شعر گهواره اشک (با موضوع شهادت حضرت علی اصغر (ع))

گهواره ای از اشک می ماند برای من

او می رود باور ندارم، نه! خدای من!

او کوچک است و جنگ کردن را نمی داند

باید بماند تا ببارد، پا به پای من

دستان پرچین و چروکم ار بگیرد، آه!

تا تکیه گاهم باشد و فردا عصای من

با یک بغل پروانه من می آمدم، حالا

گهواره ای خالی ست سهم کربلای من

من فرق آب و آتش و تب را نمی فهمم

بشکن خودت را آسمان! در های های من

باران بزن امشب که من امشب عزادارم

یک لحظه همدم باش با حال و هوای من

هق هق امان قصه من را نخواهد داد

صدها ترک برداشته، امشب صدای من

من قصه را می گویم اما آنکه مادر نیست

کمتر می آشوبد ز شرح ماجرای من

یک شاپرک از دامنم آهسته پر می زند

پشت سرش مانده ست، رد اشک های من

ای کاش من پر می گرفتم، بالهایم کو؟>

دیگر کسی باقی نمانده در سرای من

بر روی قنداق سپدش، بال می بستم

تا پر زند آهسته همراه دعای من

او ، آّ می خواهد ولی آنها نمی فهمند

گل بر گلویش کاشتند ای وای من! وای من

او می گذشت و بالهایش را تکان می داد

من ماندم و گهواره ای از اشک های من.......