گرو در احادیث

گرو

امام باقر عليه السلام :

لا رَهْنَ إلاّ مَقبوضا .
 رهن (گرو) ، بدون قبض (گرفتن) تحقق پيدا نمى كند .

امام صادق عليه السلام :

مَن كانَ الرَّهنُ عِندَهُ أوثَقَ مِن أخيهِ المُسلمِ فَأنا مِنهُ بَرِيءٌ .
من از كسى كه «گرو» در نظرش، معتبرتر از «برادر مسلمانش» باشد بيزارم .

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال درباره اين روايت كه : من از كسى كه گرو در نظرش معتبرتر از برادر مسلمانش باشد ـ فرمود :

ذلكَ إذا ظَهَرَ الحَقُّ ، و قامَ قائمُنا أهلَ البيتِ .
 اين موضوع در زمانى است كه حق [مطلق ]آشكار شود و قائم ما خاندان ظهور كند .

گرو بودن انسان

امام على عليه السلام :

 الأقاوِيلُ مَحفوظَةٌ ، و السَّرائرُ مَبلُوَّةٌ ، و كلُّ نَفسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ و الناسُ مَنقُوصُونَ مَدخولونَ إلاّ مَن عَصَمَ اللّه ُ .
گفته ها، نگهدارى مى شود و نهفته ها و درونها، آشكار مى گردد و «هر كس در گرو كارى است كه مى كند» و خردهاى مردمان ، ناقص و بيمار است ، مگر كسى كه خدايش نگه دارد .

امام على عليه السلام :

 فالقُرآنُ آمِرٌ زاجِرٌ ، و صامِتٌ ناطِقٌ ، حُجّةُ اللّه ِ على خَلقِهِ ، أخَذَ علَيهِ مِيثاقَهُم ، و ارتَهَنَ علَيهِم أنفُسَهُم .
قرآن دستور دهنده [به خوبيها ]و باز دارنده [از بديها] است و خاموشىْ گوياست، حجّت خدا بر بندگان اوست ، از آنان درباره [عمل به ]قرآن پيمان گرفته است و آنان را به ازاى خودشان، گروگان گرفته است .

امام على عليه السلام :

فارْعَوا عِبادَ اللّه ِ ما بِرِعايَتِهِ يَفُوزُ فائزُكم،و بِإضاعَتِهِ يَخسَرُ مُبطِلُكم، و بادِرُوا آجالَكُم بِأعمالِكم ، فإنّكُم مُرتَهَنُونَ بما أسلَفتُم ، و مَدِينُونَ بما قَدَّمتُم .
 پس ، اى بندگان خدا! رعايت كنيد آنچه را كه به سبب رعايتش ، رستگارتان سود مى برد و با فرو گذاشتنش ، تبهكارتان زيان مى بيند و پيش از فرا رسيدن اجلهايتان كار كنيد ؛ زيرا شما گروگان چيزى هستيد كه پيشاپيش فرستاده ايد و در قبال آنچه كرده ايد ، جزا داده مى شويد .

امام على عليه السلام :

و اذكُرُوا تِيكَ الَّتِي آباؤكُـم و إخوانُكم بها مُرتَهَنُونَ و علَيها مُحاسَبُونَ .
 و به ياد آوريد آنچه را كه پدران و برادران شما در گرو آن هستند و براى آن حسابرسى مى شوند .

امام على عليه السلام ـ در سفارش خود به فرزندش حسن عليه السلام ـ فرمود :

 مِنَ الوالِدِ الفانِ، المُقِرِّ للزَّمانِ···إلى المَولودِ المُؤَمِّلِ ما لا يُدرَكُ ، السّالِكِ سَبِيلَ مَن قد هَلَكَ ، غَرَضِ الأسقامِ ، و رَهِينَةِ الأيّامِ .
 از پدرى رفتنى و معترف به چيرگى زمان . . . به فرزند آرزومندى كه به آرزوهايش نمى رسد ، و راهِ رفتگان را مى پويد ، و آماج بيماريهاست و گروگان روزها .

كسى كه گروگان گناه خويش است

امام على عليه السلام :

إنَّ أبغَضَ الخَلائقِ إلى اللّه ِ رَجُلانِ : رَجُلٌ وَكَلَهُ اللّه ُ إلى نَفسِهِ فهُو جائرٌ عن قَصْدِ السَّبيلِ ، مَشغوفٌ بكَلامِ بِدعَةٍ ، و دُعاءِ ضَلالَةٍ ، فهُو فِتنَـةٌ لِمَنِ افتَتَنَ بِهِ ، ضالٌّ عن هَدْيِ مَن كانَ قَبلَهُ ، مُضِلٌّ لِمَنِ اقتَدى بهِ في حَياتِهِ و بَعدَ وَفاتِهِ ، حَمّالُ خَطايا غَيرِهِ ، رَهنٌ (رَهِينٌ) بِخَطِيئَتِهِ .
 مبغوضترين مردمان نزد خداوند دو كس اند : كسى كه خداوند او را به خودش وا گذاشته باشد ؛ چنين كسى، از راه راست منحرف شود و به گفته هاى بدعت آميز و دعوتهاى گمراه كننده دل بندد . پس، او سبب فتنه و گمراهى كسانى است كه فريفته او مى شوند ؛ راه راست پيشينيان خود را گم مى كند و كسانى را هم كه در زمان حياتش و پس از مرگش از او پيروى كنند ، گمراه مى سازد ؛ بار گناهان ديگران را به دوش مى كشد و گروگان گناه خويش نيز مى باشد ···

