جنابت در احادیث

امام على عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از خوردن به هنگام جنب بودن نهى كرد و فرمود:

إنّه يورِثُ الفَقْرَ

آن فقر مى آورد.

( وسائل الشيعة: ۱/۴۹۵/۵ )

امام على عليه السلام :

لا يَنامُ المُسلمُ و هُو جُنُبٌ  و لا يَنامُ إلاّ على طَهورٍ .

 فإنْ لَم يَجِدِ الماءَ فلْيَتيمَّمْ بالصَّعيدِ

مسلمان  در حال جنابت نمى خوابد و جز با طهارت به بستر خواب نمى رود .

 پس اگر آب نيافت، بايد با خاك تيمّم كند .

( وسائل الشيعة: ۱/۵۰۱/۳ )

امام باقر عليه السلام :

الجُنُبُ إذا أرادَ أنْ يَأكُلَ و يَشْرَبَ ، غَسَلَ يَدَهُ و تَمَضْمَضَ و غَسَلَ وَجهَهُ ، و أكَلَ و شَرِبَ

انسان جنب هرگاه بخواهد چيزى بخورد و بياشامد، دست و صورت خود را بشويد و آب در دهان بگرداند، آن گاه بخورد و بياشامد .

( وسائل الشيعة: ۱/۴۹۵/۱ )

امام صادق عليه السلام :

لا يذوقُ الجُنُبُ شيئاً حتّى يَغسِلَ يَديهِ و يَتَمضْمَضَ ؛

فإنَّهُ يُخاف مِنه الوَضَحُ

شخص جنب هيچ چيزى نچشد ،  مگر آن كه پيشتر دستانش را بشويد و آب در دهان بچرخاند ؛

زيرا [ در غير اين صورت ] بيم آن مى رود كه به پيسى مبتلا شود.

( وسائل الشيعة : ۱/۴۹۵/۲ )

امام صادق عليه السلام :

إذا كانَ الرَّجُلُ جُنُباً ، لَم يأكُلْ و لَم يَشرَبْ حتّى يتوضّأ
چون مردى جنب است، پيش از وضو گرفتن، نخورد و نياشامد.

( وسائل الشيعة : ۱/۴۹۵/۴ )

منبع: میزان الحکمه، جلد دوم.