دعای اللهم ان کان شک فی ان لیلة القدر
۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السابع و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الثالثة و العشرين منه و يومها، و منها دعاء وجدناه في كتب أصحابنا العتيقة و هو في الليلة ثلاث و عشرين
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و هفتم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و سوم ماه، (دعاى اول شب بيست و سوّم) براساس كتابهاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه-:
اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ الشَّكَّ فِي أَنَّ لَيْلَةَ الْقَدْرِ فِيهَا أَوْ فِيمَا تَقَدَّمَهَا وَاقِعٌ فَإِنَّهُ فِيكَ وَ فِي وَحْدَانِيَّتِكَ وَ تَزْكِيَتِكَ الْأَعْمَالَ زَائِلٌ
خداوندا، اگر اين مطلب مورد ترديد باشد كه شب قدر امشب است يا شب پيش از آن، در تو و يگانگىات و اينكه تو اعمال را پاكيزه مىكنى ترديدى نيست
وَ فِي أَيِّ اللَّيَالِي تَقَرَّبَ مِنْكَ الْعَبْدُ لَمْ تُبْعِدْهُ وَ قَبِلْتَهُ وَ أَخْلَصَ فِي سُؤَالِكَ لَمْ تَرُدَّهُ وَ أَجَبْتَهُ وَ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ شَكَرْتَهُ
و در هر شب، بنده به تو نزديكى جويد، او را به دور نمىرانى و مىپذيرى و اگر در خواستهى خود اخلاص ورزد، ردّ نمىكنى و دعاى او را مستجاب مىكنى و اگر كارهاى شايسته انجام دهد، از او سپاسگزارى مىكنى
وَ رَفَعَ إِلَيْكَ مَا يُرْضِيكَ ذَخَرْتَهُ اللَّهُمَّ فَأَمِدَّنِي فِيهَا بِالْعَوْنِ عَلَى مَا يُزْلِفُ لَدَيْكَ وَ خُذْ بِنَاصِيَتِي إِلَى مَا فِيهِ الْقُرْبَى إِلَيْكَ
و اگر اعمال مورد پسند به درگاه تو صعود دهد، براى او مىاندوزى. خداوندا، پس مرا بر آنچه به تو نزديك مىگرداند، يارى ده و [موى]پيشانى [و زمام امور]مرا بگير و بهسوى آنچه قرب تو در آن است، بكش
وَ أَسْبِغْ مِنَ الْعَمَلِ فِي الدَّارَيْنِ سَعْيِي وَ رَقِّ لِي مِنْ جُودِكَ بِخَيْرَاتِهَا عَطِيَّتِي وَ أَبْتِرْ عَيْلَتِي مِنْ ذُنُوبِي بِالتَّوْبَةِ
و كوشش و عمل مرا در دو سرا بسيار گردان و از بخشش خود، خيرات اين ماه را بر من نيكو گردان و سرپرستى من از گناهان و خطاهاى خود را با توبه
وَ مِنْ خَطَايَايَ بِسَعَةِ الرَّحْمَةِ وَ اغْفِرْ لِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ وَ لِوَالِدَيَّ وَ لِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ غُفْرَانَ مُتَنَزِّهٍ
و رحمت گستردهات قطع كن و در اين شب، من و پدر و مادر و همهى مردان و زنان مؤمن را بيامرز،
عَنْ عُقُوبَةِ الضُّعَفَاءِ رَحِيمٍ بِذَوِي الْفَاقَةِ وَ الْفُقَرَاءِ جَادٍ عَلَى عَبِيدِهِ شَفِيقٍ بِخُضُوعِهِمْ وَ ذِلَّتِهِمْ رَفِيقٍ لَا تَنْقُصُهُ الصَّدَقَةُ عَلَيْهِمْ
آمرزش كسى كه از كيفر درماندگان منزّه و به حاجتمندان و نيازمندان مهربان است و بر بردگانش مىبخشايد و در برابر فروتنى و خوارىشان مهربان است و همدمى كه تصدّق بر آنان چيزى از او نمىكاهد
