وقایع روز بیست و ششم رجب

وفات جناب ابوطالب (ره)۱۰ بعثت به قول مشهور (منتهى الآمال)

عبدالمطلب ده فرزند داشت . يكى ابوطالب عم پيغمبر اسلام و والد محترم حضرت على عليه‌السلام بود . نام ابوطالب يا عبدمناف (يعنى عبدالعالى ) يا عمران بود و ابوطالب شخصى مؤمن و در نصرت رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم كوتاهى نكرد . بعد از وفات آمنه پيغمبر را عبدالمطلب و بعد از او ابوطالب كفالت نمود و تا دم مرگ پيغمبر اسلام را يارى نموده است و حتى حضرت را ۳ سال در شعب نگهداشت، در سال دهم بعثت از دنيا رفت و رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در مصيبت آن بزرگوار بسيار متاءثر و محزون شد و در تشييع جنازه او گريست و فرمود : اى عمو تو در هيچ كارى مرا تنهانگذاشتى و دين خدا را يارى كردى . تو حامى من بودى . خداوند به تو جزاى خير دهد.

ابوطالب و عبدالله پدر پيغمبر اسلام از يك مادر به ام فاطمه دختر عمروبن عائذ بودند و بعد از وفات جناب خديجه و ابوطالب حضرت پيغمبر چنان محزون شد كه آن سال را عام الحزن ناميدند . قبر مبارك ابوطالب در حجون مكه مى باشد و پيامبر از شدت حزن چند روز در خانه نشست و بيرون نيامد . ابوطالب چهار پسر و دو دختر داشت: طالب - عقيل - جعفر - على عليه‌السلام . امّ هانى كه نامش فاخته بود  جُمانه و مادر همه اش فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف است كه همسر جناب ابوطالب بود.

ناگفته نماند كه جناب ابوطالب مسلمان و مؤمن ازدنيا رفت . چنانكه حضرت امام باقرعليه‌السلام فرموده : مات ابوطالب بن عبدالمطلب مسلما مؤمنا و ديوان شعرش دلالت بر ايمان او دارد . سپس محبت و تربيت و يارى او و دشمنى دشمنان پيامبر و دوستى دوستانش و تصديق پيامر و امر كردن ابوطالب به دو فرزندش على عليه‌السلام و جعفر كه ايمان بياورند به آنچه پيامبر آورده اينها همه دليل بر ايمان جناب ابوطالب بود.

سفينه ۲ ص ۸۸ : اماميّه معتقد است كه  جناب ابوطالب مسلمان از دنيا رفته . ولى عده اى از عامّه گفته اند : مات على دين قومه. و عده اى نيز او را مؤمن دانند و ابن ابى الحديد گويد : نسبت غير مؤمن بودن او از معاويه سرچشمه گرفته.