وَ كَرِّرْ فِي لَيْلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ قَائِماً وَ قَاعِداً وَ عَلَى كُلِّ حَالٍ وَ الشَّهْرَ كُلَّهُ وَ كَيْفَ أَمْكَنَكَ وَ مَتَى حَضَرَكَ فِي دَهْرِكَ تَقُولُ بَعْدَ تَمْجِيدِ اللَّهِ تَعَالَى وَ الصَّلَاةِ عَلَى النَّبِيِّ وَ آلِهِ ع
در شب بيست و سوّم ماه رمضان، ايستاده و نشسته و در هر حال، بلكه در كلّ اين ماه و به هر صورت كه امكان داشت، بلكه در طول عمرت هرگاه به يادت آمد، بعد از تمجيد خداوند متعال و درود بر پيامبر و خاندان او -عليهم السّلام-اين دعا را تكرار كن:
اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْقَائِمِ بِأَمْرِكَ الْحُجَّةِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الْمَهْدِيِّ
خداوندا باش، برای حجّت [روى زمين] حضرت محمّد بن حسن مهدىّ
عَلَيْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ أَفْضَلُ الصَّلَاةِ وَ السَّلَامِ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ
-بهترين درود و سلام بر او و بر پدرانش- در اين لحظه و در تمام لحظه ها،
وَلِيّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِيلًا وَ مُؤَيِّداً
سرپرست و نگهبان و راهبر و ياور و راهنما و مؤيّد ولىّ و برپا دارنده فرمانت،
حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِيهَا طُولًا
تا اين كه همه را منقاد او گردانيده و در زمين استوار بدارى و از درازا
وَ عَرْضاً وَ تَجْعَلَهُ وَ ذُرِّيَّتَهُ مِنَ الْأَئِمَّةِ الْوَارِثِينَ
و پهناى زمين برخوردار گردانيده و او و امامان از نسل او را وارث زمين قرار دهى.
اللَّهُمَّ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ وَ اجْعَلِ النَّصْرَ [مِنْكَ] لَهُ
خداوندا، او را يارى كن و به وسيله اوانتقام بگير و يارى خود را براى او
وَ عَلَى يَدِهِ وَ الْفَتْحَ عَلَى وَجْهِهِ وَ لَا تُوَجِّهِ الْأَمْرَ إِلَى غَيْرِهِ
در اختيار او و پيروزى را در پيشاروى او قرار ده و كار را به ديگرى وامگذار.
اللَّهُمَّ أَظْهِرْ بِهِ دِينَكَ وَ سُنَّةَ نَبِيِّكَ حَتَّى لَا يَسْتَخْفِيَ بِشَيْءٍ مِنَ الْحَقِّ مَخَافَةَ أَحَدٍ مِنَ الْخَلْقِ
خدايا، دين خود و آيين پيامبرت را به وسيله او آشكار ساز، تا از بيم هيچ كس از آفريده هايت، هيچ چيز از حقّ را پنهان ندارد.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ
خداوندا، ما دولت گرامى اى را از تو مى خواهيم كه اسلام و اسلاميان را به آن سرافراز و نفاق و منافقان را خوار گردانيده
وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ إِلَى سَبِيلِكَ
و ما را از دعوت كنندگان به طاعتت و راهبران به راهت قرار دهى
وَ (آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ)[1]
و نيكى دنيا و آخرت را به ما ارزانى دار و از عذاب آتش جهنّم نگاه دار
وَ اجْمَعْ لَنَا خَيْرَ الدَّارَيْنِ وَ اقْضِ عَنَّا جَمِيعَ مَا تُحِبُّ فِيهِمَا
و خير دو سرا را براى ما فراهم كن و تمام تكاليفى را كه در اين دو سرا دوست مى دارى، از طرف ما برآور
وَ اجْعَلْ لَنَا فِي ذَلِكَ الْخِيَرَةَ بِرَحْمَتِكَ وَ مَنِّكَ فِي عَافِيَةٍ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
و اين همه را به رحمت و بخششت، براى ما همراه با عافيت قرار ده. اجابت فرما اى پروردگار جهانيان
وَ زِدْنَا مِنْ فَضْلِكَ وَ يَدِكَ الْمَلْأَى فَإِنَّ كُلَّ مُعْطٍ يَنْقُصُ مِنْ مِلْكِهِ وَ عَطَاؤُكَ يَزِيدُ فِي مِلْكِك
و از تفضّل و دست پر [از رحمت] خود بر ما بيفزاى، كه هر دهنده اى [در صورت بخشش] از فرمانروايى و سلطنتش مى كاهد، ولى عطاى تو موجب افزايش سلطنتت مى گردد.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
