دعای اللهم إنی أسالک سؤال المسکین المستکین و أبتغی الیک
۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السابع و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الثالثة و العشرين منه و يومها، و من دعاء ليلة ثلاث و عشرين
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و هفتم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و سوم ماه، (دعاى هشتم شب بيست و سوّم) دعاى ديگر در شب بيست و سوّم:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ سُؤَالَ الْمِسْكِينِ الْمُسْتَكِينِ وَ أَبْتَغِي إِلَيْكَ ابْتِغَاءَ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ وَ أَتَضَرَّعُ إِلَيْكَ تَضَرُّعَ الضَّعِيفِ الضَّرِيرِ
خداوندا، مانند بيچاره‌ى افتاده از تو درخواست مى‌كنم و چون نيازمند نادار تقاضا مى‌نمايم و بسان ناتوان ستمديده به درگاهت تضرّع مى‌كنم و مانند گناه‌كار ناتوان از تو التماس مى‌كنم
وَ أَبْتَهِلُ إِلَيْكَ ابْتِهَالَ الْمُذْنِبِ الذَّلِيلِ وَ أَسْأَلُكَ مَسْأَلَةَ مَنْ خضع [خَضَعَتْ] لَكَ نَفْسُهُ وَ رَغِمَ لَكَ أَنْفُهُ وَ عَفَّرَ لَكَ وَجْهَهُ
و چونان كسى تو را مى‌خوانم كه نفس او فروتن گرديده و بينى خود را به خاك ماليده و صورت خود را خاك آلود نموده است
وَ خَضَعَتْ لَكَ نَاصِيَتُهُ وَ اعْتَرَفَ بِخَطِيئَتِهِ وَ فَاضَتْ لَكَ عَبْرَتُهُ وَ انْهَمَلَتْ لَكَ دُمُوعُهُ وَ ضَلَّتْ عَنْهُ حِيلَتُهُ
و پيشانى‌اش براى تو فروافتاده و به گناه خود اعتراف دارد و چشمانش پر از اشك شده و سرشك از ديدگانش جارى و بيچاره گرديده است
وَ انْقَطَعَتْ عَنْهُ حُجَّتُهُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْكَ وَ بِحَقِّكَ الْعَظِيمِ عَلَيْهِمْ أَنْ تُصَلِّي عَلَيْهِمْ كَمَا أَنْتَ أَهْلُهُ
و دليلى ندارد، به حقّ محمّد و آل محمّد بر تو و به حقّ بزرگ خود بر آنان، از تو خواهانم همان گونه كه زيبنده‌ى تو است بر آن‌ها درود فرستى
وَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى نَبِيِّكَ وَ آلِ نَبِيِّكَ وَ أَنْ تُعْطِيَنِي أَفْضَلَ مَا أَعْطَيْتَ السَّائِلِينَ مِنْ عِبَادِكَ الْمَاضِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
و بر پيامبرت و خاندان او درود فرستى و برترين چيزهايى را كه به درخواست‌كنندگانت، اعمّ از بندگان مؤمن خود در گذشته
وَ أَفْضَلَ مَا تُعْطِي الْبَاقِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ أَفْضَلَ مَا تُعْطِي مَنْ تَخْلُقُهُ مِنْ أَوْلِيَائِكَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ مِمَّنْ جَعَلْتَ لَهُ خَيْرَ الدُّنْيَا وَ خَيْرَ الْآخِرَةِ
و يا باقى‌مانده و برترين چيزهايى را كه به دوستان آينده‌ات تا روز جزا عطا مى‌كنى و خير دنيا و آخرت را براى آنان مقرّر مى‌دارى، به من عطا كنى،
يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ وَ أَعْطِنِي فِي مَجْلِسِي هَذَا مَغْفِرَةَ مَا مَضَى مِنْ ذُنُوبِي وَ اعْصِمْنِي فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمُرِي
اى بزرگوار اى بزرگوار اى بزرگوار، و در اين مجلس آمرزش گناهان گذشته‌ام را به من عطا كن و در مقدار باقى‌مانده از عمرم از گناه نگاه دار
وَ ارْزُقْنِي الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ فِي عَامِي هَذَا مُتَقَبَّلًا مَبْرُوراً خَالِصاً لِوَجْهِكَ يَا كَرِيمُ وَ ارْزُقْنِيهِ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي
و حجّ و عمره پذيرفته، نيك و خالص براى روى [ذات يا اسما و صفات]خود در اين سال و براى هميشه تا زمانى كه زنده‌ام داشته‌اى، روزى‌ام كن،
يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ نَفْسِي وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ عِيَالِي وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ خَلْقِكَ
اى بزرگوار اى بزرگوار اى بزرگوار اى بزرگوار، و مخارج من و خانواده‌ام و همه‌ى آفريدگانت را كفايت فرما
وَ اكْفِنِي شَرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ وَ اكْفِنِي شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ
و نيز مرا از شرّ تبهكاران عرب و عجم و نيز از شرّ جنّيان و انسان‌هاى تبهكار
وَ اكْفِنِي شَرَّ كُلِّ دَابَّةٍ أَنْتَ (آخِذٌ بِناصِيَتِها إِنَّ رَبِّي عَلى صِراطٍ مُسْتَقِيم)[1]
و از شرّ هر جنبنده‌اى كه تو [موى] پيشانى [و زمام امور]آن به دست تو است، كفايت فرما. به راستى كه تو بر راه راست استوار هستى.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