وَ لَا يُفْقِرُهُ مَا يُغْنِيهِمْ مِنْ صَنِيعِهِ اللَّهُمَّ اقْضِ دَيْنِي وَ دَيْنَ كُلِّ مَدْيُونٍ وَ فَرِّجْ عَنِّي وَ عَنْ كُلِّ مَكْرُوبٍ
و آنچه با نيكى كردن، آنان را بىنياز مىسازد او را نيازمند نمىگرداند. خداوندا، وام من و همهى بدهكاران را ادا كن و از من و همهى اندوهگينان اندوهگشايى كن
وَ أَصْلِحْنِي وَ أَهْلِي وَ وُلْدِي وَ أَصْلِحْ كُلَّ فَاسِدٍ وَ انْفَعْ مِنِّي وَ اجْعَلْ فِي الْحَلَالِ الطِّيبِ الْهَنِيءِ الْكَثِيرِ السَّابِغِ مِنْ رِزْقِكَ عَيْشِي
و من و خانواده و فرزندانم و همه نابسامان [نابسامانى]ها را اصلاح كن و مرا سودمند قرار ده و زندگانى و روزى مرا در روزى حلال، پاكيزه، گوارا، فراوان و دلپذير خود
وَ مِنْهُ لِبَاسِي وَ فِيهِ مُنْقَلَبِي وَ اقْبِضْ عَنِ الْمَحَارِمِ يَدِي مِنْ غَيْرِ قَطْعٍ وَ لَا شَلٍّ وَ لِسَانِي مِنْ غَيْرِ خَرَسٍ
و جامهام را از آن و تصرّفم را در آن قرار ده و دست و زبان و گوش و چشم و پا و شرمگاه و شكم و ساير اندامهايم را از روزىهاى حرام كوتاه كن
وَ أُذُنِي مِنْ غَيْرِ صَمَمٍ وَ عَيْنِي مِنْ غَيْرِ عَمًى وَ رِجْلِي مِنْ غَيْرِ زَمَانَةٍ وَ فَرْجِي مِنْ غَيْرِ إِحْمَالٍ
بىآنكه دستم را قطع يا شل و زبانم را لال و گوشم را ناشنوا و چشمم را نابينا و پايم را زمينگير و شرمگاهم را نازا
وَ بَطْنِي مِنْ غَيْرِ وَجَعٍ وَ سَائِرِ أَعْضَائِي مِنْ غَيْرِ خَلَلٍ وَ أردني [أَوْرِدْنِي] عَلَيْكَ
و شكمم را دچار درد و ساير اندامهايم را دچار نارسايى كنى
يَوْمَ وُقُوفِي بَيْنَ يَدَيْكَ خَالِصاً مِنَ الذُّنُوبِ نَقِيّاً مِنَ الْعُيُوبِ لَا أَسْتَحْيِي مِنْكَ بِكُفْرَانِ نِعْمَةٍ
و در آن روز كه در پيشگاهت مىايستم در حالى بر خود وارد كن كه از گناهان خالص گرديده و از عيبها پاكيزهام و از ناسپاسى در برابر نعمت تو شرم ندارم
وَ لَا إِقْرَارٍ بِشَرِيكٍ لَكَ فِي الْقُدْرَةِ وَ لَا بِإِرْهَاجٍ فِي فِتْنَةٍ وَ لَا تَوَرُّطٍ فِي دِمَاءٍ مُحْرِمَةٍ
و به هيچكس بهعنوان شريك تو در قدرت اعتراف نكرده و هيچ فتنهاى را برنينگيختهام و در باتلاق خونهاى حرام نيفتادهام
وَ لَا بَيْعَةٍ أُطَوِّقُهَا عُنُقِي لِأَحَدٍ مِمَّنْ فَضَّلْتَهُ بِفَضِيلَةٍ وَ لَا وُقُوفٍ تَحْتَ رَايَةِ غُدَرَةٍ وَ لَا اسْوِدَادِ [أَسْوَدِ] الْوَجْهِ بِالْأَيْمَانِ الْفَاجِرَةِ
و بيعت با هركس را كه فضيلتى به او دادهاى بر گردن نگرفتهام و زير هيچ پرچم فريب و خيانت نايستادهام و رويم به واسطهى سوگندهاى دروغين
وَ الْعُهُودِ الْخَائِنَةِ وَ أَنِلْنِي مِنْ تَوْفِيقِكَ وَ هُدَاكَ مَا نَسْلُكُ بِهِ سُبُلَ طَاعَتِكَ وَ رِضَاكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و پيمانهاى خيانتآميز سياه نگرديده است و از توفيق و هدايت خود به اندازهاى به من برسان كه به واسطهى آن راههاى طاعت و خشنودىات را بپيمايم، اى مهربانترين مهربانان.