اسلحه از نظر احادیث

اسلحه و جنگ افزارثواب ساختن اسلحه

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

إنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يُدخِلُ بِالسَّهمِ الواحِدِ ثلاثَةَ نَفَرٍ الجَنَّةَ : صانِعَهُ يَحتَسِبُ في صَنعَتِهِ الخَيرَ ، و الرامِيَ بهِ ، و مُنبِلَهُ
خداوند عزّ و جلّ به سبب [ساختن ]يك تير، سه نفر را به بهشت مى برد : سازنده آن كه از ساختنش نيّت خير داشته باشد ، پرتاب كننده آن، و كسى كه آن تير را به دست او بدهد .

اهميت اسلحه

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

الخَيرُ في السَّيفِ ، و الخَيرُ مَعَ السَّيفِ ، و الخَيرُ بِالسَّيفِ .
خير (خوبى) در شمشير و با شمشير و به شمشير است .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

الخَيرُ كُلُّهُ في السَّيفِ و تَحتَ ظِلِّ السَّيفِ ، و لا يُقِيمُ الناسَ إلاّ السَّيفُ ، و السُّيُوفُ مَقالِيدُ الجَنَّةِ و النارِ .
 خير تماماً در شمشير و زير سايه شمشير است و مردم را چيزى جز شمشير درست نكند و شمشيرها، كليدهاى بهشت و دوزخند .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 الجَنَّةُ تَحتَ ظِلال السُّيُوفِ
 بهشت زير سايه شمشيرهاست .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

السُّيُوفُ أردِيَةُ المُجاهِدِينَ .
 شمشيرها رداهاى مجاهدانند .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 كَفى بالسَّيفِ شاهِدا .
 گواه بودن شمشير ، كافى است .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن سَلَّ سَيفَهُ في سبيلِ اللّه ِ فقد بايَعَ اللّه َ .
 هر كه شمشير خود را در راه خدا از نيام بَركِشد ، بى گمان با خدا بيعت كرده باشد .

امام على عليه السلام :

السَّيفُ فاتِقٌ و الدِّينُ راتِقٌ، فالدِّينُ يَأمُرُ بِالمَعروفِ و السَّيفُ يَنهى عَنِ المُنكَرِ ، قالَ اللّه ُ تعالى : «وَ لَكُمْ فِي القِصاصِ حَياةٌ»(بقره،179)
شمشير شكافنده است و دين به هم آورنده ؛ .حديث زيرا دين به خوبى فرمان مى دهد و شمشير از بدى باز مى دارد . خداوند متعال مى فرمايد :« و در قصاص براى شما زندگى است» .

امام على عليه السلام ـ در اولين خطبه اى كه بعد از خلافتش ايراد كرد ـ فرمود :

 إنَّ اللّه َ داوى هذه الاُمَّةَ بِدَواءَينِ : السَّوطِ و السَّيفِ ، لا هَوادَةَ عِندَ الإمامِ فيهِما .
خداوند اين امّت را [ در جايى كه برهان و موعظه اثر ندارد ] با دو دارو درمان كرد : تازيانه و شمشير ، رهبر در اين دو، نرمش به خرج نمى دهد .

امام على عليه السلام ـ به هنگام كشته شدن محمّد بن ابى بكر ـ فرمود :

رَحِمَ اللّه ُ محمّدا ! كانَ غُلاما حَدَثا ، لَقد كُنتُ أرَدتُ أن اُوَلِّيَ المِرقالَ هاشمَ بنَ عُتبَةَ مِصرَ ، فَإنّهُ و اللّه ِ لَو وَلِيَها لَما خَلّى لاِبنِ العاصِ و أعوانِهِ العَرْصَةَ ، و لا قُتِلَ إلاّ و سَيفُهُ في يَدِهِ
 خدا رحمت كند محمّد را ؛ جوانى نورسته بود . من تصميم داشتم هاشم مرقال .حديث را والى مصر كنم . به خدا قسم اگر او والى آن جا مى شد ، ميدان را براى پسر عاص و دار و دسته او خالى نمى گذاشت و جز شمشير به دست كشته نمى شد .

