پوستر و استوری حکمت 80 نهج البلاغه: گمشدۀ مؤمن

بیشتر آدم های جهان نه سیاه اند و نه سفید؛ یعنی خاکستری هستند: مجموعه ای از خوب ها و بدها در کنار هم. خداوند هم، علم و حکمت را مثل دانه های پراکنده روی زمین پخش کرده و در وجود آدم های مختلف گذاشته است!

حتماً شنیده ای که گاهی اوقات حتی دشمنان خدا یا آدم های بد هم، یک خصلتِ خوب داشته و از سوی دیگران تحسین شده اند؛ مثلاً دزدی که مال مردم را می خورد؛ اما روحیات جوانمردانه ای دارد یا کسی که به خدا ایمان ندارد؛ اما با اختراعی خوب و به درد بخور، به نسل بشر خدمت کرده است!

حالا به نظرات، اگر آدمی بد، صاحب علم جدیدی باشد و ما برای پیشرفت، به آن علم نیاز داشته باشیم، باید بگوییم چون آدم خوبی نیست، از علم و دانش او استفاده نمی کنیم؟ درست است که شاید خدا در مجموع از این آدم ها راضی نباشد؛ اما ما می توانیم از ویژگی های مثبت آن ها درس بگیریم و جهان بهتری را برای خودمان و دیگران بسازیم.

مهم این است که بدانیم زمین مثل سفره ای است که علم و دانش را روی آن پهن کرده اند. فرقی نمی کند درس هایش را از آدم های با خدا یاد بگیریم یا از آدم های خدانشناس. فرقی نمی کند از حادثه های بد درس بگیریم یا از اتفاق های شیرین: مهم این است که خوب و بد را از هم بشناسیم و علم و حکمت را دانه دانه از روی زمین جمع کنیم و در ظرف وجود خودمان بریزیم.