امام على عليه السلام ـ در نكوهش بصريان، پس از جنگ جمل ـ فرمود :

كُنتُم جُندَ المَرأةِ ··· و المُقِيمُ بَينَ أظهُرِكُم مُرتَهَنٌ بذَنبِهِ ، و الشاخِصُ عَنكُم مُتَدارَكٌ برَحمَةٍ مِن رَبِّهِ .
شما لشكريان آن زن بوديد . . . هر كس در ميان شما به سر بَرَد گروگانِ گناه خويش است و هر كه از ميان شما بيرون رود، رحمت پروردگارش راباز يافته باشد .

گروگانهاى گورها

امام على عليه السلام ـ به دنيا ـ فرمود :

إلَيكِ عَنّي يا دُنيا !···أينَ الاُمَمُ الذينَ فَتَنتِهِم بِزَخارِفِكِ؟! فَها هُم رَهائنُ القُبورِ ، و مَضامِينُ اللُّحُودِ ! و اللّه لو كُنتِ شَخصا مَرئيّا ، و قالَبا حسِّيا ، لَأقَمتُ علَيكِ حُدودَ اللّه ِ في عِبادٍ غَرَرتِهِم بِالْأمانِيِّ .
دور شو از من اى دنيا! . . . كجايند آن اقوامى كه با زرق و برق خود، آنان را فريفتى؟ هان! آنان گروگانِ گورهايند و در ميان لحدها! به خدا سوگند ، اى دنيا اگر جسمى مشهود و پيكرى محسوس مى بودى ، به كيفر آن كه بندگانى را به آرزوهايت فريب دادى ، مجازات الهى را بر تو جارى مى ساختم .

امام على عليه السلام :

 قَد غُودِرَ في مَحَلَّةِ الأمواتِ رَهينا ، و في ضِيقِ المَضجَعِ وَحيدا ··· و صارَتِ الأجسادُ شحِبةً بعدَ بَضَّتِها و العِظامُ نَخِرَةً بَعدَ قُوَّتِها ، و الأرواحُ مُرتَهَنَةً بِثِقلِ أعبائها ، مُوقِنَةً بِغَيبِ أنبائها .
 رها شده در كوى مردگان، گروگان است و در تنگناى گور، تنها . . .بدنهاى تازه و لطيف، دگرگون گشته و استخوانهاى محكم و نيرومند ، پوسيده اند و جانها، در گرو بارهاى سنگين [گناه ]خود هستند و به خبرهاى عالم غيب يقين يافته اند .

امام على عليه السلام :

و كَأن قد صِرتُم إلى ما صارُوا إلَيهِ ، و ارتَهَنَكُم ذلكَ المَضجَعُ و ضَمَّكُم ذلكَ المُستَودَعُ .
گويى شما نيز رهسپار همان جا شده ايد كه آنان شده اند و آن آرامگاه، شما را گروگان گرفته و آن امانتگاه، شما را در آغوش كشيده است .

گروگانهاىِ فضل خدا

امام على عليه السلام :

 و إنَّ للذِّكرِ لَأهلاً أخَذُوهُ مِن الدنيا بَدَلاً ، فلَم تَشغَلْهُم تِجارَةٌ و لا بَيعٌ عَنهُ ، يَقطَعُونَ بهِ أيَّامَ الحَياةِ ··· قد حَفَّتْ بهِمُ المَلائكَةُ ، و تَنَزَّلَتْ علَيهِمُ السَّكِينَةُ ، و فُتِحَتْ لَهُم أبوابُ السماءِ ··· يَتَنَسَّمُونَ بدُعائهِ رَوحَ التَّجاوُزِ ، رَهائنُ فاقةٍ إلى فَضلِهِ ، و اُسارى ذِلّةٍ لِعَظَمَتِهِ .
همانا ياد خدا را اهلى است كه آن را به جاى دنيا برگرفته اند و از اين رو، هيچ سودا و هيچ داد و ستدى آنان را از ياد خدا باز نمى دارد ، روزهاى زندگى را با ياد خدا مى گذرانند . . . فرشتگانْ گرد آنان را گرفته اند و آرامش بر آنان فرود آمده و درهاى آسمان به رويشان گشوده شده است . . . با دعاى خود، وزيدنِ نسيم عفو و گذشت را از خداوند مى طلبند، گروگانِ نياز به فضل خدايند و اسيرِ خوارى در برابر عظمت او

میزان الحکمه،جلد چهارم