امام على عليه السلام :

بَقِيَّةُ السَّيفِ أنمى عَدَدا و أكثَرُ وَلَدا .
 از شمشير رهيدگان ، شمارشان پايدارتر و فرزندانش بيشتر شود .

امام صادق عليه السلام :

إنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ بَعَثَ رسولَهُ بِالإسلامِ إلى الناسِ عَشرَ سِنِينَ ، فَأبَوا أن يَقبَلُوا حتّى أمَرَهُ بالقِتالِ ، فالخَيرُ في السَّيفِ و تَحتَ السَّيفِ ، و الأمرُ يَعُودُ كما بَدَأ .
خداوند عزّ و جلّ رسول خدا را ده سال مأمور تبليغ زبانى اسلام به مردم كرد ، اما آنها از پذيرفتن آن امتناع ورزيدند تا آن كه فرمان جنگ به او داد . بنا بر اين ، خير در شمشير و در زير شمشير است و همچنان كه در آغاز چنين بود دوباره نيز چنين خواهد شد .

نوشته هاى روى قبضه شمشيررسول خدا صلى الله عليه و آله

امام على عليه السلام :

 لقد ضَمَمتُ إلَيَّ سلاحَ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فَوَجَدتُ في قائمِ سَيفِهِ مُعَلَّقَةً فيها ثلاثةُ أحرُفٍ : صِلْ مَن قَطَعَكَ ، و أحسِنْ إلى مَن أساءَ إلَيكَ ، و قُلِ الحَقَّ و لَو على نَفسِكَ .
اسلحه رسول خدا را برداشتم ، ديدم به قبضه شمشير آن حضرت سه جمله آويخته است : به كسى كه از تو بُريده است بپيوند ؛ به كسى كه به تو بدى كرده است خوبى كن، و حق را بگو هر چند به زيان خودت باشد .

امام باقر عليه السلام :

وُجِدَ في نَعلِ سَيفِ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ أعتَى الناسِ على اللّه ِ ثلاثةٌ : مَن قَتَلَ غَيرَ قاتِلِهِ ، أو ضَرَبَ غَيرَ ضارِبِهِ ، أو آوى مُحدِثا فلا يَقبَلُ اللّه ُ مِنهُ صَرْفا و لا عَدْلاً، و مَن تَوَلّى غَيرَ مَوالِيهِ فهُو كافرٌ بما أنزَلَ اللّه ُ على رَسُولِهِ .
 بر فلز نوك غلاف شمشير رسول خدا صلى الله عليه و آله اين جملات ديده شد : سركش ترين مردم بر خداوند سه كَسَند : كسى كه غير قاتل خود را بكشد ، يا غير ضارب خود را بزند ، يا حادثه آفرينى (قاتلى) را پناه دهد ؛ خداوند از چنين كسى نه توبه اى مى پذيرد و نه تاوانى ، و هر كه خود را به كسانى منسوب دارد كه از بستگان آنها نيست، به آنچه خداوند بر رسولش نازل كرده، كافر شده باشد .

امام باقر عليه السلام :

وُجِدَ في غِمدِ سيفِ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله صَحِيفَةٌ مَختومَةٌ فَفَتَحُوها فَوَجَدُوا فيها : مِن أعتى الناسِ عَلَى اللّه ِ : القاتِلُ غَيرَ قاتِلِهِ ، و الضارِبُ غَيرَ ضارِبِهِ ، و مَن أحدَثَ حَدَثا أو آوى مُحدِثا فعلَيهِ لَعنةُ اللّه ِ و المَلائكةِ و الناسِ أجمَعينَ ، لا يَقبَلُ اللّه ُ مِنهُ صَـرْفا و لا عَدْلاً ، و مَن تَوَلّى إلى غيرِ مَوالِيهِ فقد كَفَرَ بما اُنزِلَ على محمّدٍ صلى الله عليه و آله .
 در غلاف شمشير رسول خدا صلى الله عليه و آله مكتوبى سر به مهر يافت شد ؛ آن را گشودند ديدند نوشته است : از سركش ترين مردمان بر خدا كسى است كه غير قاتل خود را بكشد و كسى كه غير ضارب خود را بزند و كسى كه حادثه اى بيافريند (قتلى مرتكب شود) يا حادثه آفرينى (قاتلى) را پناه دهد، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر چنين كسى باد ، خداوند از او هيچ توبه و تاوانى را نمى پذيرد ، و هر كه خود را به غير مولايش نسبت دهد، به آنچه بر محمّد صلى الله عليه و آله نازل گشته، كافر شده است .

