خیانت در احادیث

خيانت :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

أربَعٌ لا تَدخُلُ بَيتا واحِدَةٌ مِنهُنَّ إلاّ خَرِبَ و لَم يَعْمُرْ بِالبَركَةِ :

الخِيانَةُ  و السَّرِقةُ  و شُربُ الخَمرِ  و الزِّنا .

چهار چيز است كه يكى از آنها به خانه اى درنيايد ، مگر اين كه آن خانه ويران شود و روى بركت را نبيند :

خيانت ، دزدى ، شرابخوارى و زنا.

( الأمالي للصدوق : ۴۸۲/۶۵۲ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

لَيسَ مِنّا مَن خَانَ بالأمانَةِ .

از ما نيست كسى كه در امانت خيانت كند .

( بحار الأنوار : ۷۵/۱۷۲/۱۴ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 لَيسَ مِنّا مَن خانَ مُسلِما في أهلِهِ و مالِهِ .

از ما نيست كسى كه نسبت به زن و مال مسلمانى خيانت ورزد .

( الاختصاص : ۲۴۸ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

المَكْرُ و الخَدِيعَةُ و الخِيانَةُ في النّارِ .

حيله گرى و فريب و خيانت در دوزخند. 

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 لا تَخُنْ مَن خانَكَ فتكونَ مِثلَهُ .

به كسى كه به تو خيانت كرده است خيانت نكن كه تو نيز چون او خواهى بود .

( بحار الأنوار : ۱۰۳/۱۷۵/۳ )

امام على عليه السلام :

 لا تَخُنْ مَنِ ائتمَنَكَ ، و إنْ خانَكَ

و لا تَشِنْ عَدُوَّكَ ،  و إنْ شانَكَ .

 به آن كه تو را امين شمرده است خيانت مكن ، هرچند او به تو خيانت ورزد

و دشمنت را بد نام مكن ، هرچند او تو را بد نام كرده باشد .

( غرر الحكم : ۱۰۴۱۸ )

الكافى ـ به نقل از سليمان بن خالد ـ :

 سألت أبا عبد اللّه عليه السلام عَن رجُلٍ وقَعَ لي عِندَهُ مالٌ فَكابَرَني علَيهِ و حلَفَ .

ثُمّ وقَعَ لَه عِندي مالٌ .

 فآخُذُهُ مكانَ مالِي الّذي أخَذَهُ و أجحَدُهُ و أحْلِفُ علَيهِ كما صنَعَ ؟

فقال : إنْ خانَكَ  ، فَلا تَخُنْهُ .  فلا تَدخُلْ فيما عِبْتَهُ علَيهِ .

 

از امام صادق عليه السلام پرسيدم : من به مردى مالى سپردم و او انكار كرد و سوگند خورد كه چيزى به او نداده ام .

سپس مالى از او به دست من افتاد .

 آيا مى توانم آن را به جاى مالى كه از من گرفت و انكارش كرد و سوگند خورد، بردارم؟

حضرت فرمود : اگر او خيانت كرد ،  تو خيانت مكن و كارى را كه بر او خرده مى گيرى، خودت مرتكب نشو .

( الكافي : ۵/۹۸/۱ )

الكافى ـ به نقل از معاوية بن عمار ـ :

 قلت لأبي عبد اللّه عليه السلام :  الرّجُلُ يكونُ لِي علَيهِ الحقُّ فيَجْحَدُنِيهِ  .

ثُمَّ يَسْتَودِعُني مالاً.

أ لِيَ أنْ آخُذَ مالِي عِندَهُ ؟

قال : لا ، هذهِ خِيانَةٌ .

به امام صادق عليه السلام عرض كردم : من به كسى پولى مى سپارم و او انكار مى كند كه به وى چيزى سپرده ام .

 بعد از مدتى او مالى به من مى سپارد .

آيا مى توانم آن را به جاى پولى كه نزد او دارم [ و به من نمى دهد ] بردارم ؟

فرمود : نه . اين خيانت است .

( الكافي ۵/۹۸/۲ )

تفسير خيانت و خائن :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 إفْشاءُ سِرِّ أخيكَ  ، خِيانَةٌ ؛ 

 فاجتَنِبْ ذلكَ .

 فاش كردن راز برادرت  ، خيانت است ؛

پس از اين كار دورى كن .

( بحار الأنوار: ۷۷/۸۹/۳ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 أمّا علاَمةُ الخائنِ فأربَعةٌ:

عِصْيانُ الرّحمانِ  و أذى الجِيرانِ  و بُغْضُ الأقْرانِ و القُرْبُ إلى الطُّغْيانِ .
 

نشانه خيانتكار چهار چيز است : 

نافرمانى خداى رحمان  ، آزار رساندن به همسايگان ، نفرت از همگنان و نزديك شدن به طغيان و سركشى .

( تحف العقول : ۲۲ )

امام على عليه السلام :

 الخائنُ مَن شَغَلَ نفسَهُ بغَيرِ نَفْسِهِ

و كانَ يَومُهُ شَرّا مِن أمْسِهِ .

خيانتكار كسى است كه خودش را رها كرده ،  به معايب ديگران بپردازد

و امروزش بدتر از ديروزش باشد .

