پوستر و استوری حکمت 119 نهج البلاغه: دنیا؛ مار خوش خط و خال

در طبیعت، مارهای زیبا و خوش خط و خالی یافت می شوند که پوستشان نرم و رنگارنگ است؛ اما درون بدنشان سمّی کشنده دارند که اگر با دیدن ظاهر زیبایشان به آن ها نزدیک شویم، بسیار خطرناکند؛ دُرست مثل گل های زیبای گوشت خواری که جانوری را به سمت خودشان می کشانند و بعد در فرصتی مناسب، آن را در یک لقمه چرب می کنند یا مثل وقتی که خیال می کنی یک سنگ طلا، ته رودخانه افتاده است و خم می شوی تا آن را برداری. فکر کن همین که سنگ را توی دستت بگیری، پایت هم لیز بخورد و بیفتی داخل آب. وقتی آب تو را با خودش می برد و نزدیک است غرقت کند، تازه می فهمی چیزی که به خاطرش جانت را به خطر انداخته ای، فقط یک سنگ براق بی ارزش بوده است!

دنیا هم مثل همه این مثال ها پر از رنگ و لعاب های جورواجور است و آدم را گول می زند. آدم های نادان وقتی از دور، پوست نرم و خوش رنگ مار را می بینند، خیال می کنند تابلوی نقاشی قشنگی پیدا کرده اند. دست دراز می کنند سمتش و مار آن ها را نیش می زند؛ اما آدم های عاقل با دیدن پوست مار می فهمند چه خطر بزرگی تهدیدشان می کند؛ برای همین، با احتیاط از کنارش رد می شوند تا زهر مار آن ها را به کشتن ندهد! دنیا هم مثل همان موجود خطرناک خوش خط و خال، هیچ وقت به انسان ها وفا نمی کند و اگر کسی گول زرق و برق آن را بخورد، در حقیقت، زندگی و جان خود را به خطر انداخته است.