شعر وفات حضرت زینب سلام الله علیها (دکتر قاسم رسا)

كيست زينب آن كه عالم واله و حيران اوست

نور عصمت جلوه‏گر از چهره تابان اوست‏

گوهر پاكى كه از پستان عصمت خورده شير

 جان به قربانش كه جان عالمى قربان اوست‏

 آستان زينب كبرى حريم كبرياست     

بندگان را دست حاجت جمله بر دامان اوست‏

 زهره‏اى كاندر سپهر عزّت و جاه و جلال      

 روشنى‏بخش كواكب شمسه ايوان اوست‏

 بانويى كاندر حريم عفّت و شرم و وقار

 مريم پاكيزه دامن حاجب و دربان اوست‏

رونق رضوان ز انفاس نسيم گلشنش      

نكهت جنّت ز گيسوى عبير افشان اوست‏

سيل نطق آتشينش كند كاخ كفر را

كاخ ايمان متكّى بر پايه ايمان اوست‏

  كيست اين آشفته كز او عالمى آشفته است؟

  كيست اين سرگشته كاينسان چرخ سرگردان اوست‏

ميوه بستان زهرا پاره قلب على است

 آن كه عالم خوشه ‏چين خرمن احسان اوست‏

 آفتاب برج عصمت آن كه اهل فضل را

ديده روشن از فروغ دانش و عرفان اوست‏

جلوه حق كرد روشن كوفه تاريك را

  گرمى بازار شام از خطبه سوزان اوست‏

داستانى كاتش اندر دامن هستى فكند

داستان محنت و اندوه بى‏ پايان اوست‏

همّت مردانه او نگسلد زنجير عهد

خوشتر از پيوند هستى رشته پيمان اوست

 اى «رسا» بر ماتم او تا قيام رستخيز      

  آسمان را گريه‏ ها بر ديده گريان اوست