( غرر الحكم : ۲۰۱۳ )

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه : « به خدا و پيامبر خيانت نكنيد و در امانتهايتان خيانت مورزيد···»( الأنفال : ۲۷ ) ـ فرمود :

فخِيانَةُ اللّه ِ و الرّسولِ ،  مَعْصيَتُهُما

و أمّا خِيانَةُ الأمانَةِ  ، فكُلُّ إنسانٍ مَأمونٌ على ما افْتَرَضَ اللّه ُ عزّ و جلّ علَيهِ .

 خيانت به خدا و پيامبر، همان نافرمانىِ ايشان است

و اما خيانت در امانت، هر انسانى امانتدارِ فرايضى است كه خداوند عزّ و جلّ بر او واجب كرده است .

( تفسير القمّي : ۱/۲۷۲ )

الخصال ـ به نقل از ابو هارون نابينا ـ امام صادق عليه السلام به من فرمود :

 يا أبا هارونَ ! إنّ اللّه َ تباركَ و تعالى آلى علَى نفسِهِ أن لا يُجاوِرَهُ خائنٌ .

قالَ : قلتُ : و ما الخائنُ ؟

قالَ : مَنِ ادّخَرَ عن مؤمنٍ درْهَما أو حَبَسَ عَنهُ شيئا مِن أمرِ الدُّنيا .

 اى ابى هارون ! خداوند تبارك و تعالى با خود عهد كرده است كه خائنى را همجوار خود نكند .

هارون مى گويد : عرض كردم : خائن كيست ؟

فرمود : آن كه درهمى يا چيزى از مال دنيا را از مؤمنى دريغ دارد و پنهان كند .

( الخصال : ۱۵۱/۱۸۵ )

امام صادق عليه السلام :

أيـُّما رجُلٍ مِن أصْحابِنا اسْتَعانَ بهِ رجُلٌ من إخْوانِهِ في حاجَةٍ  فلَم يُبالِغْ فيها بكُلِّ جُهْدِه ، فقد خانَ اللّه َ و رسولَهُ و المؤمنينَ .

هر يك از ياران ما كه برادرش در مشكلى از او كمك بخواهد و وى با تمام توان خود در كمك به او نكوشد ، هر آينه به خدا و پيامبر او و مؤمنان خيانت كرده است .

( بحار الأنوار: ۷۵/۱۷۵/۷)

امام جواد عليه السلام :

كَفى بالمَرءِ خِيانَةً أنْ يكونَ أمينا للخَوَنَةِ .

 در خيانت كارى مرد همين بس كه امانتدار خيانتكاران باشد.

( بحار الأنوار: ۷۸/۳۶۴/۴ )

اوج خيانت :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 تَناصَحوا في العِلمِ ؛

 فإنّ خِيانَةَ أحَدِكُم في عِلْمِه أشَدُّ مِن خِيانَتِهِ في مالِهِ .

در علم و دانش با يكديگر صادق باشيد ؛

زيرا خيانت در علم، بدتر از خيانت در مال است .

( بحار الأنوار : ۲/۶۸/۱۷ )

امام على عليه السلام :

غايَةُ الخِيانَةِ  ، خِيانَةُ الخِلِّ الوَدودِ  و نَقْضُ الْعُهُودِ .

اوج خيانت ، خيانت كردن به دوست صميمى و شكستن عهد و پيمانهاست .

( غرر الحكم : ۶۳۷۴ )

امام على عليه السلام :

من أفْحَشِ الخِيانَةِ  ، خِيانَةُ الوَدائعِ .

يكى از زشت ترين خيانتها ، خيانت در سپرده هاست .

( غرر الحكم : ۹۳۱۰ )

امام على عليه السلام :

إنّ أعْظَمَ الخِيانَةِ ، خيانَةُ الاُمّةِ (الأمَنةِ)  

و أفْظَعَ الغِشِّ ، غِشُّ الأئمّةِ .

بزرگترين خيانت، خيانت به امّت است

و زشت ترين دغل ، دغلكارى با پيشوايان است.

( نهج البلاغة : الكتاب ۲۶ )

گوناگون :

امام على عليه السلام :

الغَدْرُ ،  أقْبَحُ الخِيانَتَينِ .

عهد شكنى، زشت ترين خيانت است .

(غرر الحكم : ۱۶۹۰ )

امام على عليه السلام :

إذا ظَهَرتِ الجِناياتُ (الخِياناتُ)  ، ارتَفَعتِ البَرَكاتُ .

هرگاه گناهان ( خيانتها ) آشكار شود، بركتها از ميان برود .

( غرر الحكم : ۴۰۳۰ )

امام على عليه السلام :

 لَرُبَّما خانَ النَّصيحُ   المؤتَمنُ و نَصَحَ المُسْتَخانُ .

گاه باشد كه مشاور مورد اعتماد، خيانت كند و [ بر عكس ] آن كه مورد اعتماد نيست، صداقت نشان دهد.

(غرر الحكم : ۷۳۹۱ )

امام على عليه السلام :

مَن أمِنَ الزَّمانَ ،  خانَهُ .

هركه زمانه را امين شمرد [ و به او اعتماد نمود ] ، زمانه به او خيانت كرد .

( نهج البلاغة : الكتاب ۳۱ )

امام صادق عليه السلام :

 شَرُّ الرِّجالِ  ، التُّجّارُ الخَوَنةُ
 

بدترين مردمان ، بازرگانانِ خيانت كارند .

( بحار الأنوار : ۱۰۳/۱۰۳/۵۵ )
 

 

میزان الحکمه،جلد سوم