نهى از كار امروز به فردا افكندن در احادیث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 يا أبا ذَرٍّ ، إيّاكَ و التَّسويفَ بِأمَلِكَ ، فإنَّكَ بِيَومِكَ و لَستَ بما بَعدَهُ ، فإن يَكُن غَدٌ لكَ فَكُن في الغَدِ كما كُنتَ في اليَومِ ، و ان لم يَكُن غَدٌ لكَ لَم تَندَمْ على ما فَرَّطتَ في اليَومِ .

 اى ابوذر! زنهار كه بر اثر آرزو ، كار امروز را به فردا فكنى ؛ زيرا كه تو در امروز به سر مى برى نه در فردا ؛ چه اگر فردايى براى تو بود ، در فردا نيز چنان باش كه امروز بوده اى و اگر فردايى در كار نبود به خاطر كوتاهى كردن در كار امروزت پشيمان نشوى .

امام على عليه السلام ـ در نامه اى به يكى از ياران خود ـ نوشت :

فَتَدارَكْ ما بَقِيَ مِن عُمُرِكَ ، و لا تَقُلْ : غَدا و بَعدَ غَدٍ ، فإنّما هَلَكَ مَن كانَ قَبلَكَ بِإقامَتِهِم على الأمانِيِّ و التَّسوِيفِ ، حتّى أتاهُم أمرُ اللّه ِ بَغتةً و هُم غافِلونَ .
 آنچه را از عمر تو باقى مانده است ، درياب و مگو : فردا و پس فردا ؛ زيرا پيشينيان تو به سبب تكيه كردن به آرزوها و امروز و فردا كردن هلاك شدند ؛ چرا كه فرمان خدا (مرگ) ناگهان اين غافلان را در رسيد .

امام على عليه السلام :

فاتَّقى عَبدٌ رَبَّهُ ··· فإنَّ أجَلَهُ مَستورٌ عَنهُ ، و أمَلَهُ خادِعٌ لَه ُ، و الشَّيطانَ مُوَكَّلُ بهِ ، يُزَيِّنُ لَهُ المَعصيَةَ لِيَركَبَها ، و يُمَنِّيهِ التَّوبَةَ لِيُسَوِّفَها ، إذا هَجَمَت مَنِيَّتُهُ علَيهِ أغفَلَ ما يَكونُ عَنها .
پس ، بنده اى از پروردگارش ترسيد . . . زيرا روز مرگش را نمى داند و آرزوهايش او را مى فريبد و شيطان موكل اوست ، معصيت را برايش مى آرايد، تا مرتكب آن شود و به توبه اميدوارش مى كند، تا در كار آن امروز و فردا كند ، تا آن كه مرگ بر او هجوم آورد ، در حالى كه در غفلت محض از آن به سر مى برد .

امام على عليه السلام : 

كُلُّ مُعاجَلٍ يَسألُ الإنظارَ ، و كُلُّ مُؤَجَّلٍ يَتَعَلَّلُ بِالتَّسوِيفِ
هر كس كه مهلتش به سر آيد [براى جبران گذاشته ]مهلتى مى طلبد، و به هر كس كه مهلتى داده شود در انجام كار، امروز و فردا مى كند .

امام على عليه السلام :

لا دِينَ لِمُسَوِّفٍ بِتَوبَتِهِ .
كسى كه توبه اش را به تأخير افكند ، دين ندارد .

امام على عليه السلام :

جاهِلُكُم مُزدادٌ ، و عالِمُكُم مُسَوِّفٌ .
نادانِ شما بر گناه مى افزايد ، و داناى شما امروز و فردا كن است .

امام على عليه السلام :

لا تَكُن مِمَّن يَرجُو الآخِرَةَ بغَيرِ العَمَلِ ، و يُرَجِّي التَّوبَةَ بِطُولِ الأمَلِ ··· إن عَرَضَت لَهُ شَهوَةٌ أسلَفَ المَعصِيَةَ و سَوَّفَ التَّوبَةَ .
چونان كسى مباش كه بدون عمل، به آخرت اميدوار است و به سبب آرزوى دراز، توبه را تأخير مى اندازد . . . اگر شهوتى برايش پيش آيد گناه را پيش افكند و توبه را پس اندازد .

امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات با خدا ـ گفت :

و أعِنّي بِالبُكاءِ عَلى نَفسي ، فقد أفنَيتُ بِالتَّسويفِ و الآمالِ عُمرِي ، و قَد نَزَلتُ مَنزِلَةَ الآيِسِينَ مِن خَيرِي .
 مرا در گريستن بر خودم يارى رسان ؛ زيرا كه با امروز و فردا كردن و آمال و آرزوها عمر خويش را بر باد فنا داده و از آنها شده ام كه به خير و نجات خود اميدى ندارند .

امام باقر عليه السلام :

 إيّاكَ و التَّسويفَ ؛ فإنّهُ بَحرٌ يَغرَقُ فيهِ الهَلْكى .
زنهار از افكندن كار امروز به فردا ؛ زيرا اين كار دريايى است كه مردمان در آن غرق و نابود مى شوند .

امام صادق عليه السلام :

تَأخِيرُ التَّوبَةِ اغتِرارٌ ، و طُولُ التَّسويفِ حَيرَةٌ .
 به تأخير انداختن توبه، فريفتگى است، و امروز و فردا كردنِ بسيار، سرگشتگى .

میزان الحکمه،جلد پنجم.