شعر فضيلت ماه صيام و ولادت امام مجتبى (ع)

ماه صيام ماه خداوند ذو العطاست

ماه وفور فيض و كرامات كبرياست‏

ماه صعود روح به اوج فضيلت است

  ماه نزول مائده رحمت خداست‏

ماه قعود و ماه قيام و مه نماز

ماه سجود و ماه سلام و مه دعاست‏

ماه پناه خواستن از هول رستخيز 

بر درگه كريم خطاپوش ذو العطاست

ماه نجات و مغفرت و بخشش است و جود 

ماه شكستن صنم سركش هواست‏

ماه گذشتن از هوس و رستن از خودى 

ماه انابه از گنه و ماه التجاست‏

  آيد به گوش دمبدم اين مژده از سروش

آن را كه دل به حضرت معبود آشناست‏

شهر اللّه است اين مه و اعمال را جزا 

در پيشگاه حق ز شهور دگر جداست

ماه صيام، ماه بزرگ ضيافت است

گسترده خوان بخشش رحمان به هر كجاست‏

اين ماه، ماه جوشش فيض است و اين سخن

نصّ كلام خالق غفّار ذو العلاست‏

هست از هزار ماه فزون قدر او و قدر

قدرش ز قدر اوست كه پر قدر و پر بهاست‏

ماه نزول مصحف و روح و فرشتگان 

ماه خدا و ماه على ماه مجتبى‏ ست‏

  در نيمه مبارك اين ماه پر شكوه

در جلوه روى ماه حسن سبط مصطفى ‏ست‏

ماه حسن ولىّ خداوند ذو المنن 

ماه تجلّى گهر بحر «انّما» ست‏

ماه شكفتن گل گلزار احمدى است 

ماه رسيدن ثمر نخل «هل اتى» ست‏

ميلاد سبط اكبر و نوباوه بتول

زينت‏فزاى اين مه پررونق و صفاست‏

در بيت وحى عصمت كبراى سرمدى

خندان چو گل به چهره خندان مرتضى ‏ست‏

چون طلعت حسن گل رخسار بو الحسن 

گلنار و لاله گون و دل افروز و جانفزاست‏

در آستان مهدى زهرا به تهنيت

شور و نشاط و غلغله از هر طرف بپاست‏

عيد تولّد حسن و ماه مغفرت

بخشد اگر خدا گنه عاصيان رواست‏

روز ولادت حسن و عيد مسلمين

گر سر به پاى پير جماران نهى سزاست‏

يا رب به جان يوسف زهرا كه لطف او  

همواره يار و ياور رزمندگان ماست‏

بر ما ببخش جرم و خطاى گذشته را 

توفيق ده بدانچه تو را موجب رضاست‏

«مردانى» از تو مى ‏طلبد حسن عاقبت

  چون خوشه ‏چين خرمن اولاد مصطفى ‏ست