پوستر و استوری حکمت 39 نهج البلاغه: خانه بی ستون

حتماً تو هم دوست داری در روزهای ولادت یا شهادت اهل بیت علیهم السلام در خانه تان مجلس مولودی یا روضه برگزار شود.

می دانی که این کار خیلی هم ثواب دارد؛ اما بعضی وقت ها یادت می رود به موضوعات مهم تر توجه کنی؛ مثلاً صدای بلندگو را آن قدر بلند می کنی تا صدای مجلس به هفت کوچه آن طرف تر هم برسد! به خیال خودت کار خوبی کرده ای؛ اما به این موضوع فکر نکرده ای که شاید یکی از همسایه ها مریض باشد و بخواهد استراحت کند. این وقت ها تو به جای اینکه ثواب کنی، کباب می شود؛ چون حفظ حقوق همسایه واجب است و برگزاری مراسم مذهبی، مستحب!

گاهی هم ممکن است تا دیروقت بیدار بمانی و نمازهای مستحبی بخوانی؛ ولی از شدت خستگی، نماز صبحت قضا شود! تازه انتظار داری که خدا هم بگوید: «بارک الله بنده خوبم!» حواست نیست که نماز صبح واجب است و عبادت شبانه، مستحب!

گاهی اوقات، آن قدر در انجام کارهای مستحبی پافشاری می کنیم که از انجام واجبات جا می مانیم؛ در نتیجه، نه فقط به خدا نزدیک تر نمی شویم؛ بلکه چند پله هم از نردبان رسیدن به او پایین می افتیم. خانه ای که ستون نداشته باشد، آجرهای رنگارنگ به چه دردش می خورد؟!