دعای أسالک مسألة المسکین المستکین و أبتهل إلیک
۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السابع و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الثالثة و العشرين منه و يومها، و من دعاء ليلة ثلاث و عشرين
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و هفتم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و سوم ماه، (دعاى هفتم شب بيست و سوّم) دعاى ديگر در شب بيست و سوّم:
أَسْأَلُكَ مَسْأَلَةَ الْمِسْكِينِ الْمُسْتَكِينِ وَ أَبْتَهِلُ إِلَيْكَ ابْتِهَالَ الْمُذْنِبِ الْبَائِسِ الذَّلِيلِ مَسْأَلَةَ مَنْ خَضَعَتْ لَكَ نَاصِيَتُهُ
خداوندا، از تو مانند بيچارهى افتاده درخواست مىكنم و بسان گناهكار نيازمند و ذليل به درگاهت تضرّع مىنمايم و چونان كسى تو را مىخوانم كه نفس او فروتن گرديده
وَ اعْتَرَفَ بِخَطِيئَتِهِ وَ فَاضَتْ [فَفَاضَتْ] لَكَ عَبْرَتُهُ وَ هَمَلَتْ لَكَ دُمُوعُهُ وَ ضَلَّتْ حِيلَتُهُ
و به گناه خود اعتراف دارد و در اثر آن چشمانش پر از اشك شده و سرشك از ديده مىريزد و بيچاره گرديده است
وَ انْقَطَعَتْ حُجَّتُهُ أَنْ تُعْطِيَنِي فِي لَيْلَتِي هَذِهِ مَغْفِرَةَ مَا مَضَى مِنْ ذُنُوبِي وَ اعْصِمْنِي فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمُرِي
و دليلى ندارد، كه در اين شب تمام گناهان گذشتهى مرا بيامرزى و در باقىمانده از عمرم مرا از گناه نگاه دارى
وَ ارْزُقْنِي الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ فِي عَامِي هَذَا وَ اجْعَلْهَا حَجَّةً مَبْرُورَةً خَالِصَةً لِوَجْهِكَ وَ ارْزُقْنِيهِ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي
و حجّ و عمره را در اين سال روزىام كن و آن را نيك و خالص براى روى [ذات يا اسما و صفات]خود قرار ده و براى هميشه تا زمانى كه زندهام نگاه داشتهاى، روزىام كن
وَ لَا تُخْلِنِي [تُخْلِفْنِي] مِنْ [عَنْ] زِيَارَتِكَ وَ زِيَارَةِ قَبْرِ نَبِيِّكَ [مُحَمَّدٍ] صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
و مرا از زيارت خود و قبر پيامبرت [حضرت محمّد]-درودهاى تو بر او و خاندان او-بىنصيب مفرما.
إِلَهِي وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَكْفِيَنِي مَئُونَةَ خَلْقِكَ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ
معبودا، نيز از تو درخواست مىكنم كه مرا از شرّ همهى آفريدههايت اعمّ از جنّيان و انسانها و عرب و عجم
و هر جنبندهاى كه زمام امور آن به دست تو است، كفايت نمايى. به راستى كه تو بر راه راست استوار هستى.
اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِي فِيمَا تَقْضِي وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ مِمَّا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَكِيمِ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ فِي الْقَضَاءِ
خداوندا، جزو قضا و قدرهاى محتوم خود و جزو امور استوار خود كه در اين شب فيصله مىدهى و جزو سرنوشت حتمى خود
الَّذِي لَا يُرَدُّ وَ لَا يُبَدَّلُ أَنْ تَكْتُبَنِي مِنْ حُجَّاجِ بَيْتِكَ الْحَرَامِ فِي عَامِي هَذَا الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ الْمَشْكُورِ سَعْيُهُمُ
كه برگشت و تبديل در آن راه ندارد، نام مرا جزو حاجيان خانهى محترمت بنويس، حاجيانى كه حجّشان نيك و كوشش و عملشان مورد سپاس
الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمُ الْمُكَفَّرِ عَنْهُمْ سَيِّئَاتُهُمْ وَ أَنْ تُطِيلَ عُمُرِي وَ أَنْ تُوَسِّعَ لِي فِي رِزْقِي وَ ارْزُقْنِي وَلَداً بَارّاً إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ (بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيط)[2]
و گناهانشان بخشوده و بدىهايشان پوشيده است و عمر مرا طولانى نموده و روزى گسترده به من عطا كن و فرزند نيك به من روزى كن. به راستى كه تو بر هر چيز توانايى و به همهى اشيا احاطه دارى.