دعای روز سی ام رمضان براساس نسخه ای کهن (اقبال الاعمال)
۱۳ خرداد ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الخامس و الثلاثون فيما نذكره من عمل آخر يوم من شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و پنجم- اعمال و دعاهای مخصوص روز سی ام ماه رمضان (اولین دعا براساس نسخه ای کهن از کتاب های دعا):
و فيه عدة دعوات و زيادات منها الدعوات المتكررة كل يوم من شهر الصيام و قد قدمنا ذكرها في أول يوم من الشهر و منها ما يختص بيوم الثلاثين من الفصول الثلاثين فمن ذلك ما وجدناه في نسخة عتيقة من كتب الدعوات
اعمال اين روز عبارتاند از: دعاهايى كه در هر روز ماه صيام خوانده مىشود، كه در ضمن اعمال روز اوّل ماه گذشت و دعاهاى مخصوص روز سىام ماه رمضان، بدين ترتيب دعاى روز آخر ماه رمضان براساس نسخهاى كهن از كتابهاى دعا
مَا يُقَالُ آخِرَ يَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ
آنچه می شود گفت در آخرین روز ماه رمضان
اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ تَفَضَّلْتَ عَلَيْنَا فَهَدَيْتَنَا وَ مَنَنْتَ عَلَيْنَا فَعَرَفْتَنَا وَ أَحْسَنْتَ إِلَيْنَا
خداوندا، تو مهربانترين مهربانان هستى و معبودى جز تو وجود ندارد، بر ما تفضّل نمودى و هدايتمان كردى و بر ما منّت نمودى و [خود را]به ما شناساندى و به ما نيكى كردى
فَأَعَنْتَنَا عَلَى أَدَاءِ مَا افْتَرَضْتَ عَلَيْنَا مِنْ صِيَامِ شَهْرِكَ شَهْرِ رَمَضَانَ
و ما را بر اداى روزهى ماه خود، ماه رمضان كه بر ما واجب گردانيدهاى، يارى دادى.
فَلَكَ الْحَمْدُ بِمَحَامِدِكَ كُلِّهَا عَلَى جَمِيعِ نَعْمَائِكَ كُلِّهَا حَتَّى يَنْتَهِيَ الْحَمْدُ إِلَى مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى [تَرْضَاهُ] وَ هَذَا آخِرُ يَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ
پس ستايش تو را به همهى ستايشهاى تو بر همهى نعمتهايت، تا اينكه ستايش به آنچه دوست دارى و مىپسندى، منتهى گردد و اين آخرين روز ماه رمضان است.
فَإِذَا انْقَضَى فَاخْتِمْهُ لَنَا و الشهادة [بِالسَّعَادَةِ] وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ وَ الرِّزْقِ الْوَاسِعِ الْكَثِيرِ الطَّيِّبِ
پس هرگاه بهسر آمد، آن را براى ما همراه با نيكبختى [شهادت]و رحمت و آمرزش و روزى گسترده و فراوان و پاكيزه،
الَّذِي لَا حِسَابَ فِيهِ وَ لَا عَذَابَ عَلَيْهِ وَ الْبَرَكَةِ وَ الْفَوْزِ بِالْجَنَّةِ وَ الْعِتْقِ مِنَ النَّارِ
كه نه از ما حساب بكشى و نه در برابر آن كيفر كنى، و بركت و دست يافتن به بهشت و آزادى از آتش جهنّم به پايان آر
وَ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْهُ وَ أَهِلَّهُ عَلَيْنَا بِأَفْضَلِ الْخَيْرِ وَ الْبَرَكَةِ وَ الْكَرَامَةِ وَ السُّرُورِ عَلَيَّ وَ عَلَى أَهْلِي وَ وَالِدَيَّ وَ ذُرِّيَّتِي يَا كَرِيمُ
و آن را آخرين ديدار ما با ماه رمضان قرار مده و هلال آن را با برترين خير و بركت [و كرامت] و شادمانى براى من و خانواده و پدر و مادر و فرزندانم، بر ما برآور، اى بزرگوار.
اللَّهُمَّ هَذَا (شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ [أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ] هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ)[1] وَ قَدْ تَصَرَّمَ
خدايا، اين همان ماه رمضانى است كه قرآن را در آن براى هدايت مردم و به عنوان نشانههاى روشن از هدايت و جداسازى [حق از باطل] فروفرستادهاى [فروفرستادهشده است]به پايان رسيد.
فَأَعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَنْ تَغِيبَ الشَّمْسُ مِنْ هَذَا الْيَوْمِ أَوْ يَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ هَذِهِ اللَّيْلَةِ وَ لَكَ قِبَلِي ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَةٌ تُرِيدُ أَنْ تُعَذِّبَنِي بِهَا [عَلَيْهَا] يَوْمَ أَلْقَاكَ
پس به روى [اسما و صفات، يا ذات]بزرگوارت پناه مىبريم كه آفتاب اين روز غروب يا سپيدهدم اين شب طلوع كند و گناه يا كار زشت پيامددارى داشته باشم كه بخواهى در روزى كه تو را ملاقات مىكنم،
أَيْ مُلَيِّنَ الْحَدِيدِ لِدَاوُدَ أَيْ كَاشِفَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ عَنْ أَيُّوبَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ هَبْ لِي فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ كُلُّ تَبِعَةٍ وَ ذَنْبٍ لَكَ قِبَلِي
به واسطهى آن مرا عذاب كنى. اى نرمكنندهى آهن براى حضرت داوود، اى برطرفكنندهى اندوه بزرگ از حضرت ايوب، بر حضرت محمّد و اهل بيت او درود فرست و آزادى از آتش جهنّم و همهى گناهان پيامددار و ناروا را كه دارم، به من ارزانى دار
وَ اخْتِمْ لِي بِالرِّضَا عَنِّي وَ الْجَنَّةِ يَا اللَّهُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الْمُبَارَكِينَ الْأَخْيَارِ وَ سَلِّمْ تَسْلِيماً
و كار مرا به خشنودى خود و بهشت ختم كن. اى خدا اى مهربانترين مهربانان، بر حضرت محمّد و اهل بيت خجسته و نيك او درود و به نحو شايسته سلام بفرست.