پوستر و استوری حکمت 60 نهج البلاغه: زبان درنده

سگ های وحشی را دیده ای؟ ببرها و پلنگ های باغ وحش را چطور؟ دیده ای که چطور از پشت قفس برای مردم و تماشاچی ها دندان تیز می کنند؟ آن ها را با غُل و زنجیر نگه می دارند. همه می دانند اگر قفس و میله و غُل و زنجیر نبود، حتی یک ثانیه هم از شرّ این حیاوانات در امان نبودند.

زبان آدمی نیز همین طور است: خدا آن را در حصار لب ها و دندان ها قرار داده است و اگر رهایش کنی و مراقبش نباشی، مثل حیوانی درنده حمله کرده و اطرافیانش را زخمی می کند؛ تازه، چنین زبانی قبل از آنکه به دیگران آسیب برساند، به صاحبش صدمه می زند؛ پس خوب است افسار زبانمان را محکم نگه داریم و با حفظ آن، از آسیب رساندن به خود و دیگران جلوگیری کنیم.