بحار الأنوار ـ به نقل از كتاب عتيق الغروى ـ :

رُقعَةُ السَّيفِ وُجِدَت في قائمِ سيفِ أميرِ المؤمنينَ عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليهِ الصَّلاةُ و السَّلامُ، و كانَت أيضا في قائمِ سيفِ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله و هي : «بِسمِ اللّه ِ الرّحمنِ الرّحيمِ ، بِاللّه ِ بِاللّه ِ بِاللّه ِ ، أسألُكَ يا مَلِكَ المُلُوكِ الأوَّلُ القَديمُ الأبَدِيُّ الذي لا يَزُولُ و لا يَحُولُ ··· اُحجُبْ عَنّي شَرَّ مَن أرادَني بِسُوءٍ··· »
رقعه شمشيرى در قبضه شمشير امير المؤمنين على بن ابى طالب، عليه الصلاة و السلام، يافت شد . اين رقعه كه در دسته شمشير رسول خدا صلى الله عليه و آله نيز بود، چنين است :« به نام خداوند بخشنده مهربان . به يارى خدا ، به يارى خدا ، به يارى خدا ، اى شاهنشاه ازلى و ابدى كه زوال نگيرد و تغيّر نپذيرد! ··· از تو مسألت دارم مرا از گزند هر كه قصد سويى نسبت به من دارد نگه دارى···».

نهى از فروش سلاح به دشمنان دين

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ فرمود در سفارش به على عليه السلام ـ فرمود :

يا عَلِيُّ ، كَفَرَ بِاللّه ِ العَظيمِ مِن هَذِهِ الاُمَّةِ عَشرَةٌ : ··· و بائعُ السِّلاحِ مِن أهلِ الحَربِ .
اى على! از اين امّت ده تن به خداى بزرگ كافر باشند : . . . و كسى كه به اهل حرب (دشمنان در حال جنگ با مسلمانان) سلاح بفروشد .

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال هند سرّاج درباره فروش اسلحه به شاميان ـ فرمود :

 احمِلْ إلَيهِم ؛ فإنَّ اللّه َ يَدفَعُ بِهِم عَدُوَّنا و عَدُوَّكُم ـ يَعنِي الرُّومَ ـ و بِعهُم فإذا كانَتِ الحَربُ بَينَنا فلا تَحمِلُوا ، فَمَن حَمَلَ إلى عَدُوِّنا سلاحا يَستَعِينُونَ بهِ علَينا فهُو مُشرِكٌ .
 به سوى آنان اسلحه حمل كن و به آنها بفروش ؛ زيرا خداوند به وسيله آنان دشمن ما و شما ـ يعنى روميها ـ را دفع مى كند . اما اگر بين ما جنگ بود، به طرف آنها اسلحه حمل نكن ؛ زيرا هر كه براى دشمن ما جنگ افزارى حمل كند، كه از آن عليه ما كمك مى گيرد ، مشرك است .

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از فروش اسلحه به دو گروه از اهل باطل كه در حال جنگ با يكديگر هستند ـ فرمود :

 بِعهُما ما يَكِنُّهُما كالدِّرعِ و الخُفَّينِ و نَحوِ هذا .
چيزهايى كه آنان را حفاظ و پوشش مى دهد مانند زره و پاى افزار و امثال اينها به آنها بفروش .

امام صادق عليه السلام :

لا تُعطِ سِلاحَكَ الفاجِرَ فَيُضِلَّكَ .
 جنگ افزارِ خود را به تبهكار مده ، كه تو را نابود مى كند .

میزان الحکمه،جلد پنجم.